Κωστής Μακρής

Από το πρωί, ένας κότσυφας έρχεται στο στηθαίο τής βεράντας, στη μεριά τού γραφείου μου. Τον βλέπω από το παράθυρο.
Δεν ξέρω αν είναι ο ίδιος αλλά τώρα τον βλέπω να με βλέπει, για τέταρτη ή πέμπτη φορά.
Κοιτάζει προς τα μέσα ―εμένα δηλαδή―, ελέγχει και μετά φεύγει.
Δεν θέλω να φανώ καχύποπτος αλλά έχω την εντύπωση ότι εκτελεί αποστολή. Έχω την εντύπωση ότι τον έχει στείλει ο κ. Χαρδαλιάς.
Έκανα το λάθος χθες να προτείνω ―τηλεφωνικά― σε έναν φίλο, να μαζευτούμε παρέα καμιά σαρανταριά παλικάρια και να πάμε με δέκα δώδεκα αυτοκίνητα να φάμε κοψίδια την Κυριακή τού Πάσχα στη Λιβαδιά ή στο Λιανοκλάδι.
Τι τό’θελα;
Να! Και τώρα που γράφω αυτά, τον ξαναβλέπω τον κότσυφα.
Πράκτορας κανονικός, σας λέω!
Όλος στα μαύρα, με μούρη και μύτη χαφιέ να με κοιτάζει ασκαρδαμυκτί.
Και κάτι μέσα μου τρομάζει…
Νιώθω λες και με παρακολουθεί η ΣΤΑΖΙ…
Είναι ασύλληπτα τα μέσα που διαθέτουν οι δυνάμεις ασφαλείας τής χώρας μας! Είναι αδιανόητο αυτό το καθεστώς τρόμου που επιβάλλεται σε αθώους εκδρομείς!
Τρόμος σας λέω, όχι αστεία!
Θα μείνω στο σπίτι τελικά.
Κι όχι μόνο αυτό…
Δεν θα ξαναπώ τίποτα απ’ το τηλέφωνο ή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Δεν είναι εποχές για μπλεξίματα…

14 Απριλίου 2020

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr