«Καλό μήνα!»
«Γιατί;»

Καραγκιόζης: «Καλημέρα, μπαρμπούλη μου!»

Μπαρμπαγιώργος: «Γιατί;»

Ένας φίλος με μύησε πριν από χρόνια σ’ αυτόν τον αστείο διάλογο Καραγκιόζη και Μπαρμπαγιώργου.

Έκανε μάλιστα και φωνητική μίμηση εκείνου του «Γιατίιι;», με χωριάτικη μακρόσυρτη προφορά και το καχύποπτο ύφος που έπρεπε λογικά να έχει ο «βλάχος», αν δεν ήταν κούκλα του θεάτρου σκιών.

Γελούσαμε για το εύρημα των Καραγκιοζοπαικτών να βάλουν σ’ έναν διάλογο τεσσάρων λέξεων όλη την ουσία της σχέσης του ξυπόλυτου, ανυπόληπτου, άεργου και καταφερτζή ανιψιού Καραγκιόζη με τον γενναίο, δυνατό, πετυχημένο, πλούσιο ―ως τσέλιγγα― αλλά απολύτως καχύποπτο θείο του, τον Μπαρμπαγιώργο.

Γελούσα κι ακόμα γελάω με το «Γιατί;» ως απάντηση στην ευχή «Καλημέρα».

Παρόλο που εδώ και πολλά χρόνια δεν θεωρώ καμιά ευχή αυτονόητη από όλους αλλά ούτε και τη φιλική απάντηση σ’ αυτήν πάντοτε δεδομένη.

Μου έχει τύχει σε στιγμή φιλικής έξαρσης να πω σ’ έναν φίλο «Σε αγαπάω, ρε…» και να πάρω σαν απάντηση ένα «Γιατί να μη με αγαπάς;».

Έχει τύχει να ακούσω παιδί να λέει «καλημέρα» σε άλλο παιδί κι εκείνο να το κοιτάζει αμήχανα. Προφανώς δεν του είχαν μάθει οι δικοί του την αξία της καθημερινής ευχής.

Έχω ακούσει έναν «καραγκιόζη» πατέρα να λέει στον γιο του ότι οι ευχές είναι για τις «γυναικούλες». «Αδερφίστικα» πράγματα δηλαδή, αν εννοείτε τι εννοώ…

Τα θυμάμαι όλα αυτά και με έχουν κάνει πολύ προσεχτικό στο τι εύχομαι, τι λέω, σε ποιον και πότε. Όπως επίσης και στο τι εύχομαι κατά περίπτωση και τι να περιμένω σαν απάντηση. Οπότε έχουν μειωθεί αισθητά οι εκπλήξεις μου. Αλλά οι ευχές μου όχι.

Οι ευχές για καλό μήνα κάθε πρωτομηνιά είναι εθιμικές για πολλούς.

Η μαμά μου σχεδόν πάντα μας προλάβαινε στο καλημέρισμα της πρωτομηνιάς, όταν ζούσαμε όλοι μαζί.

Κι αργότερα, με τηλεφώνημα στο κάθε της παιδί.

Πιο μεγάλος, έτυχε να την προλάβω εγώ κάποιες φορές.

Αυτό ξεκίνησε σαν παιχνίδι.

Αλλά μου άρεσε όλο και πιο πολύ καθώς μεγάλωνα.

Ήταν ζυμωμένες εκείνες οι ευχές μέσα στους κώδικες που κάθε οικογένεια χτίζει για λογαριασμό της μαζί με τις δικές της ιδιολεξίες και μυθολογήματα.

Όπως κάποιες κουβέντες που έλεγε μια παλιά θεία που είχε πεθάνει πολλά χρόνια πριν γεννηθούμε εμείς τα παιδιά· το όνομα ενός ξυλέμπορου κοντά στο σπίτι της γιαγιάς που συνόδευε ως μομφή κάθε ηχηρό ρέψιμο, εκ μέρους των αγοριών, για να επαναφέρει σε μια ανύπαρκτη τάξη τα απείθαρχα μαθητούδια του οικογενειακού σαβουάρ βιβρ· τις ιστορίες ενός προγόνου σε μέρη μακρινά και εξωτικά και το πώς βοηθήθηκε έχοντας σαν σλόγκαν «πρέπει να έχεις φίλους παντού»· το επίθετο κάποιου αγνώστου σε εμάς τα παιδιά, που επαναλαμβανόταν ως παράδειγμα προς αποφυγή, μια και είχε ολέθρια κατάληξη λόγω άθλιας συμπεριφοράς, και πολλά άλλα, που έξω από μια οικογένεια ακούγονται από ακατανόητα έως ανόητα.

