Αντιγράφω από ιστοσελίδα ηλεκτρονικών πωλήσεων:

…

«Πώς υπολογίζεται η τελική τιμή μιας παραγγελιάς;

Η αξία της παραγγελίας είναι το άθροισμα της τελικής τιμής των προϊόντων (που εγγράφεται στο κάθε προϊόν) και το κόστος της μεταφοράς. Αν επιλέξατε την πληρωμή με αντικαταβολή περιλαμβάνεται φόρος 1.9 ευρώ και στην περίπτωση των ογκώδη και βαρέων δεμάτων υπάρχει ο φόρος διαχείρισης.»

…

Όπως θα διαβάσατε, η τιμή μιας παραγγελιάς [sic], από παπούτσια μέχρι το «Τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με δείρανε», ορίζεται με σαφήνεια.

Ακόμη και στην περίπτωση «των ογκώδη» και «βαρέων (αλλά ουχί ανθυγιεινών) δεμάτων».

Διαβάζω και ο θυμός μου κάνει να ξυπνήσει μέσα μου ένας γλωσσαμύντορας Κοεμτζής, να αρπάξει μια γιγάντια καλοακονισμένη πένα και να ορμήσει στο διαδίκτυο να κάμει «χύση» (όπως θα έλεγε για τους φόνους ο Καζαντζάκης).
Αλλά είναι καλά δεμένος μέσα μου ο επίδοξος φονιάς και με ένα πληκτρολόγιο το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γράφω ακίνδυνα.

Διαβάζω σχόλια για την μείωση των ωρών διδασκαλίας των λατινικών και υπάρχουν στιγμές που νιώθω Καρχηδόνιος που ακούει έναν απειλητικό ψίθυρο να λέει: «Carthago delenda est» (Πρέπει να καταστραφεί η Καρχηδόνα).

Και τότε αναρωτιέμαι: πώς, πότε και με ποιες και ποιους θα χτίσω τα οχυρά της πατρίδας μου της Γλώσσας; Πώς, πότε και με ποιες και ποιους θα ορθώσω μια μετα-ανθρωπιστική αντίληψη για την οικουμενικότητα της Ελληνικής γλώσσας αλλά και του ισχυρού ξαδερφιού της, της Λατινικής, που ότι κι αν κάνεις, από δικηγορία μέχρι εφαρμοσμένη φυσική και χημεία, θα τις συναντάς εμπρός σου να σε στηρίζουν και να σε εξοπλίζουν;
Πόσο αντέχει μια Πατρίδα με κουτσουρεμένη γλώσσα;
Ακόμα κι όταν βιοπορίζεται με πωλήσεις «ογκώδη» και «βαρέων» αντικειμένων που η ίδια δεν παράγει.

Μετά ανοίγω ένα παλιό αγαπημένο βιβλίο και κάπως παρηγοριέμαι και παραμένω αισιόδοξος.

05 Σεπτεμβρίου 2018

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr