Η κριτική στην κυβέρνηση και την εκάστοτε κυβέρνηση είναι όχι απλά δημοκρατικό δικαίωμα αλλά και καθήκον.

Λυπάμαι μόνο όταν η ελληνική υπερβολή φτάνει μέχρι τη ρητορική ότι έχουμε χούντα και αυταρχικούς δυνάστες και τα συναφή και απαξιώνουν με επιπόλαια και ρηχή σκέψη την δημοκρατία. Ίσως να αισθανθούν την αξία της δημοκρατίας από το απάνθισμα γεγονότων από τη τρέχουσα επικαιρότητα.

Στη Ταϊλανδή καταδικάστηκε γυναίκα σε 40 χρόνια κάθειρξη επειδή προσέβαλε τη Βασιλική οικογένεια στο internet.

Στην Ινδονησια δικαστήριο καταδίκασε κάποιον επειδή ήταν gay σε 80 μαστιγώσεις.Κατόπιν προσφυγής η ποινή μειώθηκε από 80 σε 77 μαστιγώσεις.

Στη Ρωσία συνελήφθη εκτός από τον Ναβαλνυ η σύζυγος του επειδή συμμετείχε σε διαδήλωση για την απελευθέρωση του.Είπε πως για τη σύλληψη δεν δόθηκε εξήγηση. Η εξήγηση όμως ήταν επαρκέστατη. Είστε σύζυγος του Ναβαλνυ.

Στη Τουρκία όποιος δεν γουστάρει τον Ερντογαν συλλαμβάνεται και φυλακίζεται ως γκιουλενιστής.

Σήμερα στην Μιανμάρ (Βιρμανια) ο στρατός ανακατέλαβε την εξουσία και φυλάκισε τη νόμιμη πρόεδρο την νομπελίστα Κι. Η γενοκτονία των Ρονκιγιάς στα ψιλά της διεθνούς δημοσιότητος.

Είναι να μην έχεις την ατυχία να γεννηθείς σε λάθος χώρα και σε λάθος χρόνο. Αυτά περί χούντας και αυταρχισμού. Να κρίνουμε με ένταση αλλά να ξέρουμε και τι λέμε.