Μπήκε ο Ιούνιος του 2018.
«Ε, και;»

Καλό μήνα!

«Ε, και;»

Ε, καίεεε; Θα ζήσουμε πολλές πρωτομηνιές του Ιουνίου 2018 σ’ αυτό το σύμπαν;

«Ε; Και;»

Και εδώ με πιάνουν τα διαόλια μου.

Μου τη δίνει αφόρητα ο σκεπτικισμός μιας ακατοίκητης κεφάλας που οδηγεί στον σολιψισμό*.

Γιατί αν πραγματικά πιστεύετε ότι ο κόσμος όλος είναι μόνο αυτό που εσείς σκέφτεστε και σας απασχολεί και σας προβληματίζει, τότε κάθε βιασμός ―σωματικός, ηθικός, λεκτικός, πνευματικός, μορφωτικός, κοινωνικός, πολιτικός, οικολογικός, πολιτισμικός, οικονομικός, δικαιικός και δικανικός―  πάνω σ’ αυτόν τον ρημαδοπλανήτη είναι δικαιωμένος!

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε φανομενικά ευγενικός άνθρωπος είναι ανίκανος για κτηνωδίες. Αυτό που υποστηρίζω είναι η εξ απαλών ονύχων άσκηση στην ευγένεια ως τρόπο ζωής. Αυτό που επιθυμώ είναι η διάχυση της καλής συμπεριφοράς ως μέρος της υποχρεωτικής παιδείας από το νηπιαγωγείο, αν όχι από τη βρεφική ηλικία, καθώς είναι πολύ δύσκολο να ελέγξουμε τι συμπεριφορές όλων των γονιών και γιαγιαδοπαππούδων και θείων και οικογενειακών φίλων.

Αυτό που οραματίζομαι είναι μια δημόσια ζωή απαλλαγμένη από το δηλητήριο της δήθεν μαγκιάς του άξεστου ξερόλα που το συναντάμε σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας και ―δυστυχώς― κι από πολιτικά πρόσωπα που θα όφειλαν να είναι υποδείγματα.

Γι’ αυτό, σας θερμοπαρακαλώ, κάντε μου τη χάρη να λέτε καλό μήνα σε όποιον σας εύχεται καλό μήνα· χωρίς να ρωτάτε «Γιατί;» σαν τον Μπαρμπαγιώργο.

Αν θέλει ο άλλος να μας ζητήσει δανεικά ή ρουσφέτι, να μας «ρίξει» ―στις οικονομικές ή εμπορικές συναλλαγές μας, στη σχέση μας, στην πολιτική μας απόφαση ή οπουδήποτε αλλού―  έχει αποδειχτεί ιστορικά ότι μπορεί μια χαρά να το κάνει και χωρίς καμιά ευχή.

Εφόσον, φυσικά, του το επιτρέψουμε ή δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποιος κοροϊδεύει ποιον ή και τα δύο.

Καλό μήνα Ιούνιο, λοιπόν, σε όλες και σε όλους!
Σε Νότο, Βορρά, Ανατολή και Δύση!

Γιατί ―μην το ξεχνάμε― περιμένουμε πολλά μέσα στον Ιούνιο κι απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα.

01 Ιουνίου 2018

* σολιψισμός (αρσενικό)

Φιλοσοφική / επιστημολογική θεωρία σύμφωνα με την οποία το μόνο που μπορούμε να γνωρίζουμε (με βεβαιότητα) είναι η προσωπική μας αντίληψη / συνείδηση. Ο εξωτερικός κόσμος ―που μπορεί να μην είναι καν υπαρκτός― δεν είναι προσβάσιμος από τη γνώση μας (δε μπορεί δηλ. να γίνει κτήμα της).

Μεταφυσική πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι δημιούργημα μόνο του μυαλού του καθενός ανθρώπου. Άρα δεν υπάρχει τίποτα έξω από τη σκέψη μας.

Πηγή: Βικιλεξικό

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr