Κωστής Α.Μακρής (συγγραφέας-γραφίστας)

Κωστής Μακρής

Με πρώτη ματιά, είναι αντιφατικές ευχές.

Ίσως και αντίθετες ή αλληλοαναιρούμενες.

Συλλυπούμαι κάποιον/κάποια όταν συμπάσχω, λυπάμαι, θλίβομαι, ενσυναισθάνομαι τον πόνο του για την απώλεια αγαπημένου προσώπου ή άλλου είδους αγαπημένης υπάρξεως.

Συγχαίρω κάποιον/κάποια όταν χαίρομαι μαζί του/της· για κάτι καλό που συνέβη, για μια επιτυχία, για μια μεγάλη χαρά, για ένα υποκειμενικά θριαμβικό γεγονός.

Όταν όμως μια απουσία ―λόγω θανάτου― έπεται μιας πολύ σημαντικής παρουσίας στη ζωή μας,

Όταν ο εκλιπών ή η εκλιπούσα υπήρξαν φάροι φωτεινοί για εμάς όσο ζούσαν,

Όταν εκείνος ή εκείνη που έφυγε μας είχε πριν γεμίσει με αγάπη ή/και γνώση ή/και τρυφερότητα ή/και αναγνώριση ή/και ενθάρρυνση ή/και ομορφιά ή/και πολλά άλλα καλά,

Τότε, τα συλλυπητήρια δεν είναι μόνο συλλυπητήρια αλλά έχουν μέσα τους ένα άρωμα από τα συγχαρητήρια που πρέπουν σε εμάς, εκείνον, εκείνη, εμένα, κάποιον φίλο, κάποια φίλη,

Που αξιωθήκαμε τέτοιας τύχης αγαθής.

Δεν είναι συνηθισμένο πράγμα να συναντιέσαι στην ζωή με ασυνήθιστα εκλεκτούς ανθρώπους και είναι ακόμα πιο ασυνήθιστο και σπάνιο πράγμα να συνειδητοποιείς την ευλογία που δέχτηκες, να την κάνεις κτήμα σου και να την (επι)κοινωνείς.

(Γραμμένο με αφορμή το επιμνημόσυνο κείμενο ενός φίλου)

Κωστής Α. Μακρής

20 Ιουλίου 2022