Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Κωστής Μακρής

…

Γιατί μιλάω για εμάς;

Η ίδια η φύση των όντων, ως προς αυτό, που φαίνεται ότι κατ’ εξοχήν παρεχώρησε στον άνθρωπο και μας ξεχώρισε από τα άλλα έμψυχα όντα, θα αποδεικνυόταν όχι μητέρα αλλά μητρυιά μας, αν εφεύρε την ικανότητα του λόγου ως συνένοχο σε εγκλήματα, αντίπαλο της αθωότητας, εχθρό της αλήθειας.

Γιατί θα ήταν καλύτερα να γεννηθούμε βουβοί και να είχαμε στερηθεί κάθε λογικής, παρά  να στρέψουμε τα δώρα της θεϊκής πρόνοιας σε αμοιβαίο όλεθρο.

Αυτή μου η κρίση στοχεύει πιο μακρυά.

Γιατί δεν λέω μόνο αυτό, ότι ο ιδανικός ρήτορας πρέπει να είναι χρηστός άνθρωπος, αλλ’ ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι καν ρήτορας, χωρίς να είναι και χρηστός άνθρωπος.

Γιατί βέβαια ούτε ευφυΐα θα δεχθείς ότι διαθέτουν όσοι, όταν βρεθούν μπροστά στο δίλημμα των τίμιων και των αισχρών (πράξεων), θα προτιμήσουν να ακολουθήσουν τα χειρότερα, ούτε σωφροσύνη, εφόσον συχνά καταλήγουν από την απροσδόκητη κατάληξη των πραγμάτων σε βαρύτατες τιμωρίες, συχνά (επιβαλλόμενες) από τους νόμους, πάντοτε όμως από την ένοχη συνείδησή τους, από τον ίδιο τον εαυτό τους. Γιατί αν κανείς δεν είναι κακός, χωρίς να είναι ταυτόχρονα και ανόητος ―αυτό λέγεται όχι μόνο από τους σοφούς [Σημ. Μτφρ: Πρβλ. Το σωκρατικό: «ουδείς εκών κακός»], αλλ’ έτσι ανέκαθεν το πίστευε και ο κόσμος― βεβαίως και δεν θα υπάρξει ποτέ ανόητος ρήτορας.

Πρόσθεσε ότι μόνο ο νους ο ελεύθερος από όποιο ελάττωμα μπορεί να έχει χρόνο ελεύθερο για έργο ωραιότατο· πρώτον γιατί στο ίδιο στήθος δεν μπορεί να υπάρξει συζυγία καμμία τιμιότητας και αισχρότητας, ταυτόχρονα τα άριστα και τα χείριστα, όσο δεν μπορεί ο ίδιος άνθρωπος να είναι και καλός και κακός· κατά δεύτερο και για τον εξής λόγο, γιατί πρέπει ο νους που είναι στραμμένος σε ένα τόσο σοβαρό θέμα να είναι ελεύθερος από οποιαδήποτε άλλη φροντίδα, ακόμα και από αυτές που δεν είναι αξιοκατηγόρητες.

Δηλαδή έτσι μόνο ελεύθερος και ολόκληρος ο νους, χωρίς κάποια αιτία να τον περισπά και να τον στρέφει αλλού, θα στραφεί προς αυτόν και μόνο τον σκοπό για τον οποίο έχει προετοιμαστεί.

…

(Απόσπασμα από το βιβλίο: Μ. ΦΑΒΙΟΣ ΚΟΪΝΤΙΛΙΑΝΟΣ, ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, Εισαγωγή-Μετάφραση: ΑΝΤ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ, UNIVERSITY STUDIO PRESS, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2000, σελ. 169, 171 )

Σημείωση Κωστή Α. Μακρή

25 Ιουνίου 2019

Αφορμή για την παράθεση αυτού του αποσπάσματος του Μ.Φ. Κοϊντιλιανού [35 – 100 μ.Χ., Ρωμαίος ρήτορας και παιδαγωγός] σχετικού με τον ιδανικό ρήτορα και την ρητορική τέχνη, πήρα από την ευχαριστήρια ομιλία του Γιάννη Αντετοκούνμπο με την ευκαιρία της βράβευσής του ως Πολυτιμότατου Παίκτη (MVP) του ΜΒΑ.

Και επειδή δεν είναι όλοι οι δημόσιοι λόγοι αντάξιοι ενός ρήτορα, εξηγώ ότι θεώρησα άξιο ρητορικό λόγο την ομιλία του Γιάννη Ανετοκούμπο επειδή ξεχειλίζει από ήθος, από αγάπη, από σεμνότητα, από βούληση και πείσμα για να πετύχει τους στόχους του. Είναι μια ευχαριστήρια ομιλία που μέσα σε πολύ λίγο χρόνο περιγράφει με απλές λέξεις, κατανοητές κι από ένα μικρό παιδί, μια πολύ σκληρή πορεία με υποδειγματική στάση ζωής και υψηλούς στόχους και επειδή τέτοιες ομιλίες τις χρειαζόμαστε όλες και όλοι, σε όλες τις ηλικίες.

Την ομιλία (στα αγγλικά) μπορείτε να την δείτε ΕΔΩ

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr