Δημήτρης Κατσούλας

Μεσσηνία: Χαμηλή η στάθμη του νήματος στον τουρισμό εφέτος

Βάσει των στοιχείων που ως την ώρα έχουν καταγραφεί γύρω από τον τουρισμό και με ό, τι αυτός σχετίζεται, αυτό το Καλοκαίρι μάλλον θα ψάχνουμε τουρίστα με τα κιάλια να αντικρίσουμε και όπως δείχνουν τα πράγματα έφθασε η εποχή όπου ο Έλληνας θα είναι ταυτόχρονα εργοδότης και  πελάτης, κάτι το οποίο παλιότερα ούτε καν περνούσε από τη φαντασία των εμπλεκομένων με το τουριστικό προϊόν. Από την άλλη μεριά – και όπως τα εμφανίζει η κυβέρνηση στήνοντας και από μία φιέστα σε κάθε μία αεροπορική άφιξη με φουστανέλες, βιολιά και νταούλια παιανίζοντας δημοτικά και εμβατήρια ανάμεικτα – δεν λύνεται το πρόβλημα ακόμα και χοροί ακόμα να στηθούν, από την στιγμή που η 15η Μαϊου είχε οριστεί ως ημέρα εισόδου του τουριστικού κύματος από τον Υπουργό Τουρισμού, όταν ο ξενοδόχος και ο ρεσεψιονίστας αντί να οδηγούν τουρίστες προς τα δωμάτιά τους κάθονται και κοιτάζονται μεταξύ τους ή – στην καλύτερη των περιπτώσεων – να  συνεπικουρούνται από τον υδραυλικό και ηλεκτρολόγο σε μια προσπάθεια περάτωσης και της τελευταίας παρτίδας τάβλι κάτω από τα σκίαστρα στην άμμο.

Ελπίζουν όμως, ελπίζουν ότι από 20 Ιουνίου και μετά ίσως οι κρατήσεις δουν κάποιο ‘φως’ και τα πρώτα τηλέφωνα αρχίσουν να χτυπούν αλλά όπως μαθαίνω εδώ στην Μεσσηνία μεγάλος θα είναι ο αριθμός των ξενοδοχείων και των καταλυμάτων που δεν πρόκειται καν να ανοίξουν. Κι ευλόγως να συμβαίνει αυτό, όταν ο άλλος διαθέτει 200 δωμάτια, είναι δυνατόν να λειτουργήσει με τα 10 ή 20; Πώς να καλύψει τα έξοδά του, πώς να πληρώσει προσωπικό και υπαλλήλους;  Γι αυτό λοιπόν αγαπητοί της κυβέρνησης, κι εσείς εστιάτορες της παραλίας με τα πάσης φύσεως είδους καφέ που έχετε απλώσει στην άμμο με την αιτιολογία και μόνο ότι τηρείτε τα μέτρα έναντι του ιού, πολύ σας παρακαλώ και σας συμβουλεύω να τον προσέχετε τον Έλληνα διότι από αυτόν και τα κέρματα του όπως δείχνουν τα πράγματα ίσως καταφέρετε να επιβιώσετε, κι ας μη τρέφετε ψευδαισθήσεις για φουσκωτά πορτοφόλια κάποιων Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών, Αμερικανών και Βορείων χωρών όπως είχατε συνηθίσει.

Εξ άλλου, με υγειονομικά πρωτόκολλα, πράσινα διαβατήρια, μάσκες και τα self tests στις αποσκευές του, δεν πάει ο άλλος διακοπές. Οι διακοπές είναι χαλάρωση, ξενοιασιά, βόλτα, ξεκούραση και όχι ο Μαγιορκίνης να βγαίνει κάθε απόγευμα την ώρα που ο άλλος πίνει τον χυμό του ή το ούζο του δίπλα στο κύμα να τον βομβαρδίζει με τα εμβόλια, τις διασωληνώσεις και: ‘Ενύσταξεν η ψυχή μου από ακηδίας, βεβαίωσόν με εν τοις λόγοις σου’.

Άγνωστο για πόσα χρόνια ακόμα η βαριά βιομηχανία της χώρας θα έχει τάσεις ελάφρυνσης (δυστυχώς) περιοριζόμενη σε χαμηλή των Σαββατοκύριακων και στηριζόμενη κατά μεγάλο ποσοστό στον Έλληνα. Τώρα…, εάν εσύ ηλιοψήνεσαι στην άμμο ζητώντας με παρακαλητά μια δουλειά για να ταϊσεις το παιδί σου και να μη αισθάνεται μειονεκτικά όταν τα διπλανά – οι φίλοι του – τρώνε και παγωτό το απόγευμα, ο ιατρός να ξέρεις θα είναι πάντα εκεί στην οθόνη για να εισπράττει τον μισθό του, κουνώντας σου το χέρι για να ανασαίνεις βάσει των υποδείξεών του απαγορεύοντάς σου μάλιστα να τραγουδάς: ‘Βγήκα ψηλά στα διάσελα κι αγνάντια στη Μπαρμπάσαινα…’.