Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

 Αννίκερις: 2019

• Μετά από 4 και βάλε ώρες δύσκολης πορείας ο Αννίκερις και η ανθεκτική συντροφιά του έφτασαν στον αυλόγυρο του Πύργου Μπίστη. Ανάμεσα στα Αποίκια και τις Στενιές στην Άνδρο. Ο σωματικός κόπος είχε φτάσει στο ζενίθ. Έτσι κάθισε αναπαυτικά σε μια κοτρώνα, να ξεκουράσει τη ταλαιπωρημένη από τα χρόνια μέση του ,και έριχνε κλεφτές ματιές στο ετοιμόρροπο χάλασμα ενός επιβλητικού κτιρίου του 17ου αιώνα. Η κατοικία του προύχοντα Μπίστη, η κοιτίδα των κολλήγων του, φρούριο σωστό και περιέργως καλαίσθητο. Στη μέση του πουθενά αλλά με αυτάρκεια σε τροφή, πολεμοφόδια και πεντακάθαρο ιαματικό νερό από την αέναως ρέουσα πηγή της Σάριζας. Κάστρο απρόσιτο, άπαρτο και ασφαλές. Ο Μπίστης πήρε των ομματιών του από τη Χώρα και ξεγέλασε τον φρικτό εχθρό. Τον πειρατή. Τον κουρσάρο. Που κούρσευε τα πλούτη του, μαγάριζε ο άθλιος τις γυναίκες του, έπαιρνε δούλους τους κολίγους του, απορφάνιζε τα ζωντανά του. Του αδίστακτου Κρεβελιερ δυνάστη των θαλασσών γύρω απ’ την Άνδρο. Ο Αννίκερις ένοιωσε το αγκομαχητό του Κρεβελιερ. Λύσσα κακιά θα τον είχε πιάσει. Άλλωστε πριν από λίγο το είχε νοιώσει ο ίδιος προσπαθώντας να προσεγγίσει το σημείο. Πως να ανηφορίσει ο θαλασσινός τις «στενές» του πανάρχαιου δικτύου των μονοπατιών του νησιού που υπερβαίνουν τα 300 χιλιόμετρα.Κουράστηκε. Το παράτησε και πήγε γι’ άλλα. Έτσι οι Μπίστηδες ήκμασαν και μακροημέρευσαν για δυο αιώνες. Σήμερα η ιστορία τους χάνεται μαζί με το Πύργο. Ποιο κράτος, ποιος Δήμος να αναστηλώσει μια τόσο πρόσφατη μνήμη; Σιγά τα λάχανα για μια χώρα σε κρίση. Σιγα τα ωά. Ο Αννίκερις όμως θα κουβαλήσει την εικόνα. Ένα ακόμα «ολόγραμμα»όνειρο φαντασίας.

•Τα μονοπάτια της Άνδρου, οι κακοτράχαλοι χωματόδρομοι,η εναλλαγή από τις σταγόνες της άνυδρης γης στο ανάβλυσμα της Πιθάρας, είναι εθνικός θησαυρός. Κανένα Κράτος δεν ενδιαφέρθηκε.Ο Δήμος για δεκαετίες δεν μπορεί να χωροθετήσει ένα ΧΥΤΑ και όταν η χωματερή κατέρρευσε μόλυνε τρεις υπέροχες παραλίες που η φύση τις θεραπεύει σταδιακά και δύσκολα.Τώρα φταίει ο ανθέλληνας Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Εκεί παρενέβησαν δυο ψυχωμένοι άνθρωποι. Άξιοι της Ελληνικής πατρίδας που ακόμα και τώρα μέρος μιας παρακμιακής τοπικής κοινωνίας τους θεωρεί γραφικούς. Στη πορεία ακολούθησαν και άλλοι. Τα μονοπάτια καθαρίστηκαν, σηματοδοτήθηκαν, έγιναν βατά. Το όραμα της βιώσιμης ανάπτυξης ενός υπέροχου τόπου έγινε έργο ζωής. Με μύριες δυσκολίες, αγκυλώσεις προβλήματα. Θα συνεχιστεί; Ποιος ξέρει. Η δύναμη καταστροφής του Σαββοπουλικού «κωλοέλληνα» ξεπερνάει κατά πολύ τον Κρεβελιερ.

•Αλέξανδρος Μαβής. Όλγα Καραγιάννη. Ο Αννίκερις και συντροφιά του σας ευγνωμονούν. Χωρίς εσάς δεν θα είχαμε γνωρίσει το Μπίστη και τη νικηφόρα μάχη του με το Κρεβελιερ. Και για να σοβαρολογήσουμε δεν θα είχαμε απολαύσει τα τοξωτά πέτρινα γεφύρια, τους νερόμυλους, τη φάμπρικα, τα πανέμορφα καλντερίμια, την αύρα μιας άλλης εποχής που αξίζει να μείνει με το τρόπο της στη συλλογική μνήμη.

•Οι Στενιώτες; Μια χαρά. Τι να τα κάνουν τα γεφύρια. Έχουν πολυτελή σπίτια και περίλαμπρο tennis club.