Εντυπωσιακές ήταν οι εκδηλώσεις του εορτασμού συμπλήρωσης δύο αιώνων από την έναρξη του αγώνα για την ελευθερία, ο οποίος ξεκίνησε –κι’ ας το περνάνε στα ψιλά οι ειδικοί με την Ιστορία του τόπου- στο λιμανάκι της Βέργας, έξι χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης της Καλαμάτας. Και επίσημοι από την Εσπερία μας τίμησαν, και κοτζάμ πρωθυπουργός από τη «μεγάλη πατρίδα» μάς επισκέφθηκε και ο μέγας Πειραιώτης σεφ Λαζάρου επιστρατεύτηκε για να εντυπωσιάσει τους ουρανίσκους των υψηλών καλεσμένων στο προεδρικό. Μεγαλεία! Για τα οποία, αν ζούσε ο Μποστ, μπορεί να έβγαζε στο μεϊντάνι την Μαμά Ελλάδα με τα κουρέλια της και πλάϊ της τον Πειναλέων και την Ανεργίτσα με το σχετικό ανορθόγραφο σχόλιο, αλλά…
Τι άλλο εντυπωσίασε; Βεβαίως οι κορώνες του μάγκα Νίκου Αλιάγα τις στιγμές της παρέλασης που έκαναν σκόνη τον ηρωϊκό Αντώνη Πυλιαρό του ταπεινού μισθού, άλλοτε, στην κρατική ραδιοφωνία… ‘Όπως επίσης η συγκινητική εμφάνιση της προέδρου του «21-200 χρόνια» κυρίας Γιάννας κλπ.
Ωστόσο, εμένα με συγκλόνισε περισσότερο όλων η απόφαση του δημάρχου Μπακογιάννη να τιμήσει τον πρίγκηπα της Ουαλίας Κάρολο –και πιθανώς βασιλέα του ΗΒ στις 21 Απριλίου- με το χρυσό μετάλλιο Αξίας της πόλεως των Αθηνών.
Τώρα, τι είδους αξία βγαίνει από το βιογραφικό του διαδόχου της Ελισάβετ Β’ δύσκολα μπορεί να αποκωδικοποιήσει κάποιος, αφού, φοβάμαι πως ο άνθρωπος δεν διαθέτει στον βίο του ούτε ένα ένσημο… Το ότι τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης στην Βρετανία έσπευσαν να καταγράψουν λεπτομερώς κάθε στιγμή της λαμπρής τελετής από το δημαρχείο της Πλατείας Κοτζιά, ήταν πράξη εντελώς αναμενόμενη και γενναία!!
Όπως γενναία ήταν και η απόφαση της άτυχης μάνας του νεαρού που σκοτώθηκε σε τροχαίο από υπηρεσιακό αυτοκίνητο στο πλάϊ της Βουλής, να προσφέρει σε έξι συνανθρώπους μας αντίστοιχα όργανα του νεκρού παιδιού της. Φοβάμαι πως αυτήν τη χαροκαμένη γυναίκα δύσκολα θα την τιμήσει με μετάλλιο ΑΞΙΑΣ κάποια Αρχή, είτε αυτή λέγεται υπουργείο, είτε δημαρχείο, είτε Ακαδημία…