Μου ζήτησε φόρμα της ΑΕΚ, εκείνη την μαυροκίτρινη ξέρετε. Του την αγόρασα .

Μου ζήτησε μπάλα της ΑΕΚ, εννοείται πάλι στο μαυροκίτρινο. Του την αγόρασα .

Μπορείς  να κάνεις και αλλιώς; Βλέπεις, ξεμωραίνονται οι άνθρωποι όσο γερνούν. Τις προάλλες όμως που μου ζήτησε και αθλητικά παπούτσια, εκείνα με τα καρφιά αποκάτω, έγινα έξω φρενών .

-Τι τα θέλεις ρε θείε, ενενήντα τόσο χρόνων άνθρωπος και ανάπηρος ταυτόχρονα, τι τα θέλεις; Έσκυψε το κεφάλι σαν μαθητούδι που το μάλωσε η μαμά του γιατί της ζήτησε μια σβούρα από το ψιλικατζίδικο .

Απάντηση: “Κοίτα να δεις, είναι βραδιές που έρχονται οι φίλοι μου όταν κοιμάμαι και μου ζητούν να παίξουμε μπάλα σ’ εκείνη τη μισοτελειωμένη ακρινή πλατεία του χωριού, λίγο πιο  πάνω από τον Αη Γιώργη . Αυτοί είναι σενιαρισμένοι, εγώ ξυπόλυτος θα παίξω;” .

Του υποσχέθηκα ότι την επομένη θα τα ‘χει και τα παπούτσια του . Όντως έτσι έγινε, του τα πήγα .

Σκέφτομαι μάλιστα κάνα βράδυ να πεταχτώ και ‘γω κρυφά προς το γήπεδο τους . Να κρυφτώ πίσω από τη μάντρα, ν’ ανάψω τσιγάρο και να τον καμαρώνω . Όχι για τίποτα άλλο, αλλά επειδή είναι αδερφός του πατέρα μου τον οποίο έχασα σχετικά νωρίς σε ηλικία .

Δημήτρης Κατσούλας

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr