Νίκος Σταθόπουλος

Το νησί απέχει από τις ακτές της Τουρκίας μόνο 1,25 ναυτικά μίλια. Με τα φουσκωτά, σε δέκα λεπτά έχεις φτάσει. Είναι η νήσος Μεγίστη, που λέγεται τα τελευταία χρόνια Καστελλόριζο, ίσως προς τιμήν των Ναϊτών ιπποτών, που έχτισαν εκεί ένα κοκκινόθωρο καστράκι, παρόμοιο με την Κομμανταρία της Μεγαλονήσου, για να κουμαντάρουν από εκεί το νησί. Ακούγεται, ότι οι Τούρκοι εποφθαλμιούν αυτό το νησί και τα δεκατέσσερα μικρούτσικα γύρω του, λόγω της γεωγραφικής θέσης τους, διότι εξ αιτίας της μεγιστοποιείται η επιφάνεια της υφαλοκρηπίδας της Ελλάδας, προς θλίψιν τους.

Μου γεννιέται η απορία: αφού, όπως λέγεται, το γειτονικό κράτος ελέγχει την ροή των προσφύγων προς τα νησιά του Β. Αιγαίου, γιατί αντ’ αυτού δεν τους κατευθύνει εκεί, στον νότο, να πλημμυρίσουν το νησί που έχει μείνει με λιγότερους από 500 κατοίκους, όσους δηλαδή περνάνε παράνομα τα θαλάσσια σύνορά μας σε λιγότερο από μια εβδομάδα; Έχει μήπως σχέση με κάποιες παλιότερες, προφανώς αποτελεσματικές, επιχειρήσεις του Λιμενικού μας; Ή υπάρχει κάτι άλλο; Ό,τι κι αν είναι, γιατί δεν το επεκτείνουμε και στο Βόρειο Αιγαίο; Ο κορωνοϊός αίφνης, δεν αποτελεί μια πρώτης τάξεως αφορμή για τον αυστηρότερο έλεγχο και αποτροπή όσων επιθυμούν να μπουν στην χώρα αυθαίρετα, χωρίς άδεια;

Ήδη υπάρχουν βέβαια πολλές χιλιάδες ανθρώπων, που έχουν καταφύγει σε άλλα νησιά. Από αυτούς, ένα μεγάλο ποσοστό είναι ασυνόδευτα παιδιά. Η Στατιστική μας υπηρεσία, που είναι και Ανεξάρτητη Αρχή, προσμετρά τους δυνάμενους προς εργασία από την ηλικία των 15 ετών. Από την ίδια ηλικία μπορεί να συνάπτει νομίμως κάποιος και ερωτικές σχέσεις, νομίζω. Είναι, φαίνεται, κατά το κράτος και κατά την ΕΕ αυτή η ηλικία, από την οποία παύει κάποιος να είναι παιδί. Δεν θα ήταν λογικό λοιπόν, να αντιμετωπίζει το κράτος τα παιδιά ως παιδιά και τους άλλους ως ενήλικες;

Τα παιδιά διαπλάθονται, οι αντιλήψεις και οι αρχές τους είναι υπό διαμόρφωση, οι γνωστικές τους δυνατότητες είναι μεγάλες. Μέσα σε λίγο χρόνο θα μπορούσαν να αρχίσουν να μετέχουν της ευρωπαϊκής παιδείας, ώστε να έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τα οφέλη του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής στη διαδρομή της υπόλοιπης ζωής τους. Είτε στα νησιά είτε οπουδήποτε, θα μπορούσαμε να τους δίνουμε την ευκαιρία να ξεπεράσουν τα τραύματα και να ενσωματωθούν ήπια και ομαλά.

Οι μεγαλύτεροι πάλι, δεν είναι από το ίδιο καλούπι όλοι. Είναι εκείνοι που θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους, να εργαστούν και να δημιουργήσουν. Και είναι οι άλλοι, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν, αυτοί που περιμένουν από τους άλλους. Για τους πρώτους, η ΕΕ έχει ήδη χρηματοδοτήσει πανευρωπαϊκά ένα πλήθος έργων, από τα οποία έχουν αναπτυχθεί μεθοδολογίες ταχύρρυθμης επαγγελματικής κατάρτισης και κοινωνικής προσαρμογής και ενσωμάτωσης. Τι εμποδίζει την ελληνική κυβέρνηση να τις αξιοποιήσει; Γιατί αφήνουμε να μένουν αργοί αυτοί οι άνθρωποι, τόσο πλούσιοι είμαστε σε παραγωγικό ανθρώπινο κεφάλαιο;

Ζούμε στην αρχή της 4ης τεχνολογικής επανάστασης. Η πληροφορία κυκλοφορεί, και όποιος θέλει μπορεί να δει σχετικά στο γιουτιούμπ πολύ ενδιαφέροντα βιντεάκια. Υπάρχει ήδη εδώ και μερικά χρόνια η τεχνολογία του 3D πρίντινγκ, που επιτρέπει να κατασκευάζεται ένα ολόκληρο σπίτι, αντισεισμικό, σε τρεις-τέσσερις μέρες με συνολικό κόστος περίπου 3.000 ευρώ, όπως διαβάζουμε. Οι Κινέζοι πάλι, έχουν εξαιρετική τεχνογνωσία διοίκησης έργων και επιτυγχάνουν την ανέγερση και των εξοπλισμό τεράστιων κτιρίων επίσης μέσα σε μερικές μέρες. Το είδαμε και πρόσφατα, με το νοσοκομείο των 1.000 κλινών που ετοίμασαν από το μηδέν σε οκτώ μέρες. Δεν θα μας άρεσε, στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης των κινέζικων κολοσσών, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, να μας προσφέρουν τώρα αυτήν την τεχνογνωσία;

Δεν σας φαίνεται, ότι, εκτός από την αποτελεσματική αντιμετώπιση του εκρηκτικού κοινωνικού προβλήματος στα νησιά μας και του θλιβερού ανθρωπιστικού προβλήματος των προσφύγων, όλες αυτές οι πρωτοβουλίες μαζί, θα συναποτελούσαν μια μικρή ένεση για την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, που συνεχίζει να χειμάζεται;

Αν εφαρμόζονταν τα παραπάνω, είναι προφανές ότι οι κλειστές δομές για τις οποίες γίνεται τόση φασαρία, θα αφορούσαν μόνον κάποιους λίγους: τους για οιονδήποτε λόγο μη παραγωγικούς. Στο χριστιανικό ευαγγέλιο, που κατέχει περίοπτη θέση στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, υπάρχει η κοινωνικά δίκαιη ρήση ‘ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω’: όποιος δεν δουλεύει, να μην τρώει. Έχει φτάσει νομίζω η ώρα να την αξιοποιήσουμε, προς πάσα κατεύθυνση.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr