Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Σαν να ζούμε σε μικρές διαφανές φούσκες.

Φανταστείτε το. Σαν τις φούσκες που κάναμε  παιδιά φυσώντας μέσα από το παιχνίδι με τον κρίκο και την σαπουνάδα.

Άλλες αιωρούνται ευτυχισμένες, ακουμπάνε απαλά η μία την άλλη και συνεχίζουν την ακατάστατη αιώρησή τους, άλλες σέρνονται στην γη σαν να παρασύρονται από τα ρεύματα, μερικές σκάνε στον αέρα ή μόλις αγγίξουν μιά αιχμηρή γωνία κι εξαφανίζονται ή φτιάχνουν άλλες μικρότερες, άλλες απλά στέκονται ακίνητες σαν καρφωμένες στο ίδιο σημείο με ένα αόρατο καρφί σε έναν αόρατο τοίχο.

Ο κίνδυνος πάντα εκεί, να παραμονεύει.
Κι ανάμεσα τους το άπειρο. Το τίποτα. Η μαύρη ύλη του ουρανού. Εκεί που κάρφωσε ο Θεός τ΄αστέρια.

Θυμηθείτε το. Ξαπλωμένοι σε μιά παραλία, χαζεύαμε τον γαλαξία αναζητούσαμε την μικρή και την μεγάλη άρκτο κι ευχόμασταν για πεφταστέρια. Τα ψίχουλα του ουρανού.

Από το περίσσευμα της ομορφιάς του ουρανού είναι αυτά τα ψίχουλα. Ακολουθείς με το βλέμμα την πορεία τους καθώς πέφτουν και σβήνουν σαν σπίρτο που καίγεται και βρίσκεις τον δρόμο της  ψυχής σου, ψυχή μου.

Με βλέπεις. Σε κοιτάζω. Με παρατηρείς. Σε παρατηρώ ή δεν βλέπει κανείς κανέναν γιατί η δική του φούσκα από μέσα δεν είναι παρά ένας καθρέφτης.

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr