Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Δημήτρης Κατσούλας

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι όπου κατόρθωσαν μέσα σε δίσεκτους καιρούς, σε καιρούς της λαίλαπας των μνημονίων να περισώσουν την ψυχή τους, να διατηρήσουν τα ακριβά τους χαρίσματα ένα εκ των οποίων – το κυριότερο – είναι και η ευγένεια. Είναι άνθρωποι μη αλλοτριωμένοι, χωρίς σκιές κι αγκάθια στις σχέσεις τους με τους συνανθρώπους τους, και σημασία καμία δεν έχει αν αυτοί διατρέχουν το δεύτερο ήμισυ της ζωής τους, είναι άνθρωποι της καθημερινότητας και της συνεχούς βιοπάλης. Είναι από εκείνους που έχουν αναγάγει την ευγένειά τους σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς τους σε τρόπο ζωής διότι αυτό το συνεχές καλλιεργούμενο χάρισμα δεν έχει καθόλου να κάνει με θρησκείες, εθνικότητες, χρώματα προσώπων και ηλικίες, έτοιμοι να σου προσφέρουν την ευγένειά τους και την γλυκύτητα που τους χαρακτηρίζει σε ανυποψίαστες μάλιστα στιγμές και σε χώρους μη κατάλληλους, όπως παραδείγματος χάρη σε ψαράδικα, κρεοπωλεία, λαϊκές αγορές, ακόμη και σε μεταφορικές εταιρίες εργαζόμενοι ως χαμάληδες.

Υποχρέωσή δική μας είναι να γινόμαστε υπερασπιστές ως κόρη οφθαλμού αυτού του υψηλού χαρίσματος που διαθέτουν, την ευγένεια, διότι σπάνια συναντάς τέτοια σήμερα, προωθώντας τη μάλιστα εκ μέρους μας για τις επερχόμενες ελάχιστες ευγένειες του μέλλοντος. Είναι πολύ όμορφο να συναντάς αυτούς τους ευγενικούς ανθρώπους οι οποίοι σε σκλαβώνουν με το ήθος τους, την καλοσύνη τους, την ευπρέπειά τους και οι οποίοι αβίαστα και αθόρυβα είναι ταγμένοι να διακονούν αυτές τις αρετές είτε μέσα από τη φυσικότητα ενός ολόκληρου πλατέος χαμόγελου είτε με το ειλικρινές άπλωμα του χεριού τους για μια εγκάρδια χειραψία.

Περνώντας χθες το μεσημέρι από το ιχθυοπωλείο του Παντελή, δεν ξέρω πώς μου ήρθε και μπήκα στο μαγαζί του. Ο Παντελής δεν αρέσκεται στα ποδόσφαιρα, σπάνια ανοίγει τηλεόραση και προτιμά τα βράδια του να διαβάζει είτε λογοτεχνία είτε ποίηση ή ακόμη και καλογραμμένα παιδικά βιβλία, όπως μου εκμυστηρεύτηκε. Δεν έχασα ευκαιρία κι εγώ οπότε πετάγομαι μέχρι το αυτοκίνητο που είχα παρκάρει πενήντα μέτρα μακρύτερα, αρπάζω μια δέσμη εισιτηρίων θεάτρου και του την αποθέτω δίπλα από τον πάγκο που καθάριζε τα ψάρια. Θα πρέπει να ήσαν περί τα δεκαπέντε, όπως υπολόγισα. Εξεπλάγην ο Παντελής, του άρεσε πολύ η κίνησή μου, έκανε να μου τα πληρώσει, δεν μας κατουράς ρε Παντελή, του απαντώ με την συνήθη αθυροστομία μου και αποχωρώ ενώ ο Παντελής με ευχαριστεί, μου χαρίζει ένα πλατύ χαμόγελο και την υπόσχεση ότι θα έρθει να δει την παράσταση μαζί με την οικογένειά του και άλλους πέντε έξι φίλους του και ετοιμάζεται να εξυπηρετήσει τον επόμενο πελάτη με ένα τεράστιο φαγκρί όπου ετοιμάζεται να «ξεκοιλιάσει», να το καθαρίσει όπως αυτός γνωρίζει με την τεχνική που διαθέτει και να το παραδώσει στην κυρία Μαγδαληνή που περιμένει με υπομονή τη σειρά της.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr