Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στην Πολιτική

Τα σύκα και η σκάφη, του Αλέξανδρου Μπέμπη

Spread the love

Αλέξανδρος Μπέμπη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το νεομεσαιωνικό δόγμα ”σπέρνω πανικό για να θερίσω υποδούλωση” άρχισε να μας πιάνει.

Κάτι σαν αντιβιοτικό ευρέος φάσματος δια πάσαν νόσον.

Μόνο που αυτή τη φορά η νόσος διαφέρει από όλες τις υπόλοιπες και ονομάζεται ατομική ελευθερία.

Πρόκειται πλέον για υπαρκτό δίλημμα.

Ο περιορισμός ή η στέρηση της ατομικής ελευθερίας είναι όπλο κατά καθολικών κινδύνων ή το αντίθετο.

Αν ισχύει το αντίθετο, αν δηλαδή οι μαζικοί κίνδυνοι είναι αιτία για την κατάργηση της ελευθερίας πώς μπορούμε

να μάθουμε αν η προέλευσή τους είναι αθώα τυχαία ή ότι είναι όπλο δημιούργημα όσων έχουν επενδύσει και προσδοκούν κέρδη από την εφαρμογή του δόγματος.

Για όσους ενδεχομένως αρχίζουν να με χαρακτηρίζουν φαντασιόπληκτο ή συνωμοσιολόγο ας σταματήσουν εδώ την ανάγνωση.

Για τους υπόλοιπους που θα μου κάνουν τη τιμή καταθέτω τον προβληματισμό μου ως απλός ανώνυμος πολίτης προσηλωμένος στις αρχές της δημοκρατίας.

Μετά την καθημερινή μακάβρια ενημέρωσή που-με ειλικρινή πόνο ψυχής-μας κάνει ο εξαίρετος κ.Τσιόδρας, ήρθε ο κ.Βενιζέλος να μας κατατοπίσει αν και κατά πόσο είναι συνταγματικό να φορέσουμε ”βραχιολάκι” αν είμαστε φορείς κάποιου επικίνδυνου ιού και μάλιστα αν αυτό μπορεί να γίνει παρά τη θέληση μας αν είμαστε ανυπάκουοι στα περιοριστικά μέτρα.

Ο κ.Βενιζέλος εκτός από έγκριτος καθηγητής ήταν όμως και πρωτοκλασάτο στέλεχος πανίσχυρων μονοκομματικών κυβερνήσεων.

Το ότι δεν είναι σήμερα δεν τον απαλλάσσει από τις ευθύνες του για το μέλλον που κληροδότησε.

Πριν φτάσουμε να σκεφτόμαστε λοιπόν και να συζητούμε τέτοια σενάρια που κινούνται στο χείλος του γκρεμού της δημοκρατίας, ας σκεφτούμε και ας συζητήσουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε παρόμοιες καταστάσεις που βάζουν σε κίνδυνο χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Η πανδημία που βιώνουμε στις μέρες μας, απόδειξε ότι χρειαζόμαστε μεγάλο απόθεμα υγειονομικού υλικού

και ένα δημόσιο σύστημα υγείας που να μπορεί να απορροφήσει έκτακτους κλυδωνισμούς.

Η εικόνα να τρέχουμε σε όλο τον κόσμο να βρούμε μάσκες μιας χρήσης όχι μόνο για τους πολίτες

αλλά ακόμη και για όσους εργάζονται στον τομέα της υγείας ή αναπνευστήρες για τις ΜΕΘ, είναι απαράδεκτη.

Όπως απαράδεκτο είναι κάποιοι να αισχροκερδούν πουλώντας προϊόντα χάρτου και αντισηπτικά.

Εξίσου απαράδεκτη είναι για ευνομούμενη και σοβαρή πολιτεία να περιμένει από τους επιχειρηματίες να βάλουν αεροπλάνα και να δώσουν δωρεές για να εισάγουμε υλικά-και μάλιστα ευτελούς κόστους- που μπορούμε να τα παράγουμε μόνοι μας.

Δεν απαξιώνω ούτε υποτιμώ τον ρόλο της εθνικής ευεργεσίας , αλλά αυτός μπορεί και πρέπει να είναι επικουρικός.

Ειδικά σε μια χώρα που παρά την πρόσφατη οικονομική κρίση εξακολουθεί να ανήκει σε αυτές με υψηλό βιωτικό επίπεδο.

Που είναι μέλος στον κορυφαίο συνασπισμό συνεργασίας που κυκλοφορεί στην παγκόσμια πιάτσα.

Η πανδημία που ζούμε είναι μοναδική ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποιες πρακτικές και πολιτικές.

Επειδή τίποτε δεν μας εγγυάται ότι δεν θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον παρόμοιες καταστάσεις, ας θωρακιστούμε.

Ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, μεγάλο απόθεμα υγειονομικού υλικού και τεστ ανίχνευσης.

Δεν με ενδιαφέρει πόσο κοστολογείται αυτή η πρόταση διότι προσωπικά δεν θα άλλαζα έστω μια ανθρώπινη ζωή για όλο τον προϋπολογισμό της Γης.

Ούτε φυσικά δέχομαι να με θεωρούν αναλώσιμο όσοι σχεδιάζουν επί χάρτου για μια μακάβρια πραγματικότητα.

Και αν για αυτή την κρίση υπάρχει δικαιολογία ότι μας αιφνιδίασε, δεν χωράει άλλοθι για την επόμενη.

Στο δις εξαμαρτείν αν επιχειρηθεί να ισχύσουν μέτρα σαν αυτά που περιέγραψε ο κ.Βενιζέλος, τότε θα λογαριαστούμε διαφορετικά με όσους με πρόσχημα την προστασία της υγείας που δεν φρόντισαν να θωρακίσουν, επιχειρήσουν να εφαρμόσουν τέτοια μέτρα περιορισμού ή καταστολής ατομικών ελευθεριών.

Αυτά τα λίγα από έναν πολίτη που εφαρμόζει με ευλάβεια τα μέτρα προστασίας που υποδεικνύουν οι επιστήμονες και τα ήπια και πρόσκαιρα περιοριστικά μέτρα που μας έχουν επιβληθεί από την πολιτεία.

Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Κλείνει μια δύσκολη χρονιά, της Σμάρως Σωτηράκη
Γιώργου Σεφέρη, Μυθιστόρημα, Από το ατομικό στο συλλογικό, της Βαρβάρας Μικέλλη
syropoulos.jpg
Μήδεια: η καθημερινή Γυναίκα που φαντάστηκε ένας άνδρας, ο Ευριπίδης, του Σπύρου Συρόπουλου [Αντιπρύτανη Παν/μίου Αιγαίου]

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.