…στην ανέμη τυλιγμένη δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν’ αρχινήσει.

Με χαρά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον πληροφορήθηκα από το κρατικό ραδιόφωνο FM 102 της Θεσσαλονίκης, ότι δέκα δήμαρχοι του πολεοδομικού συγκροτήματος, συναντήθηκαν για να συζητήσουν για την θαλάσσια αστική συγκοινωνία στο κόλπο της πόλης μας.

Κάλεσαν μάλιστα και ειδικούς επιστήμονες από την Βενετία και την Σμύρνη για να καταθέσουν τις γνώσεις και την εμπειρία τους ώστε η σχετική πρόταση που θα υποβληθεί να είναι εμπεριστατωμένη.

Για να μην αντιγράφω τα ίδια, παραπέμπω στο σχετικό αναλυτικό άρθρο. Σύνδεσμος ενεργός

Ας δικαιολογήσω όμως την επικεφαλίδα του δικού μου κειμένου, ξεκινώντας με γεωγραφία, συνεχίζοντας με ιστορία και τελειώνοντας με παραμύθι.

Ο κόλπος της Θεσσαλονίκης ορίζεται γεωγραφικά από το ακρωτήριο Μεγάλο Έμβολο (ή Μεγάλο Καράμπουρνου ή Καραμπουρνάκι) και το ΔΕΛΤΑ του Αξιού ποταμού.

Στο ΔΕΛΤΑ του Αξιού (ενταγμένο στο δίκτυο NATURA) εκβάλουν τρεις ακόμη ποταμοί. Ο Γαλλικός (μετά ο Αξιός). ο Λουδίας και ο Αλιάκμονας.

Γνωστό από τα μαθητικά μου χρόνια ως ”ΓΑΛΑ”, από τα αρχικά γράμματα των ονομάτων, που μας έμαθε ο δάσκαλος για να θυμόμαστε τη σειρά που εκβάλουν.

Από το Καραμπουρνάκι μέχρι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης η απόσταση είναι περίπου 11 μίλια και μέχρι το ΔΕΛΤΑ που κλείνει ο κόλπος περίπου τρία.

(Από αυτό το όριο και κάτω αρχίζει ο μεγάλος κόλπος, ο γνωστός Θερμαϊκός).

Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι ο κόλπος της Θεσσαλονίκης είναι σχεδόν μια λίμνη σχήματος οβάλ.

Περιμετρικά της ”λίμνης” και σε μέγιστο βάθος στεριάς 5 χιλιομέτρων, είναι αναπτυγμένο το πολεοδομικό συγκρότημα, όπου κατοικούν περίπου 1.500.000 άνθρωποι.

Περιβάλλει την ”λίμνη” σαν φρύδι. Ένα φρύδι πυκνό και ακαλαίσθητα φτιασιδωμένο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Ένα επίσης χρήσιμο στοιχείο είναι ότι αν ”σηκωθεί Βαρδάρης με τα παιδιά του και τα εγγόνια του”, η ένταση του ανέμου δεν ξεπερνάει τα 5 μποφόρ.

Στοιχείο που καθιστά τη θαλάσσια συγκοινωνία ακίνδυνη.

Αυτά με τη Γεωγραφία.

Για την ιστορία να πούμε ότι κάποτε λειτουργούσε θαλάσσια αστική συγκοινωνία, που εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις των ανθρώπων την καλοκαιρινή περίοδο,

με αφετηρία τον Λευκό Πύργο, που πήγαινε ”απέναντι”.

Το ”απέναντι” ήταν/είναι η Περαία, το-χιλιοτραγουδισμένο-Μπαξετσιφλίκι, η Αγία Τριάδα και η πλαζ της Αγίας Τριάδας και ήταν η περιοχή που παραθέριζαν

οι πολύ λιγότεροι τότε κάτοικοι της πόλης και πολύ πριν ανακαλύψουν ότι ”σαν τη Χαλκιδική δεν έχει”.

Στις παραλίες των τριών πρώτων χωριών απολάμβαναν τα μπάνια τους οι οικογένειες και στην πλαζ διασκέδαζε η τρελή νεολαία της εποχής.

