Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Τζίνα Δαβιλά

Ποίημα του Καθηγητή Εγκληματολογίας κου Γιάννη Πανούση, με το ψευδώνυμο Γιάννης Απαρθινός (ποιητική Συλλογή “Τηλεθάνατοι, 1984, εκδόσεις ΔΙΟΓΕΝΗΣ)

Οι νεαροί που είναι τουλάχιστον οι ηθικοί αυτουργοί του θανάτου του Βαγγέλη Γιακουμάκη καταδικάστηκαν σε 150 ώρες κοινωνικής εργασίας και σε 36 μήνες εξαγοράσιμης φυλάκισης. Κανείς εχέφρων γονιός δεν θα ήθελε να είναι στη θέση των γονέων του Βαγγέλη. Διότι Δικαιοσύνη που εκπληρώνει το χρέος της στην κοινωνία «καταδικάζοντας» τους νταήδες σε και με … χαστουκάκια στο μάγουλο, δεν είναι αυτή που θα χτίσει δίκαιη πολιτεία. Δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.

Η Δημοκρατία δεν νοείται ως Δημοκρατία αν δεν στηρίζεται στην Δικαιοσύνη. Στη ΔΙΚΑΙΗ Δικαιοσύνη.

Τη μη εξαγοράσιμη, απειλούμενη, διαπλεκόμενη, έρπουσα στο παραδικαστικό κύκλωμα.

Καμία πολιτεία που σέβεται τον εαυτό της, κανένα πολιτειακό σύστημα που προόδευσε δεν παραμέρισε τη Δικαιϊκό της Σύστημα.

Κανένας σοβαρός και αξιόπιστος επενδυτής που θέλει να τιμήσει την Ελλάδα δεν θα ασχοληθεί μαζί μας, αν δεν έχει εμπιστοσύνη στο Δικαιϊκό της Σύστημα. Εκτός αν έχει λοξή ματιά στο παραδικαιϊκό. Άρα παύει να είναι σοβαρός.

Δεν άκουσα κανέναν πολιτικό Αρχηγό να μιλήσει για τη Δικαιοσύνη. Μιλούν για επενδύσεις, για Υγεία, για Παιδεία, για Ανάπτυξη, αλλά όλα αυτά χωρίς Δίκαιη Δικαιοσύνη μηδενίζονται, δεν υπάρχουν, δεν θα υπάρξουν.

Στο ίδιο έργο παραμένουμε, με μάσκες που αλλάζουν ανερυθρίαστα και sic.

Γεμίσαμε περσόνες, νάρκισσους, καλοφανή καλόπαιδα ή κ@λόπαιδα, εξαγορασμένους, υποταγμένους, θρασείς και ντοπαρισμένους με κόκα και αλκοόλ. Χωρίς ντροπή.

Είναι τόσο δύσκολη η αυτοκριτική.

Είναι τόσο σκληρός ο καθρέπτης.

Είναι τόσο άβολο να δούμε τον αληθινό μας εαυτό σε ρεαλιστικό καθρέπτη.

Είναι τόση η άρνηση να δεχτούμε ότι είμαστε κλάσματα που ο αριθμητής μας είναι η γνήσια αξία μας και ο παρανομαστής μας είναι η ιδέα που έχουμε για μας. Αν κάνουμε τη διαίρεση ο καθείς για τον εαυτό του, θα κατανοήσουμε την αθλιότητά μας. Αυτό με το κλάσμα… δεν είναι δικό μου, ο Τολστόϊ το είπε.

Με το χέρι στην καρδιά και στο μυαλό, ποιος από αυτούς που διεκδικούν την ψήφο μας την επόμενη Κυριακή είναι έμπιστος;

Θα απαντήσει ένα ποίημα του Καθηγητή Εγκληματολογίας κου Γιάννη Πανούση (ΕΔΩ τα άρθρα του), από την ποιητική του Συλλογή «Τηλεθάνατοι» του 1984 των εκδόσεων ΔΙΟΓΕΝΗΣ που υπέγραψε ως Γιάννης Απαρθινός. Στην αρχή του άρθρου το ποίημα. 

Μακάριος ο τολμηρός που θα περάσει «στην άλλη πλευρά του κρυστάλλου»

Καλόν Ιούλιο.

1.07.2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr