με μεγάλη περιέργεια την εγκυκλοπαίδεια που είχαν αγοράσει η γονείς μου. Συχνά και σε βάρος των σχολικών υποχρεώσεων.

Όταν μπήκε στη ζωή μας η τηλεόραση, ένα σχετικό αλλά ήπιο θα το χαρακτήριζα τηλεπαιχνίδι ήταν το bingo του πατριάρχη Νίκου Μαστοράκη.

Έκτοτε παρουσιάστηκαν πολλά παρόμοιου τύπου παιχνίδια κυρίως ξενόφερτα και κάποια ελληνικά.

Θυμάμαι το ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ και το ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Με την έναρξη της ιδιωτικής τηλεόρασης όλοι σχεδόν οι σταθμοί ενέταξαν στο πρόγραμμά τους τέτοιες εκπομπές και μάλιστα

για να γίνουν πιο ελκυστικά για τους συμμετέχοντες και τους τηλεθεατές έδιναν και δίνουν σημαντικά χρηματικά έπαθλα.

Αυτό που είναι κοινό στα περισσότερα από αυτά είναι ότι δίνουν τη δυνατότητα στον παίκτη που διαγωνίζεται να επιλέξει

τη σωστή απάντηση ανάμεσα από τρεις είτε τέσσερεις απαντήσεις.

Στις πρώτες ερωτήσεις η απάντηση είναι εξόφθαλμα προφανής και όσο αυξάνεται το ποσό που θα κερδίσει ο παίκτης δυσκολεύουν.

Μετά από αυτόν τον, ομολογώ μακροσκελή πρόλογο, που είναι λίγο ως πολύ γνωστός, ας έρθουμε στο επίδικο.

Οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι παίκτες δηλώνουν ότι αλλιώς λειτουργούν από τον καναπέ του σπιτιού και αλλιώς από το στούντιο

χαρακτηρίζοντας την καρέκλα ”ηλεκτρική”. Πόσο ηλεκτρική όμως μπορεί να είναι όταν δεν γνωρίζουν ή κολλούν σε απάντηση

ερωτήσεων που είναι βέβαιο ότι θα έπρεπε να γνωρίζουν σύμφωνα με το επίπεδο γνώσεων που δηλώνουν ότι έχουν.

Θα αναφέρω δύο παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν που πραγματικά που προξένησαν αλγεινή εντύπωση.

Η πρώτη ήταν η περίπτωση ενός νεαρού γιατρού που έδειξε περίτρανα πώς το σύγχρονο εκπαιδευτικό μας σύστημα

απαξιώνει συστηματικά την πολιτιστική αξία της γνώσης. Επενδύει στην ακραιφνή εξειδίκευση αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα.

Η ερώτηση ήταν…”ποιάς χώρας η εθνική επέτειος είναι η πτώση της Βαστίλης”…και έπρεπε να επιλέξει τη σωστή ανάμεσα από τέσσερεις.

Μια ερώτηση χαμηλής δυσκολίας για κάποιον που υποτίθεται ότι στο σχολείο ήταν άριστος μαθητής σε όλα τα μαθήματα

και όχι μόνο σε Φυσική, Χημεία, Βιολογία και Έκθεση που διαγωνίστηκε στις πολύπαθες πανελλήνιες. Δεν την γνώριζε και ζήτησε βοήθεια!

Τώρα γιατί ένας γιατρός θα πρέπει να είναι άσχετος στην Ιστορία ή την Γεωγραφία ή την Μυθολογία ας μας το εξηγήσουν αυτοί που είναι

υπεύθυνοι για την μόρφωσή του που όπως είναι γνωστό το μεγαλύτερο ποσοστό των γενικών γνώσεων ο άνθρωπος το παίρνει στο σχολείο.

Η δεύτερη περίπτωση ήταν ενός εικοσάχρονου κοριτσιού που όπως μας ενημέρωσε ο παρουσιαστής πήρε με είκοσι το απολυτήριο λυκείου.

Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να θυμίσω την περίπτωση του αλβανικής καταγωγής μαθητή στη Νέα Μηχανιώνα της Θεσσαλονίκης

που είχαν ξεσηκωθεί οι ελληναράδες πατριώτες επειδή θα ήταν ο σημαιοφόρος-ως ο άριστος μαθητής του λυκείου-στην παρέλαση της εθνικής γιορτής

και παρά το γεγονός ότι είχε βαθμολογηθεί με είκοσι σε όλα τα μαθήματα.

Συζητώντας με φίλο μου καθηγητή Φυσικής είχε παρατηρήσει χαρακτηριστικά…”εγώ για να βάλω 20 σε μαθητή θα πρέπει να λύνει τις ασκήσεις

πιο γρήγορα από εμένα…απορώ με την ευκολία που βάζουν το είκοσι οι συνάδελφοι”…Φυσικά το παιδί άξιζε να είναι σημαιοφόρος.

Αλλά ας έρθουμε στην περίπτωση του δεύτερου παραδείγματος.

Η ερώτηση ήταν…”πού μεταδίδεται ταχύτερα ο ήχος”…με τις τέσσερεις απαντήσεις να είναι Α. Στο διάστημα. Β. Στο νερό. και Γ. και Δ. σε δύο αέρια.

Μια ερώτηση απλή, θεμελιώδης και από τις πρώτες που μαθαίνουμε στη Φυσική που υποτίθεται ότι μαθητής του είκοσι αποκλείεται να μη γνωρίζει.

Και όμως η νεαρή αριστούχος παίκτρια αρχικά ήταν σίγουρη ότι η σωστή απάντηση είναι η Α. Στο διάστημα (δηλαδή στο κενό!!!)

και με την συγκαλυμμένη παραίνεση του παρουσιαστή πήρε τη βοήθεια του κοινού για να καταλήξει στο Β. Περιχαρής και ανακουφισμένη.

Συνεπώς το πρόβλημα δεν είναι μόνο αν και κατά πόσο είναι ηλεκτρική η καρέκλα του παίκτη.

Εδώ θέλω να εγκαλέσω αφ’ ενός τις εταιρείες παραγωγής που στην αρένα της τηλεθέασης είναι αιμοσταγές βούτυρο στο παντεσπάνι τους

η ένδεια των νεαρής ηλικίας παικτών σε βασικές γνώσεις αλλά και την πολιτεία που είναι υπεύθυνη για αυτή την απαξιωτική εικόνα.

Συν το γεγονός ότι το δέλεαρ του κέρδους χρηματικών ποσών αυξάνει το άγχος.

Τέλος, να καταγγείλω για ηλικιακό ρατσισμό τις εταιρείες διότι σπάνια συμμετέχουν παίκτες που έχουν υπερβεί το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους

για δε τους γύρω στα εβδομήντα απουσιάζουν ντροπιαστικά παντελώς.