Έχω χρήματα. Και επειδή έχω χρήματα μπορώ και επιθυμώ. Και επιθυμώ επειδή έχω χρήματα. Κι αφού έχω χρήματα, και δίνω χρήματα, όλοι πρέπει να υποκλίνονται και να μεσολαβούν για να ικανοποιούν αυτό που επιθυμώ. Κι αφού τα χρήματα εκπληρώνουν αυτό που επιθυμώ, τότε εγώ επιθυμώ ολοένα και πιο έντονα, πιο ασύδοτα, πιο λαίμαργα. Τα χρήματα εξαγοράζουν την ικανοποίηση της επιθυμίας μου, οι επιθυμίες μου αποκτούν ταυτόχρονα και εξουσία και νομική ισχύ. Οι επιθυμίες μου γίνονται πιο ακόρεστες. Πιο ιδιότροπες. Πιο αχαλίνωτες. Πιο τέρατα. Ένας συνδυασμός τερατώδης. Γίνομαι και εγώ τέρας μαζί τους.

Αυτό είναι η κανονική πραγματικότητα ή αν προτιμάτε τον όρο ο κοινωνικός ρεαλισμός. Μια ανθρώπινη κοινωνία άρρωστη που οι υπόλοιποι, τα υποκείμενα ή οι μεσολαβητές των επιθυμιών, κρατούμε παραδόξως ζωντανή . Τους ακολουθούμε (δεν έχουμε άλλη επιλογή; ). Συμπράττουμε. Μεταξύ ημών κι αυτών υπάρχει μόνο εξουσία. Υπάρχει μόνο μια μυστήρια και ακατάληπτη σχέση ιδιοκτησίας-κατοχής (possession). Σχεδόν υπνοβατούμε. Είμαστε κυριευμένοι. Είμαστε υπό την κατοχή τους. Τραυματιζόμαστε, κραυγάζουμε, πίνουμε λαίμαργα τις περίσσιες σταγόνες αίματος υποταγμένοι στο αλλόκοτο, το παράδοξο. Στο ον που έχει εξαγριωθεί. Βιαζόμαστε ποικιλοτρόπως μέσα σ’ αυτή την φρενήρη και χαώδη οσφυαλγία της σκληρότητας μέσα σε μια κατάσταση της περιπαθούς αμνησίας.

Όμως, αυτή η εκδοχή μας ακόμα κι αν το αγνοούμε, εμπεριέχει όλη τη σκοτοδίνη, όλη τη μεταφυσική μανία του γεγονότος ότι υποχωρήσαμε και παραδοθήκαμε ως κτήμα ενός ατελούς φρικώδους όντος, ενός αγνώστου που μας μεταφέρει στις πιο σκοτεινές, στις πιο καταπιεσμένες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης Σ’ έναν κόσμο που μας έχει επιβληθεί…

Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr