• «Δεν μπορώ να αντιπαρατεθώ μαζί του. Δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς με το κενό» είπε ο Μητσοτάκης για τον Κασσελακη μαζί με κάποιες διανθισμένες ευγενικές αλλά και υπόγειες κουβέντες. Εκεί είναι και ο ρόζος, Κυριάκο. Ούτε το κενό θέλει να αντιπαρατεθεί μαζί σου. Γιατί να το κάνει και να εκτεθεί; Στα περισσότερα συμφωνεί και επαυξάνει με το γεμάτο. Το δικό σου γεμάτο όχι κάποιο άλλο. Φοβάται δε να πει κάτι να γεμίσει το κενό, ρητορικά, γιατί αν το πει θα σπεύσεις να το κάνεις πρώτος. Και πάει μετά η ιδέα. Κάηκε. Δεν νομίζω ότι θα είχες κάποιο πρόβλημα. Και Λαοκρατία θα κάνουμε είχε αναφωνήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου στο αλαλάζον πλήθος. Αυτό όμως που αρχίζει να κάνει ο Κασσελάκης έχεις δυσκολίες να το κανεις εσυ. Μεγάλες εγγενείς δυσκολίες. Καταγωγής, προέλευσης, χαρακτήρος. Λογικό. Είμαστε όλοι ανεξαιρέτως προέκταση των παραστάσεων μας. Δεν έχεις επαφή, λογικά, με την πληρωμή λογαριασμών, πόσο πηγαν τα φασολάκια, το λάδι κλπ. Βλέπεις το νουμερο. 1%.  Πρωτογενές πλεόνασμα από την τσεπη των αγκομαχούντων πολιτών. Είσαι υπεράνω όλων αυτών μα το προσπαθεις, δεν λεω, αν και λίγο άχαρα. Ο Στέφανος προσπαθεί να ακολουθήσει το δόγμα Κλίντον. Έτσι επικράτησε ο τότε όμορφος νεανικός ερωτιδέας στις ΗΠΑ. Πλησίαζε, ως κενό, τον κόσμο, κοντά, σε απόσταση ανάσας και του έλεγε γλυκά και χαμηλόφωνα «I feel your pain”. Νοιωθω τον πόνο σας. Δικό μας παιδί μας καταλαβαίνει.

•Μέσα σε 4 χρόνια λοιπόν ο Στέφανος αν συνεχίσει και δεν τον φάνε λάχανο θα συγκεντρώσει πολύ πόνο στην καλοκάγαθη ψυχούλα του. Μέχρι εκεί μπορεί. Τότε θα αποφασίσουμε. Έναν συμπονετικό, ένα συμπάσχοντα ή έναν έμπειρο ψυχρόαιμο με δείγμα γραφής. Το χακί και το φτυάρι η τον στιλπνό λόγο; Υπό μια έννοια ποιο κενό μας πάει καλύτερα. Αν βέβαια δεν προτιμήσουμε κάτι πιό απτό, πιο δοκιμασμένο, με σοσιαλιστικό πρόσημο που σήμερα είναι χλωμό αλλα τουλάχιστον είναι κυβερνητικά αξιόπιστο και δεν είναι ιδεολογικά μπερδεμένο.

•Η ψήφος είναι περίεργη κυρία. Ιδιότροπη. Ο Μπέος δημοσκοπείται στο 60%. Με κίτρινες γαλότσες. Ο Κασσελάκης μόλις τώρα άρχισε να πονάει. Έχει δρόμο.