Από το 1821 έως σήμερα είχαμε τέσσερις εμφύλιους πολέμους και επτά πτωχεύσεις! Ενδεικτικά σημειώνονται για τα πρώτα δεκαεννέα χρόνια: Το πρώτο εξάμηνο του 1824 είχαμε τον πρώτο εμφύλιο πόλεμο στην Πελοπόννησο. Ανάμεσα στους σημαντικότερους Στρατιωτικούς της Πελοποννήσου με επικεφαλή τον Κολοκοτρώνη και στους σημαντικότερους Πολιτικούς της Πελοποννήσου και των Νησιωτών με επικεφαλή τον κύκλο του Μαυροκορδάτου. Ανάλογη πολιτική αναταραχή επικρατούσε στη Στερεά ανάμεσα στον Μαυροκορδάτο και στον Καραϊσκάκη, εκ των οποίων ο πρώτος έτρεφε μίσος και εκδικητική μανία για τον δεύτερο και εξυφαίνονταν σε σκευωρίες για να τον χαρακτηρίσει σαν προδότη.

Πριν καλά καλά τελειώσει ο πρώτος εμφύλιος με νίκη της Κυβέρνησης Κουντουριώτη άρχισε ο δεύτερος τους τελευταίους μήνες του 1824. Στη νέα αυτή κρίση, οι προσωπικές φιλοδοξίες και τα ατομικά συμφέροντα έφεραν τη διαίρεση στους κόλπους των νικητών. Αντιμέτωποι ήταν οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι των πολιτικών και στρατιωτικών της Πελοποννήσου με τους Υδραιοσπετσιώτες, που υποστηρίζονταν από τους Ρουμελιώτες Οπλαρχηγούς. Ο Μαυροκορδάτος, ο οποίος είχε σαν προκάλυμμα τον Κουντουριώτη είχε αντίπαλο τον Κωλέττη. Υπογραμμίζεται ότι από την εποχή αυτή παρουσιάζονται οι πρώτες υποδείξεις και οι επιρροές των μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων. Αντί οι Ελληνικές Στρατιωτικές Δυνάμεις να είναι ενωμένες και να προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τον Σουλτάνο και τον Μεχμέτ Αλή της Αιγύπτου, χαλάρωσαν και αδράνησαν με τις έριδες ανάμεσα στον Μαυροκορδάτο και των Κωλέττη και με τον χωρισμό του Ελληνικού λαού σε παρατάξεις.

Στην αρχή του 1825 η πατρίδα μας είναι σε οικτρά κατάσταση. Ο δεύτερος εμφύλιος τελείωσε με τη νίκη των κυβερνητικών του Κουντουριώτη, αλλά τα χρήματα της πρώτης δόσης του δανείου της Ανεξαρτησίας έχουν ξοδευτεί για την προσέλκυση των Στρατευμάτων από τη Ρούμελη και τη συντριβή των ανταρτών. Επιπρόσθετα λεηλατήθηκε όλη η Πελοπόννησος, με συνέπεια να δημιουργηθεί ο ολέθριος διχασμός μεταξύ Ρουμελιωτών και Πελοποννησίων και παραμελήθηκε η άμυνα στη ΝΔ Πελοπόννησο, όπου αναμένονταν οι αποβατικές ενέργειες των Αιγυπτίων. Τον Φεβρουάριο του 1825 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο Αρχιστράτηγος της Εθνεγερσίας περιορίζεται στο Ναύπλιο, μαζί με τους άλλους Πελοποννήσιους Αρχηγούς και στη συνέχεια οι σημαντικότεροι από αυτούς φυλακίζονται στην Ύδρα για τέσσερις μήνες. Μετά την πτώση της Ακρόπολης στις 24 Μαΐου 1827 η «Επανάσταση του 1821» «φυλλορροούσε»!

Ήταν ακόμη ζωντανή μόνο σε ορισμένα μέρη της Πελοποννήσου, στην Αίγινα και στην Ύδρα, αλλά και εκεί υπήρχε η απειλή του Ιμπραήμ που ετοιμαζόταν να εκστρατεύσει σε Ναύπλιο και Ύδρα!!! Η πρώτη επίσημη ελληνική πτώχευση πραγματοποιήθηκε το 1827, όταν η ελληνική διοίκηση αδυνατεί να πληρώσει τα τοκοχρεωλύσια των δύο δανείων της Ανεξαρτησίας. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στο λόγο του στην Πνύκα, ο οποίος εκφωνήθηκε το Σεπτέμβριο 1838, αναφέρει ότι:

«Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε! Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. […] πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ’ επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.»

Είχαμε «καταφέρει» μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς σε μόνο επτά χρόνια να κάνουμε δύο εμφύλιους πολέμους και μία πτώχευση που οδήγησαν λίγο πριν από την καταστροφή! Με την Κυβέρνηση του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια αποκαταστάθηκε η ευνομία, αναδιοργανώθηκαν οι Ένοπλες Δυνάμεις και ανακαταλήφθηκε η Στερεά Ελλάδα, ενώ τον Φεβρουάριο του 1830 αναγνωρίστηκε το Ελληνικό Κράτος. Όμως τον Σεπτέμβριο του 1831 δολοφονείται στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας. Τον Σεπτέμβριο του 1833 ο Κολοκοτρώνης, μαζί με το γιό του Γενναίο, ο Πλαπούτας, ο Τζαβέλλας και άλλους ήρωες του Αγώνα κατηγορήθηκαν για εσχάτη προδοσία και ως ύποπτοι συνωμοσίας κατά της Αντιβασιλείας, συλλαμβάνονται και οδηγούνται στις φυλακές της Ακροναυπλίας. Τον Μάιο του 1834 δικάζονται και καταδικάζονται σε θάνατο. Ο βασιλιάς μετέτρεψε τη θανατική ποινή σε ισόβια και αργότερα σε είκοσι χρόνια κάθειρξη. Ο Κολοκοτρώνης σε ηλικία 63 ετών για 2η φορά φυλακίζεται στο Παλαμήδι. Το Δεκέμβριο του 1839 κατηγορείται ο εθνικός ήρωας Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, μαζί με τον Καποδίστρια και τον Ρενιέρη για συνωμοσία κατά του θρόνου. Ένα χρόνο αργότερα γίνεται η δίκη όπου αθωώνονται οι κατηγορούμενοι, αλλά ο Όθωνας διατάσσει την απέλαση του Καποδίστρια και τον περιορισμό του Νικηταρά στην Αίγινα. Όταν τον αντίκρυσε μετά από ένα χρόνο η πολυαγαπημένη του κόρη δεν άντεξε και έχασε τα λογικά της.

Η «ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ» μοιάζει να αποτελεί σύμπτωμα «ΑΥΤΟΑΝΟΣΟΥ ΝΟΣΗΜΑΤΟΣ»! Μετά λέμε ότι μας φταίνε πάντα οι ξένες δυνάμεις και ποτέ ο ΚΑΚΟΣ μας ΕΑΥΤΟΣ!Διχόνοια, αλληλοσπαραγμός, φατριατισμός, διαιρέσεις, υπονόμευση, συκοφαντίες, μίσος και εκδικητικότητα, προσωπικές φιλοδοξίες και αντιπαραθέσεις, ατομικά συμφέροντα, σκευωρίες, έριδες, κ.ά. έχουν καταντήσει διαχρονικά χαρακτηριστικά του Ελληνισμού! Φαίνεται ότι δεν πιστεύουμε ότι κανένας άλλος δεν είναι ΙΚΑΝΟΣ να μας κάνει ΚΑΚΟ και το κάνουμε ΜΟΝΟΙ μας!

Βέβαια όταν φθάνουμε στο χείλος της αβύσσου ΟΜΟΝΟΟΥΜΕ και γράφουμε λαμπρές σελίδες ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Όμως μετά πάλι τα ίδια και χειρότερα, χωρίς να βάζουμε μυαλό και χωρίς να χορταίνουμε τη ΦΑΓΩΜΑΡΑ! Δεν είναι δυνατόν μία Χώρα, η οποία έχει τόσο σημαντική γεωστρατηγική και γεωπολιτική σημασία, ένα ανθρώπινο δυναμικό με τόσα προσόντα και ικανότητες, με τόσους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, με εξαιρετικά αξιόλογη Ναυτιλία και Τουρισμό, καθώς και μιά ιστορία 12.000 ετών, να έχουμε στη Νεώτερη Ιστορία μας ανά 20 χρόνια περίπου μία πτώχευση, η οποία να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και την ίδια αντιμετώπιση (υπό επιτροπεία, έλεγχος κ.λπ). Αυτή η κατάσταση μας ΑΔΙΚΕΙ και μας ΥΠΟΤΙΜΑ!

Αντίθετα οι Έλληνες του εξωτερικού μεγαλουργούν, δείχνουν τον ορθό δρόμο και αποτελούν παράδειγμα!!! Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι το εσωτερικό ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ φταίει και αυτό πρέπει να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ μαζί με την κακή μας ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ για να υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ και να βρούμε επιτέλους αυτό που ΑΞΙΖΕΙ στην ΙΣΤΟΡΙΑ μας, στα ΠΑΙΔΙΑ μας και σε ΕΜΑΣ!

Πηγές: Γ. Β. Δερτιλής, Επτά Πόλεμοι, Τέσσερις Εμφύλιοι, Επτά Πτωχεύσεις 1821-2016, Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 2016 Συλλογικό, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (ΤΟΜΟΣ ΙΒ), «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Εκδόσεις Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 2000 Συλλογικό, ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ (ΤΟΜΟΣ ΙΓ), «Νεώτερος Ελληνισμός από 1833 ως 1881», Εκδόσεις Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 2000

Ο κος Κίμων Κωστής είναι Ταξίαρχος Διευθυντής της Διεύθυνσης Εθνοφυλακής του ΓΕΣ

e-mail: [email protected]