Στην πλαζ γύρισε και μια σεκάνς της ταινίας του ΚΑΤΙ ΝΑ ΚΑΙΕΙ ο Δαλιανίδης με τους απολαυστικούς Ηλιόπουλο, Βλαχοπούλου, Βουτσά, Καραγιάννη, Λιάσκου και πολλούς ακόμη γνωστούς και άξιους ηθοποιούς.

Στην πλαζ επίσης εμφανιζόταν και μουσικά συγκροτήματα της εποχής.

(Όταν ο DJ ήθελε τη βουτιά του στη θάλασσα έβαζε το IN A GADDA DA VIDA των IRON BUTTERFLY και η νεολαία χτυπιόταν για 17 λεπτά στην πίστα).

Εκεί είδα πιτσιρικάκι τους OLYMPIANS με τον Πασχάλη. Είμαι τυχερός που έχω αδελφή κατά 5 χρόνια μεγαλύτερη και που της είχε φορτώσει ο πατέρας μας εμένα ώστε η παρουσία μου να της είναι εμπόδιο στα νεανικά της χτυποκάρδια (όχι, δεν την κάρφωσα!).

Τελειώνοντας τη σύντομη ιστορική αναδρομή, θα ήταν σοβαρή παράλειψη να μην αναφέρω τα ονόματα από τα καραβάκια.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΕΛΛΗΣΠΟΝΤΟΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ, ΛΕΥΚΗ, ΦΑΝΟΥΛΑ, ΕΥΔΟΚΙΑ και μερικά ακόμη που δεν τα θυμάμαι.

Η παράγραφος του παραμυθιού, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί και σαν ζοφερή νεοελληνική πραγματικότητα.

Είναι (αδι)ανόητο και επιεικώς απαράδεκτο σε έναν κλειστό κόλπο, όπως περιγράψαμε παραπάνω, να μην υπάρχει θαλάσσια αστική συγκοινωνία, όπως υπάρχει στις πόλεις που αναφέραμε και πολλές ακόμη σε όλο τον κόσμο εδώ και δεκαετίες.

Δεν ευσταθεί καμιά δικαιολογία. Υπάρχει όμως αιτία.

Είναι η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα σκανδαλώδης σύμβαση του ελληνικού κράτους με τον ΟΑΣΘ.

Η μοναδική στα παγκόσμια χρονικά σύμβαση κράτους/ιδιώτη, με τον ιδιώτη να είναι ΜΟΝΟΠΩΛΙΟ που ΕΠΙΔΟΤΕΙΤΑΙ από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ένας οργανισμός που από την πρώτη στιγμή ήταν ένα από τα ισχυρότερα κομματικά παραμάγαζα της Δεξιάς που μετά το 1981 εμπλουτίστηκε και από Πασόκους.

Δίνω με επιφύλαξη την πληροφορία επειδή δεν έχω δικές μου αποδείξεις-αν και ”ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι’ αυτοί κρυφό καμάρι”-ότι πολλοί από τους μετόχους του οργανισμού ήταν αχυράνθρωποι ή συγγενικά πρόσωπα πολιτικών των δύο αυτών κομμάτων.

Επίσης υπήρχαν και μέτοχοι ή και απλοί υπάλληλοι του οργανισμού, κάτοχοι αδειών ταξί ή οδηγοί.

Εύλογο, αυτονόητο και αυταπόδεικτο είναι όλοι αυτοί να ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΝ κάθε άλλη πρόταση-και την θαλάσσια-για αστική συγκοινωνία.

Με πολιτική ισχύ απαξιώθηκε και θάφτηκε κάθε τεχνικό και κοινωνικό κριτήριο για την αναγκαιότητα ύπαρξης θαλάσσιας συγκοινωνίας στον κόλπο της Θεσσαλονίκης, για να εξυπηρετηθούν σκανδαλωδώς  ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.

Εύχομαι στους δέκα δημάρχους που ανακίνησαν αυτή την υπόθεση καλή δύναμη, καλή επιτυχία και γερό…στομάχι.

Αλέξανδρος Μπέμπης