Το πρώτο σου μπάνιο το έκανες εκεί.

Μωρό ακόμη μπήκες στην θάλασσα και έγλειφες με την γλωσσίτσα σου την αρμύρα στα ξανθιά σου μαλλιά καθισμένη στην φουσκωμένη κουλούρα με την Μίνι.

Αργότερα σε εκείνη την καφετέρια έπινες αχόρταγα την πορτοκαλάδα σου και κοίταζες την ανοικτή θάλασσα μπροστά σου.

Τα βράδυα που δεν ησύχαζες, δεν έπεφτες για ύπνο αν δεν κάναμε μια βόλτα σε εκείνο το απότομο δρομάκι στον γκρεμό μπροστά στην θάλασσα, να καθίσουμε και να σε κρατώ στην αγκαλιά μου σε εκείνο το ξύλινο παγκάκι για να δεις την γοργόνα.

Εκείνο τον βράχο κάτω από το φεγγάρι καταμεσής στην θάλασσα που νόμιζες πως έβγαινε και καθόταν η γοργόνα να ξεκουραστεί και να αγναντέψει το βασίλειό της.

Τώρα κοριτσάκι μου που σου γράφω δεν έμεινε τίποτε πια από την ασημένια ακτή των παιδικών σου χρόνων.

Όλα είναι ένα αμάγαλμα από στάχτη κάρβουνο και μέταλλα λιωμένα.

Η γοργόνα σου μάλλον θα έχει φύγει μακριά μην αντέχοντας στο θέαμα της φρίκης των 26 ανθρώπων που κάηκαν μπροστά της.

Στον βράχο της βρήκε καταφύγιο μια ζωούλα, ένα σκυλάκι για να σωθεί.

Μην στεναχωριέσαι όμως.

Δεν υπάρχει ούτε ευτυχία ούτε δυστυχία στον κόσμο, μόνο η σύγκριση της μιας με την άλλη.

Μόνο ο άνθρωπος που έχει βουλιάξει στον πυθμένα της κακοτυχίας είναι ικανός να σκαρφαλώσει στα ύψη της απόλυτης χαράς.

Να θυμάσαι πως θα τα ξαναφτιάξουμε και θα μεγαλώσεις τα δικά σου παιδιά εκεί στο μέλλον και ίσως τους γνωρίσεις εκείνη την γοργόνα που θα γυρίσει στον βράχο της έχοντας απαλύνει στην μνήμη την φρίκη της χθεσινής κόλασης.

Γιατί έτσι είναι καρδιά μου.

Πρέπει να έχεις δει τον θάνατο με τα ίδια σου τα μάτια για να καταλάβεις πόσο ωραίο είναι να ζεις…

Θα το ξαναφτιάξουμε, για τα παιδιά σου.

Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr