Γιώργος Αρκουλής

Δεν ξέρω τι κάνετε εσείς, του λόγου μου όμως, όταν φτάνω στον πάγκο με την μαναβική του σούπερ μάρκετ, κοιτάζω την προέλευση των καρπών της γης. Βλέπω, για παράδειγμα, ‘λεμόνια Αργεντινής’ και απομακρύνομαι. Δίπλα, ‘πατάτες Τουρκίας’, του φεύγα. Τομάτες: επ, εδώ είμαστε: από τα Φιλιατρά γράφει το ταμπελάκι και παραδίπλα αγκινάρες Κυπαρισσίας, αυτές με τ’ αγκάθια- νοστιμότερες δεν υπάρχουν. Σκέφτομαι, αυτό το ευλογημένο κομμάτι στη νότια Πελοπόννησο, δηλαδή ο δήμος Τριφυλίας με τις τρεις ‘κηπευτικές’ πόλεις Κυπαρισσία, Φιλιατρά, Γαργαλιάνοι, κρατάνε ψηλά τη σημαία της ελληνικής παραγωγής, όπως ο παρακείμενος μεσσηνιακός κάμπος με το λάδι και τη σταφίδα.

Θα αναρωτηθεί κάποιος, πως και θυμήθηκα σήμερα αυτή την αγροτική περιοχή; Υπάρχει λόγος και να τον εξηγήσω. Έφτασαν λοιπόν στ’ αυτιά μου πληροφορίες που δεν τιμούν ιδιαίτερα τις τοπικές αρχές (εννοώ την Αυτοδιοίκηση του ενωμένου Δήμου) για τους εργάτες γης. Οι οποίοι όλες τις εποχές του χρόνου έχουν δουλειά στα χωράφια, είτε φυτεύοντας, είτε ραντίζοντας, είτε μαζεύοντας ελιές κλπ. Αυτοί οι άνθρωποι –εννοείται αλλοδαποί, αφού οι ντόπιοι νέοι, κατάλληλοι για αγροτική εργασία έχουν φύγει για την πρωτεύουσα ή το εξωτερικό- δεν επαρκούν. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, στον Δήμο ήταν γραμμένοι 33.581, που έγιναν 25.458 το 2011 με πτωτική τάση. Που σημαίνει ότι του χρόνου που θα γίνει η νέα απογραφή, ίσως οι φιλοξενούμενοι εργάτες θα αποτελούν την μοναδική αύξηση ψυχών για τους λόγους που ήδη σημειώθηκαν.

Αυτή η πολυάριθμη εργατική συντεχνία που βγάζει το ψωμί της δουλεύοντας σκληρά, είναι σαφές ότι δεν ζει το όνειρο με το οποίο ταξίδεψε στις αποσκευές με προορισμό τα μεσσηνιακά χωράφια, όμως τα στοιχειώδη οφείλουν οι τοπικές Αρχές να τους τα εξασφαλίσουν. Σε ένα μικρό δωμάτιο κοιμούνται τέσσερις ή και πέντε νοματαίοι, όπου φυσικά η έλλειψη υγιεινής θεωρείται φυσιολογική (και εφιαλτική). Αναρωτιέται, λοιπόν, δίκαια ο μόνιμος κάτοικος στις πόλεις και τις κοινότητες του Δήμου Τριφυλίας: τι θα συμβεί με αυτούς τους ανθρώπους όταν (και αν φυσικά) «φτάσει» ο κορωνοϊός στην περιοχή;

Νομίζω πως όλο και κάποια λύση μπορεί να υπάρξει, για στοιχειώδεις ανθρώπινες παροχές. Ο δήμαρχος οφείλει να σκύψει στο πρόβλημα, αφού πρόκειται για ανθρώπινες ψυχές και όχι ποντίκια σε λαγούμια. Εν ανάγκη, ας αποταθεί (και) στον περιφερειάρχη της Πελοποννήσου Παναγιώτη Νίκα, ο οποίος –Μεσσήνιος βλέπετε- πιστεύω πως θα βοηθήσει με τον τρόπο του (κάποιο κονδύλι…), ώστε οι εργάτες γης που δεν έχουν «στον ήλιο μοίρα», να μπορέσουν να νοιώσουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

ΥΓ: Οσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο, αφού ο ‘ιός της κορώνας’ μπορεί ν’ αποδειχτεί σπρίντερ…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr