Κωστής Μακρής

Από κανέναν δεν έχω ακούσει να αποκαλεί αυτόν τον γοτθικό ναό «Η Παναγιά του Παρισιού».

Έχει ριζώσει μέσα στη γλώσσα μας με το όνομα που έδωσε στο μυθιστόρημά του ο Βικτόρ Ουγκό ή Βίκτωρ Ουγκώ ή Victor Marie Vicomte Hugo (25 Φεβρουαρίου 1802 – 22 Μαΐου 1885) όπως μεταφράστηκε στα Ελληνικά.

Πολύ πριν συναντήσω από κοντά αυτό το μνημείο ―ναι, είχα αυτή την τύχη― το είχα περπατήσει μέσα από το διάβασμα και από το σινεμά, μαζί με τον Κουασιμόδο, τον Φρόλο και την Εσμεράλδα.
Το συνάντησα στα μαθήματα γαλλικών.

Μετά το ένωσα με άλλες εικόνες από το Παρίσι.

Και μετά έγινε μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς μου.

Χθες κάηκε.

Είδα το «αυθάδικο βέλος» να καταρρέει μέσα στις φλόγες.

Το λέω αυθάδικο μέσα σε εισαγωγικά επειδή κάθε σημαντικό μνημείο του ανθρώπου έχει μια αυθάδεια απέναντι στο εφήμερο.

Είναι μια πρόκληση, ένα περήφανο και κάπως υπεροπτικό «εδώ είμαι» απέναντι στον θάνατο.

Χθες, Δευτέρα 15 Απριλίου 2019, κάηκε η Παναγία των Παρισίων.

Αλλά δεν πέθανε.

Ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας είπε ότι θα την ξαναφτιάξουνε.

Και με τα λόγια αυτά του Γάλλου Προέδρου, δεν ξέρω πώς έγινε και θυμήθηκα τον Φάρο της Αλεξάνδρειας* που καταστράφηκε από δύο σεισμούς τον 14ο αιώνα μ.Χ.

Και δεν ξέρω γιατί, ενώ πολύ λυπήθηκα για την Παναγία των Παρισίων, η παρηγοριά για το ότι θα ξαναφτιαχτεί έγινε μέσα μου μια μικρή πίκρα για τον χαμένο Φάρο της Αλεξάνδρειας που η παγκόσμια κοινότητα δεν είπε ―μέχρι τώρα― να τον ξαναφτιάξουνε.

Όχι μόνο η Αίγυπτος ―ή η Ελλάδα― αλλά πολλές χώρες μαζί.

Θα μου πείτε, «βρακί δεν έχει ο πόλος μας, γαρίφαλο στ’ αυτί μας…».

Αλλά, βρε αδερφέ, δεν θα ήταν όμορφο να αναγεννηθεί ένας τόσο φωτεινό μνημείο και να φωτίζει μια Μεσόγειο ειρήνης;

Ως ένα φωτεινό (κυριολεκτικά) παράδειγμα αποκατάστασης της παγκόσμιας κληρονομιάς μας και ως ένα ―εξίσου φωτεινό― μήνυμα διεθνούς συνεργασίας.

Και ως ένα μνημείο της παγκόσμιας  ιστορίας που δεν έχει μόνο πολέμους, γενοκτονίες, σφαγές και εγκλήματα να επιδείξει.

Έχει και κάποια «θαύματα», φτιαγμένα από χέρια πολλών Ανθρώπων.

16 Απριλίου 2019

Ο Ναός της Παναγίας των Παρισίων φλεγόμενος-15.04.2019

________________________________________

*Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας θεωρείται ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου. Κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. και παρέμεινε σε λειτουργία ως την πλήρη καταστροφή του από δύο σεισμούς τον 14ο αιώνα μ.Χ. Ήταν ένας πύργος συνολικού ύψους 140 μέτρων και ήταν για εκείνη την εποχή το πιο ψηλό ανθρώπινο οικοδόμημα του κόσμου μετά τις πυραμίδες του Χέοπα και του Χεφρήνου ή Χεφρένης. Κατασκευάστηκε από κομμάτια άσπρης πέτρας και ήταν δομημένος σε τέσσερα επίπεδα. Το χαμηλότερο ήταν η τετράγωνη βάση, το δεύτερο ήταν ένα τετράγωνο κτίσμα, το τρίτο οκτάγωνο κτίσμα και το τέταρτο το ψηλότερο ένα κυκλικό κτίσμα επί της κορυφής του οποίου το άγαλμα του Ποσειδώνα ή Απόλλωνα. Στο τέταρτο επίπεδο υπήρχε ένας καθρέπτης που αντανακλούσε το φως του ήλιου κατά τη διάρκεια της μέρας ενώ το βράδυ έκαιγε μία φλόγα για να προειδοποιεί τα διερχόμενα πλοία για την ύπαρξη εμποδίων. Η λέξη φάρος υιοθετήθηκε από πολλές χώρες και χρησιμοποιήθηκε ευρέως στο λατινογενές λεξιλόγιο και σε γλώσσες όπως τα Γαλλικά (phare), τα Ιταλικά (faro), Πορτογαλικά (farol) και Ισπανικά (faro).
Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

*Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr