Ο Γιώργος Αρκουλής είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Πρόσφατα βιβλία του: Οι Πανιώνιοι δεν πλήττουν ποτέ-50 χρόνια παρασκήνιο” και “Εθνικός Πειραιώς: Ιστορία γράφουν και οι δεύτεροι”. Το βιβλίο του “Για τον Απόλλωνα που αγαπήσαμε” διατίθεται από το γήπεδο του Ριζούπολης «Γεώργιος Καμάρας», με ευθύνη του ΔΣ του ερασιτέχνη Απόλλωνα, αλλά και από ορισμένα επιλεγμένα βιβλιοπωλεία. Έχει ενταχθεί ως έργο, στο πλαίσιο του εορτασμού μνήμης για τα 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης.

Νομίζω πως είναι η ώρα να μετρήσουμε κάπως πιο προσεκτικά τον νέο προπονητή της εθνικής Ελλάδας Γουσταύο Πογιέτ. Θα πω, λοιπόν, ότι πρόκειται για προπονητή – διαχειριστή, τόσο στην ρέντα (βλέπε τέσσερις νίκες στα ισάριθμα ματς που είχαν γίνει πριν τοι αεροπλάνο ταξιδέψει την ομάδα μας στην Λάρνακα), όσο και στην κρίση. Και χθες με αντίπαλο την Κύπρο, ο Πογιέτ απέδειξε ότι αστόχησε για τα καλά τόσο σε επιλογές, όσο και σε έμπνευση τακτικής που θα μπορούσε να δώσει τη νίκη. Βέβαια, ο άνθρωπος δεν είναι θαυματοποιός, ούτε μπορεί να δημιουργήσει από τη μία στιγμή στην άλλη προσωπικότητες και τεχνίτες παίκτες. Όμως, μπορούσε κάλλιστα να διαγνώσει χθες από το πρώτο ημίωρο ότι ο Πέλκας -παίκτης που δεν έχει δυστυχώς την εξέλιξη που περιμέναμε- ήταν ο βασικός πασέρ στα πόδια των αντιπάλων μας και αυτός που στερείτο ψυχραιμίας στο μοναδικό μας τετ α τετ με τον Κύπριο τερματοφύλακα! Εντούτοις, ο κόουτς τον κράτησε 78 λεπτά στο ματς. Επίσης, ο Μπουχαλάκης δεν αποτελεί λύση σε στιγμές κρίσης, διότι το παιδί δεν διαθέτει σχετικά σωστή μεταβίβαση, η δουλειά του είναι του αμυντικού χαφ. ‘Ασε που μένοντας συχνά εκτός πλάνων στα ματς του Ολυμπιακού, βρίσκεται εκτός ρυθμού (κάτι που ισχύει για τον Τσιμίκα και τον Μασούρα). Φυσικά, μην περιμένετε ο Πογιέτ να ανακαλύψει αξιόπιστο μπαλαντέρ διότι δεν υπάρχει αυτή την στιγμή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένα ποδόσφαιρο που δεν παράγει. Ο Αλεξανδρόπουλος, μπαίνοντας στα τελευταία λεπτά, έδειξε ότι είναι παίκτης πρωτοβουλίας αλλά δυστυχώς δεν τον έχουν πιστέψει. 

Κατά τα άλλα, από την στιγμή που έφυγε νωρίς από το παιχνίδι ο αρχηγός (και σκόρερ ως τώρα) Τάσος Μπακασέτας, φάνηκε πως δεν υπήρχε κάποιος άλλος να επιχειρήσει αξιόλογοι σούτ. Οπότε η ήττα ήρθε εντελώς φυσιολογικά.

Η Κύπρος ήταν αξιόλογη, δεν φοβήθηκε ποτέ και στο πρώτο ημίωρο της αναμέτρησης μπορούσε με λίγη προσοχή να είχε σκοράρει δεύτερο ή και τρίτο γκολ. ‘Ηταν το διάστημα, που ο ‘Ελληνας τηλεθεατής, βλέποντας μέσω του ‘Αλφα’ τις απίστευτες αδυναμίες μας, μπορεί να σκέφτηκε ότι το ματς μοιάζει με τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, όπου συνηθίζεται η Ελλάδα να δίνει το 12άρι της στην κυπριακή συμμετοχή, αλλά ας μην μπερδεύω τις σαχλαμάρες με το ποδόσφαιρο…

ΥΓ: Ερώτηση, έτσι για να μου λυθεί κάποια παρατεταμένη απορία. Γιατί ο Πογιέτ προτιμά τον Κουρμπέλη αντί του αρχηγού της Κοπεγχάγης (και σαφώς πληρέστερου) Κάρλος Ζέκα; Η ερώτηση αφορά ολόκληρο το τεχνικό κονκλάβιο της εθνικής μας…