Γιάννης Σιδέρης

Η Φιλανδία είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που παραχώρησε ψήφο στις γυναίκες, το 1906. Τώρα δημόσιες και ιδιωτικές πισίνες έχουν καθιερώσει ώρες μόνο για γυναίκες μουσουλμάνες, αφού αυτές ακόμη και με το μπουρκίνι που φορούν δεν μπορούν να είναι σε πισίνες με ξένους άντρες. «Για μας είναι αδύνατο να είμαστε την ίδια ώρα σε πισίνες με άντρες. Απαγορεύεται από την θρησκευτική μας κουλτούρα», λέει η μουσουλμάνα Γκουλμπαχάρ και συμπληρώνει «ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να κολυμπήσω στη χώρα μου».

Ναι είναι μια ανθρωπιστική κίνηση καλής φιλοξενίας. Αλλά ταυτόχρονα είναι και μια κίνηση της Ευρώπης που αλλάζει, που υποχωρεί από κεκτημένες αξίες της υπό την πίεση και την ανυποχώρητη νοοτροπία των μουσουλμανικών πληθυσμών, που επιβάλλουν τις δικές τους μεσαιωνικές αρχές στις ανεκτικές κοινωνίες της Δύσης.

Αρχίζει να δημιουργείται μια νέα Ευρώπη, με αλλοιωνόμενα τα πολιτισμικά της χαρακτηριστικά, με κουτσουρεμένες τις αρχές της ισότητας και ελευθερίας, και αχνά -προς το παρόν – αιτιολογεί τον νεολογισμό «Ευραβία» (συντίθεται από τις λέξεις Ευρώπη και Αραβία!). Συν τω χρόνω οι ευρωπαϊκές αξίες θα υποχωρούν στο όνομα της ανεκτικότητας και της αποδοχής το διαφορετικού, θα αυτοακυρώνονται και θα αυτοϋπονομεύονται δίνοντας χώρο στον μεσαιωνισμό. Θα δημιουργούνται γκέτο όπου θα κυριαρχεί ο μουσουλμανικός τρόπος ζωής, η Σαρία, η θρησκοληψία, ο επιθετικός μωαμεθανισμός.

Εκ των πραγμάτων φυσικό είναι να δημιουργείται δυσανεξία στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Τις αρχικές σκηνές συγκινησιακής υποδοχής των προσφύγων έχουν διαδεχθεί η ανασφάλεια, η ισλαμοφοβία, από τις σποραδικές συγκρούσεις στους δρόμους των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, τις αποτρόπαιες πράξεις ομαδικής ή ατομικής τρομοκρατίας των ισλαμιστών, από τη θέα των πάνοπλων αστυνομικών σε νευραλγικά σημεία των δυτικών πρωτευουσών. Αυτό είναι το τεφρό σκηνικό του μέλλοντος που έρχεται.

Οι ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις αναπτύσσονται και καθιερώνονται, η Λεπέν στη Γαλλία και η AfD στη Γερμανία ζουν δόξες, ο Ορμπάν στην Ουγγαρία έχει γίνει αδιαφιλονίκητος, ο Κούρτς στην Αυστρία μόλις προχθές ήταν εκ νέου ο μεγάλο νικητής στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Κι έπονται κι άλλα.

Οι λαοί που επί δεκαετίες έβγαζαν σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις δεν τρελάθηκαν ξαφνικά και στράφηκαν υπερδεξιά. Απλώς βλέπουν να αλλάζει η ζωή τους, να καταρρέουν οι σταθερές της κοινωνικής τους συμβίωσης. Δεν φταίει η ανέχεια που καταγγέλλει εν τη αγνωσία του ο Τσίπρας.

