Ανοιχτή πόρτα Πρόσωπα - Αφιερώματα

Σε κείνους που φεύγουν…, του Πάνου Βενέρη

Spread the love

Έλειψαν πια εκείνα τα Κυριακάτικα πρωινά (τρόπος του λέγειν δηλαδή αφού Κυριακή πρωί = μεσημέρι και βάλε!…) όπου για να διαβάσεις τις Κυριακάτικες εφημερίδες τις οποίες είχες προμηθευτεί από Σαββατόβραδο (μετά τα ξύδια), ήθελες τέσσερις κούπες καφέ και ένα πακέτο τσιγάρα!
Πρώτη εφημερίδα στη σειρά ανάγνωσης ήταν το «Βήμα». Συνήθως, στο πρωτοσέλιδο είχε και μια γελοιογραφία με γραμμοσκίαση, μια καταπληκτική και δύσκολη τεχνική που ελάχιστοι σκιτσογράφοι χρησιμοποιούσαν και που όταν ήταν όπως πρέπει (καλή ώρα), δεν επείχε από ένα έργο τέχνης.
Η πρώτη λοιπόν Κυριακάτική μου εικόνα ήταν επί σειρά ετών η γελοιογραφία αυτή. Μετά, έπεφτες με τα μούτρα στις υπόλοιπες θεματικές ενότητες. Μέχρι που τελείωναν τα τσιγάρα και αργά το μεσημέρι, έξω για προμήθεια για να «πιεις» το δεύτερο πακέτο στο γήπεδο. Και άντε ξανά ατέρμονες κουβέντες με φιλαράκια για να θυμηθείς τις μικρές πια ώρες ότι την επαύριο ήταν τσαγκαροδευτέρα και τέρμα τα ψέματα!..
Χρόνια μετά, η πρώτη Κυριακάτική εικόνα εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου, προσωποποιημένη πλέον. Φορούσε μπερέ και είχε ύφος αυστηρό. Κοντοστάθηκα και χάζευα. Πέρασαν όλα τα Κυριακάτικα πρωινά σαν σε φιλμ. Ήταν μπροστά μου ο δημιουργός. Ο Βαγγέλης Παυλίδης.
Κάπως έτσι, γνωριστήκαμε στη Ρόδο. Και αίφνης, το γραμμοσκιασμένο σκίτσο πήρε σάρκα και οστά. Ήταν σαν να ακούς για χρόνια Μπήτλς και αίφνης, να βρεθείς φάτσα κάρτα και να συνομιλήσεις με τον Τζων Λένον!
Όντας πια στη Ρόδο, έκτοτε είχα την ευκαιρία να δω αρκετές φορές τον Βαγγέλη πλέον, της Ρόδου. Πάντα με το ίδιο στυλ και πάντα πιστός στα πιστεύω του. Μεγάλη του αγάπη και το περιβάλλον.
Η φωτογραφία που σας παρουσιάζω είναι έξω από το κοινοτικό κατάστημα της Λαχανιάς στη νότια Ρόδο, το χωριό του Βαγγέλη, το Γενάρη του 2013 μετά από μια εκδήλωση περιβαλλοντικού περιεχομένου. Είναι αυτό που λέμε «ασορτί»!…
Ο Βαγγέλης Παυλίδης δεν είναι πια κοντά μας. Είναι ίσως κοντά στον κόσμο που ονειρεύτηκε, που σάρκασε, που σκιτσάρησε που, που…
Τα κεριά της χώρας, σβήνουν ένα – ένα. Ίσως όμως κάποια στιγμή ενωθούν και κάνουν μια μεγάλη λαμπάδα που θα μοιράσει το αναστάσιμο φως πιο λαμπερά.
Καλό ταξίδι Βαγγέλη…

 

* Ο Πάνος Βενέρης είναι Αρχιτέκτων Μηχ. Msc.,

 

Δντης Περιβάλλοντος – Χωροταξίας Δωδ/σου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.

341370_339431566072596_1342004445_o.jpg

 

 

 

SHARE
RELATED POSTS
Με πρόλαβαν οι άλλοι, της Ματίνας Ράπτη -Μιλήλη
«Εσύ στο χώμα κι εγώ…έξω». – “Almost “scot-free””, by George Sarafoglou – του Γιώργου Σαράφογλου
Δεκαπενταύγουστος της Ελλάδος, του Δρ Πάνου Καπώνη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.