Γιώργος Αρκουλής

Αν εξαιρέσει κάποιος το «άντε γεια» (σήμα κατατεθέν ενός λούμπεν τηλεοπτικού αστέρα του περιθωρίου…) με το οποίο είχε κλείσει την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, σκοπεύω να χαιρετίσω τόσο την απόφαση του Πέτρου Κόκκαλη να απογαλακτιστεί από τη θητεία του στον Δήμο Πειραιά (εκεί όπου -όπως φαίνεται- ένας αποφασίζει και οι λοιποί ακολουθούν…) όσο και την αποδοχή της πρότασης του κυβερνώντος κόμματος να τον εντάξει στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό, όπως είχα επισημάνει σε προηγούμενο σημείωμα, ήταν φυσιολογικό να συμβεί, με δεδομένη τη ρίζα του πρωτότοκου της οικογένειας Σωκράτη Κόκκαλη. Βλέπετε, ο παππούς του (ο καθηγητής Πέτρος Κόκκαλης) υπήρξε σημαντικό στέλεχος της κυβέρνησης του βουνού στα χρόνια του Εμφυλίου.

Ωστόσο, θεωρώ εντελώς γελοία τα όσα μπήκαν σε τροχιά μετά την επίσημη ανακοίνωση των 10 υποψηφίων του ψηφοδελτίου της Κουμουνδούρου, καθώς κάποιοι πολιτικά αντίπαλοι «ξέθαψαν» παλιές ιστορίες, θέλοντας να μπερδέψουν τον Πέτρο Κόκκαλη με τα επιχειρηματικά κόλπα του πατέρα του (κυρίως επί κυριαρχίας ΠαΣοΚ), να μιλήσουν απαξιωτικά για διαπλοκή κ.λπ. Και ερωτώ: ο Πέτρος Κόκκαλης, ένας νέος που εμφανίζεται σήμερα με οράματα και σχέδια για την Ευρώπη, τι σχέση έχει με τη διαπλοκή και τις, άλλοτε, αναθέσεις έργων του κράτους στον πατέρα του; Αν υπάρχει κάτι προσωπικό σε βάρος του, να το δεχτώ. Διαφορετικά, ας τον αφήσουν ήσυχο να κάνει τις επιλογές του και να τραβήξει όποιον δρόμο εκείνος γουστάρει.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr