Το θλιβερό τοπίο μόνο μελαγχολία γεννούσε.

Η μικρή παρέα σώπαινε.

― Πόσο όμορφη ήταν η πόλη μας κάποτε…

Η νοσταλγία, μνημόσυνο περισσότερο, στον ψίθυρο του παππού

ήταν πιο πένθιμη κι απ’ το κουφάρι του μέγαρου που την προκάλεσε.

Μια ανατριχίλα άγγιξε τα παιδιά.

Η εγγονή του τού έπιασε το χέρι,

μην μπορώντας να τον αφήσει ανέγγιχτο από χάδι,

έτσι που τον είδε με τα μάτια του υγρά.

Εκείνος χαμογέλασε στο πάτωμα του λεωφορείου.

― Συμπόνια…, μουρμούρισε. Η νονά της ανθρωπιάς…

Τα παιδιά τον κοίταξαν.

Δεν καταλάβαιναν πάντα τα λόγια του.

Εκείνη τη στιγμή όμως ήξεραν για ποιο πράγμα μιλάει.

(Απόσπασμα από ανέκδοτο μυθιστόρημά μου. Κ.Α.Μ.)

«Είναι καλό να είσαι σκληρός».

Αυτό είναι το σλόγκαν σε μια διαφήμιση εντομοκτόνου που είδα χθες στην τηλεόραση.

Είναι καλό να είσαι σκληρός…

Σε ποιους το λένε; Στους πελάτες τους; Στα έντομα; Στους συνεργάτες της εταιρείας τους; Στους ιδιοκτήτες καταστημάτων που πουλάνε το προϊόν τους; Στις τράπεζες; Σε ποιους λένε «Είναι καλό να είσαι σκληρός»; Στα παιδιά; Στα παιδιά τους;

Σαν χαστούκι με χτύπησε αυτή η φράση.

Εβδομήντα χρόνια μετά από τις εικόνες στο Άουσβιτς, στο Νταχάου, στο Μπούχενβαλντ.

Είναι καλό να είσαι σκληρός;

Θυμήθηκα…

Πρόσφατα, με παρέα μεγάλη, βρεθήκαμε σε μια ταβέρνα.

Η ταβέρνα κοντά στη θάλασσα. Πιο κοντά βρέχεσαι.

Πολλές γάτες γύρω.

Όχι τόσο τολμηρές, ούτε ξεδιάντροπες. Ό,τι τους δώσεις.

Περνάει ένας σερβιτόρος δίπλα από μια και της δίνει μια κατραπακιά με την ανάποδη του πλαστικού δίσκου που κρατούσε χαμηλωμένο.

Έτσι του είχανε πει; Από μόνος του; Δεν ξέρω…

Εκείνη έτρεξε μακριά.

Ένιωσα την ταπείνωσή της.

Την έβλεπε μετά που δείλιαζε να πλησιάσει.

Της πέταξα κάτι, έπεσε κοντά της. Δεν είχε ανταγωνισμό, το έφαγε μόνη της.

Με κοίταξε μετά. Πλησίασε. Με ένα βλέμμα που εγώ το είδα λίγο ερωτηματικό, λίγο ευχαριστήριο, λίγο «έχεις άλλο να μου δώσεις;». Βλέμμα γάτας, δυσερμήνευτο.

Άβυσσος η ψυχή της γάτας…

Στο βλέμμα της είδα όλα τα ορφανά του κόσμου.

Ζώα, ανθρώπους, δέντρα. Ακόμα και κτίρια.

Είδα κι ένα ερώτημα.

― Είναι καλό να είσαι σκληρός;

― Όχι, καλή μου… Είναι καλό να αναζητάς τροφή για σένα και τα μικρά σου. Είναι καλό να ξέρεις να αμύνεσαι, να αντιστέκεσαι, να προστατεύεις τον εαυτό σου και τον τόπο σου… Είναι καλό να γνωρίζεις τον άλλον. Είναι καλό να αντέχεις τις ταπεινώσεις. Αλλά δεν είναι απαραίτητο να είσαι σκληρός. Όχι… Δεν είναι καλό να είσαι σκληρός.

Εγώ σκέφτομαι κι όπως θέλω βλέπω, ακούω και λέω.

01 Ιουλίου 2018

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr