Ο Αλέξανδρος Μπέμπης (Κανταρτζής) είναι συνταξιούχος, πρώην επιχειρηματίας που ασχολήθηκε με την ανακύκλωση. Έχει υπό έκδοσιν έξι παιδικά βιβλία.

Πολλούς αιώνες πριν, τότε που οι μάχες των πολέμων διεξαγόταν σώμα με σώμα με σπαθιά, κοντάρια, ρόπαλα και όλα τα συναφή,

δύο στρατοί βρίσκονται αντιμέτωποι σε κάποιο ευρωπαϊκό πεδίο περιμένοντας το σύνθημα για την έναρξη της μάχης.

Πλησιάζει τότε ένας αξιωματικός τον βασιλιά του και τον ρωτά:

”Μεγαλειότατε αφού οι αντίπαλοι δεν μας έχουν κάνει κάτι κακό ποιός ο λόγος να πολεμήσουμε; Το ίδιο ρωτούν και οι στρατιώτες σας.

Επίσης την ίδια απορία έχει και κάποιος από τους ”εχθρούς” που πριν λίγες μέρες ανταμώσαμε και μου την εκμυστηρεύθηκε”.

Γυρίζει ο βασιλιάς, κοιτάζει τον αξιωματικό του και με απύθμενο κυνισμό και ωμή ειλικρίνεια του λέει:

”Γιατί θέλεις να μου στερήσεις τον λόγο της ύπαρξης μου;”

Έκτοτε κύλησε πολύ αίμα στα ευρωπαϊκά αυλάκια μέχρι την λήξη του Β’ΠΠ, επειδή έτσι ήθελαν βασιλιάδες και αυτοκράτορες.

Λίγα χρόνια μετά βρέθηκαν κάποιοι σώφρονες πολιτικοί που συνειδητοποίησαν ότι το μέλλον και η πρόοδος των χωρών της Ευρώπης

δεν μπορεί να εξαρτάται από αποφάσεις ενός και την ισχύ των όπλων αλλά να είναι αποτέλεσμα ειρηνικής συνεργασίας.

Είχαν ήδη παραγκωνίσει τους βασιλιάδες, που κάποιοι έμειναν μόνο διακοσμητικοί, έχοντας δώσει απόλυτη εξουσία στους πολίτες τους

να αποφασίζουν για το μέλλον τους. Να επιλέγουν οι ίδιοι από ποιούς και κυρίως πώς θα κυβερνηθούν οι χώρες τους.

Προχώρησαν δε ακόμη περισσότερο με όραμα και στόχο να γίνει κάποια στιγμή η Ευρώπη ομοσπονδία.

Δύσκολο το εγχείρημα.

Στην αρχή οι πρώτες έξι χώρες δημιούργησαν την Ένωση άνθρακα και χάλυβα που με την σταδιακή προσχώρηση και άλλων

μετεξελίχθηκε σε ΕΟΚ για να φτάσουμε πριν λίγα χρόνια να συμπλεύσουν οι περισσότερες για να έχουμε στις μέρες μας την ΕΕ,

με τις τελευταίες υπόλοιπες να είναι στον προθάλαμο των συζητήσεων για ένταξη.

Όλα αυτά μέσα από διάλογο, σύνθεση απόψεων και αμοιβαίων υποχωρήσεων σε εθνικό αλλά και κοινοτικό επίπεδο.

Υπήρξαν, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν διαφωνίες και παραφωνίες. (Όπως και ”μελανιές”, βλέπε διάλυση Γιουγκοσλαβίας, Ουκρανία).

Αυτή είναι όμως η πεμπτουσία της ευρωπαϊκής δημοκρατίας με κύριο χαρακτηριστικό τις κυβερνήσεις συνεργασίας.

Με αυτόν τον τρόπο βελτίωσαν το βιοτικό τους επίπεδο σε τέτοιο βαθμό ώστε ως κράτη είτε ως ΕΕ να θεωρούνται και να είναι

ό, τι καλύτερο για τον άνθρωπο κυκλοφορεί στην παγκόσμια πιάτσα. Από αιμοδιψείς εχθροί έγιναν αξιοζήλευτοι συμπολίτες!

Μετά από αυτόν τον μακροσκελή και στους περισσότερους γνωστό πρόλογο, ας περάσουμε στο κυρίως θέμα.

Σε λίγες εβδομάδες θα έχουμε στη χώρα μας εκλογές.

Για μια ακόμη φορά θα κυριαρχήσουν οι αλαζονικές συμπεριφορές, οι παράλληλοι μονόλογοι και η επιδίωξη των αρχηγών

να προσπαθούν να δικαιολογήσουν και να κατοχυρώσουν τον λόγο της ύπαρξης τους επινοώντας εχθρούς και ανυπόστατες αιτίες πόλεμου.

Να προσπαθούν να τορπιλίσουν κάθε πιθανότητα και με κάθε τρόπο κυβέρνηση συνεργασίας ότι τάχα προκαλεί αστάθεια.

Να καλλιεργούν φοβίες για να θερίσουν ελπίδες που στην ουσία τους είναι υποταγή που θα εξασφαλίζει μονοκρατορία,

που φορώντας προσωπείο υποδύονται τον σωτήρα της χώρας κληρονομικώ δικαιώματι.

Μια τακτική που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση από το 1974 και είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα να απέχει η χώρα μας παρασάγγας

στο οικονομικό, κοινωνικό και εν γένη στο βιοτικό επίπεδο από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Παρά τα σαράντα και πλέον χρόνια που συμμετέχει η χώρα μας ως πλήρες μέλος στον λεγόμενο σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής οικογένειας,

είμαστε από τους τελευταίους στους περισσότερους δείκτες.

Αυτό το one man show που κυριαρχεί στη χώρα από το 1974 ή αν θέλετε από το 1945 που κυβερνούν τρεις οικογένειες να λάβει τέλος.

Να μη τους κάνουμε ξανά αυτή τη χάρη.

Η απλή αναλογική και οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι μονόδρομος αν θέλουμε η χώρα μας να πάψει να πορεύεται με αδιέξοδα,

οικογενειοκρατία και συνθήκες καμαρίλας.

Η χώρα που το 2023 συγκρούονται τρένα παρά τα 27 δις που υποτίθεται ότι δαπανήθηκαν για τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου.

Αυτά ως γενική θεώρηση. Θα επανέλθουμε ειδικότερα όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές.