Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π48]

 Σπάνια φωτογραφία από το αρχείο του πατέρα μου π. Δημοσθένη Καπώνη

«Τα ΟΧΙ της 28^ης Οκτωβρίου 2022» 

«εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης» 

[Ομήρου–Ιλιάδα (Μ243-244].                  

  28 Οκτωβρίου 1940: Το «ΟΧΙ» των Ελλήνων. Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδος στις φασιστικές ιταλικές αξιώσεις, το ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι, που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον τότε Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά.  Είναι η ημέρα που η Ελλάδα είπε ΟΧΙ στην υποταγή, στέλνοντας το μήνυμα πως όταν παλεύει κανείς με την ψυχή του, όταν αγωνίζεται για την ελευθερία του, όσο μεγάλα και αν είναι τα εμπόδια, όσες θυσίες και αν απαιτηθούν, στο τέλος θα βγει νικητής.

Από τότε πέρασαν 82 χρόνια, αλλά είναι νωπές ακόμη στην μνήμη μου οι αφηγήσεις του πατέρα μου – που τραυματίσθηκε στο Αλβανικό μέτωπο – για εκείνες τις δοξασμένες ημέρες. Τότε έγραφε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της εποχής με κεφαλαία γράμματα : «ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΣΥΣΣΩΜΟΝ, ΜΝΗΜΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ ΤΟΥ, ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ». 

Τώρα στις 28 Οκτωβρίου 2022, σκέφτομαι σε ΠΟΙΟΥΣ θα πεί ΟΧΙ ο Ελληνικός Λαός ; 

Μέσα μου υπάρχει μια αμηχανία και προσπαθώντας να βάλω μια τάξη στο χάος των σκέψεων και προβληματισμών, αναμφισβήτητα προτάσσεται η επιβουλή της εδαφικής μας ακεραιότητος από την επιθετική τάση της Τουρκίας και του «σουλτάνου» Ερντογάν εναντίον της χώρας μας, όταν δυνάμεις περίπου 90.000 ανδρών, ναυτικές βάσεις, αποβατικός στόλος και μονάδες ειδικού πολέμου βρίσκονται ανεπτυγμένα στα μικρασιατικά παράλια μέσα από τους σχηματισμούς της τουρκικής Στρατιάς Αιγαίου, ενώ στην Κύπρο οι Τούρκοι έχουν μετατρέψει τα Κατεχόμενα σε μια απέραντη στρατιωτική βάση : 

Το πρώτο ΟΧΙ λοιπόν είναι στην τουρκική επιθετικότητα και απειλή, την ανήκουστη προπαγάνδα τους και τον νέο-οθωμανικό επεκτατισμό και πιστεύω να είναι «όχι» από όλους τους ‘Ελληνες.  

Το δεύτερο ΟΧΙ θα πρέπει να στραφεί στο ανησυχητικό – κατά κοινή ομολογία – φαινόμενο της φραστικής (ελπίζω) αντιθέσεως κάποιων αντιπολιτευομένων πολιτικών δυνάμεων στην προσπάθεια θωρακισμού της χώρας από την σημερινή (αυτή είναι εκλεγμένη από τον Λαό, μας αρέσει δεν μας αρέσει) κυβέρνηση, που οι χαρακτηρισμοί τους είναι εθνικά απαράδεκτοι, όπως : «Η απόφαση της Γερουσίας των ΗΠΑ για τα τουρκικά F-16 αποτελεί σοβαρή ήττα για το δόγμα Μητσοτάκη», όταν ο πρώην πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι η απόφαση δεν είναι οριστική ή στην προσπάθεια του της μικροπολιτικής του να μιλά για «δόγμα Μητσοτάκη», λες και η άμυνα της χώρας και η προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων είναι υπόθεση μόνον ενός πρωθυπουργού και όχι ενός ολοκλήρου Έθνους. Και αναρωτιέμαι, εάν η άμυνα της χώρας είναι το «δόγμα Μητσοτάκη», το αντίστοιχο «δόγμα Τσίπρα», ποιο είναι ; Το «Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του;»  Θα έλεγα δε, ο κ. αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, να προσπαθήσει να σταματήσει τον αντεθνικό του λόγο, γιατί δεν πιστεύω να θέλει να τον χαρακτηρίζουν κάποιοι ως «εσωτερικό εχθρό»,  που σε τελευταία ανάλυση, οι κοντόφθαλμες αντιπολιτευτικές του κορώνες,  δίνουν τροφή στην ανθελληνική προπαγάνδα της επιτιθέμενης Τουρκίας και όταν μάλιστα, οι βολές που «δέχτηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη από τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την απόρριψη των τροπολογιών Μενέντεζ από την Γερουσία των ΗΠΑ (τουρκική εφημερίδας Sabah & TR Haber) για την πώληση των F-16 στην Τουρκία», προβάλλονται με πηχυαίους τίτλους στα τουρκικά ΜΜΕ, όταν μάλιστα – και ειδικά στις σημερινές συγκυρίες – το εσωτερικό μέτωπο θα έπρεπε να είναι ενιαίο και αρραγές.   

Το τρίτο ΟΧΙ θα πρέπει να απευθυνθεί στην Ελληνική κοινωνία των τελευταίων χρόνων, η οποία καθημερινά βιώνει – στις περιπτώσεις που δεν μετέχει – σε μια εκτεταμένη διαφθορά, ανηθικότητα και εγκληματική έξαρση, σε μία άνευ προηγουμένου αλλοίωση των αξιών, του πολιτισμού, των ηθικών, κοινωνικών και πολιτικών Αρχών, στις βίαιες συμπεριφορές, στον εκφυλισμό τέλος, του Ελληνικού πολιτισμού και της Ελληνικής γλώσσας και παιδείας. Αλλά ποιος νοιάζεται ; Μήπως η συμπαθής μάζα των Ισλαμιστών ; 

Δεν εξαντλούνται όμως τα παραπάνω ΟΧΙ. Είναι πολύ περισσότερα τα «όχι» που θα πρέπει να απευθυνθούν σε πολλές κατευθύνσεις στην Ελλάδα αν θέλουμε ως Λαός και ως Έθνος να επιβιώσουμε και να έχουμε μέλλον. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΖΗΤΩ Η 28^Η  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ.   

ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ 

Σπάνια επιχρωματισμένη φωτογραφία από το αρχείο του πατέρα μου π. Δημοσθένη Καπώνη