Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι είμαι αντίθετος στην χρήση του VAR στο ποδόσφαιρο.

Ο λόγος είναι απλός. Θα μας κάνει όλους φλώρους.

Σιγά μη περιμένω από το VAR να με χωρίσει-εμένα τον φίλαθλο του ΑΡΗ- όταν θα ”πλακώνομαι” τη Δευτέρα το πρωί με τον Παοκτσή του διπλανού γραφείου.

Η μπάλα είναι ένα αλανιάρικο, ανδροπρεπές ως προς τα χαρακτηριστικά του-ακόμη και αν παίζεται από γυναίκες- ανταγωνιστικό αγώνισμα.

Οι μάχες σώμα με σώμα, τα τζαρτζαρίσματα στις κεφαλιές, οι φαντεζί ντρίπλες, οι κούρσες στις αντεπιθέσεις ακόμη και τα ηθελημένα φάουλ

και γενικά όλος αυτός ο συνδυασμός σκληράδας, δύναμης, τεχνικής και πονηριάς είναι που έχουν καταστήσει τη μπάλα το δημοφιλέστερο άθλημα.

Όλα αυτά παράλληλα με μια υπαρκτή συνθήκη. Το ανθρώπινο λάθος που ανήκει στους άγραφους κανόνες του παιχνιδιού.

Όπως ο τερματοφύλακας μπορεί να πιάσει αέρα και να φάει ένα αστείο γκολ.

Όπως ένας παίκτης μπορεί να κάνει ”τσαφ” και να χάσει το γκολ που δεν χάνεται, έτσι και οι διαιτητές κάνουν λάθη.

Αρκετά συχνά μάλιστα ενδέχεται διαιτητικό λάθος να κρίνει το αποτέλεσμα αγώνα και να αδικηθεί η μία από τις δύο ομάδες.

Το θέμα δεν είναι αυτή καθεαυτή η αδικία αλλά οι συζητήσεις που την συνοδεύουν στις κερκίδες, τα καφενεία, τους χώρους συνάθροισης.

Συζητήσεις που μπορεί να διαρκέσουν λίγα λεπτά ή ώρες ή μέρες, μήνες, χρόνια, ακόμη και δεκαετίες.

Όπως για παράδειγμα του τελικού του παγκοσμίου κυπέλλου 1966 ΑΓΓΛΙΑ-ΔΥΤ.ΓΕΡΜΑΝΙΑ, αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή ή όχι στο 3-2 των Άγγλων

ή ”το χέρι του Θεού” Μαραντόνα στο ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ-ΑΓΓΛΙΑ.

Αν τότε υπήρχε VAR θα είχε αποφανθεί και θα τα είχαμε ξεχάσει όλοι. Ενώ τώρα τα συζητούν ακόμη και όσοι δεν είχαν γεννηθεί τότε.

Αυτά όλα είναι που κάνουν το ποδόσφαιρο σαγηνευτικό και όχι μόνο οι 22 που κλωτσούν μια μπάλα.

Όλη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το πριν, το μετά, οι καβγάδες, η καζούρα. Όλη αυτή η ένταση τέλος πάντων που μας κρατάει ζωηρούς.

Αλλιώς ας καθίσουμε πλαδαροί βαθιά στους μαλθακούς καναπέδες μας και να περιμένουμε το VAR να αποφασίσει για εμάς.

Όχι μόνο να αποφασίσει αλλά και πριν από αυτό να αστυνομεύσει για εμάς και να καταδώσει σαν αδέκαστος χαφιές.

Να το δω κι’ αυτό και μετά ας πεθάνω.  Άκου εκεί χαφιές αδέκαστος!

Τώρα βέβαια κάποιοι θα μιλήσουν για ισονομία.

Ας μας πουν πρώτα αν υπάρχουν άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες που γίνονται σε καθεστώς ισονομίας και μετά να μιλήσουμε για το ποδόσφαιρο που στο κάτω της γραφής είναι η πιο απλοϊκή διασκέδαση με τα πολλά καλά της και τα λίγα στραβά της.

Μόνο στη Ρόδο – Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»