Ο τελευταίος θα πρέπει να εξηγήσει γιατί άνοιξε τα σύνορα τότε που η Μέρκελ ήθελε τους πρόσφυγες (μέχρι και χαρωπές «σέλφι» έβγαζε μαζί τους), ενώ ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων Ιγκο Κράμερ, την ίδια εποχή χαρακτήριζε τους μετανάστες ως «ευλογία», αφού η γερμανική βιομηχανία είχε εκατοντάδες χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας. Οταν οι θέσεις καλύφθηκαν, και μάλιστα με συριακό εργατικό δυναμικό, κατά τεκμήριο το πιο καταρτισμένο των αραβικών κρατών, τα σύνορα έκλεισαν και άρχισαν να υψώνονται φράχτες – μέχρι και τα αδύναμα Σκόπια καθήλωσαν τους μετανάστες στην Ειδομένη, και εμείς μείναμε με τον μουτζούρη στο χέρι.

Είναι ντροπιαστικό η Τουρκία με τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες / μετανάστες και ο μικρός Λίβανος με ένα εκατομμύριο, να μην έχουν Μόριες και να έχει η ευρωπαϊκή χώρα Ελλάδα με κάποιες δεκάδες χιλιάδες.

Βέβαια ότι το ποσοστό προσώρας δεν είναι μεγάλο, δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνει. Η ροή των μεταναστών θα συνεχίσει με αυξομειώσεις, η μπίζνα είναι δισεκατομμυρίων κερδών, και η αιτία ανάπτυξης δεν έχει ακόμη αποδειχθεί, οπότε αγγίζει αναγκαστικά τα όρια της συνωμοσιολογίας: Από τα πλούσια κράτη του Ισλάμ που προωθούν μουσουλμανικές μάζες για να εποικίσουν και να ισλαμοποιήσουν μακροπρόθεσμα και με πλάγιο τρόπο την Ευρώπη, ως τις επιδιώξεις των ΗΠΑ που θέλουν να αποδυναμώσουν τα εθνικά κράτη για να αποδιοργανώσουν την Ευρώπη για να μην ορθωθεί ως ανεξάρτητη γεωπολιτική οντότητα έναντί τους, και ως την επιδίωξη του Ισραήλ να αδειάσει τα εδάφη που εγγίζουν τα σύνορά του από μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Διαλέγετε και παίρνετε…

Τα μέτρα της κυβέρνησης είναι σε θετική κατεύθυνση. Η κατασκευή κλειστών χώρων, η αποσυμφόρηση των νησιών, η διεθνοποίηση του προβλήματος, η συμπερίληψη του θέματος στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 17ης – 18ης Οκτωβρίου, οι διεθνείς επαφές, η επίσκεψη Κουμουτσάκου στην Τουρκία, η αύξηση των επιστροφών κ.α., είναι εν πολλοίς στο χέρι της. Φυσικά και θα αμβλύνουν το πρόβλημα, αλλά δεν θα το λύσουν, γιατί η λύση του δυστυχώς δεν είναι στο χέρι της.

Ακόμη και περίφημη ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων, μπορεί να επιτευχθείς τον Έβρο. Στα θαλάσσια σύνορα το μόνο που θα κάνουν η Frontex και οι ελληνικές δυνάμεις είναι τους ναυαγοσώστες, αφού το push back απαγορεύεται γιατί ενέχει θανάσιμους κινδύνους.

Οι μετανάστες θα συνεχίσουν να έρχονται με την ελπίδα να μεταβούν στην Ευρώπη και θα κολλούν εδώ. Η Ευρώπη δεν θα τους δέχεται, και θα μας χρηματοδοτεί να τους κρατήσουμε (αυτό τον σκοπό έχει η εδώ επίσκεψη μεθαύριο των ΥΠΕΞ Γερμανίας και Γαλλίας, Ζέεχοφερ και Καστανέρ). Και φυσικά μένοντας εδώ δεν πρόκειται να ενσωματωθούν, όπως έγινε με τους ευρωπαίους μετανάστες, με τους οποίους είχαμε λίγο πολύ κοινή κουλτούρα.

Η κυβέρνηση θα πρέπει να πείσει με τα κέντρα (οπωσδήποτε κλειστά και οπωσδήποτε ανθρώπινα) και με τις αποφασιστικές πολλές επιστροφές, ότι ο δρόμος για Ευρώπη είναι κλειστός μέσω Ελλάδας, άρα το ταξίδι θα είναι ματαιοπονία.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr