• Φωτογραφίζοντας το momentum, από τις δημοσκοπήσεις αλλά και από την αίσθηση της πιάτσας, η υπεροχή της ΝΔ και του Μητσοτάκη είναι σαφής. Καταλληλότερος πρωθυπουργός με 20 μονάδες διαφορά από τον Τσίπρα. 15 μονάδες διαφορά στη πρόθεση ψήφου. Γιατί συμβαίνει αυτό διερωτάται κατάπληκτη η αντιπολίτευση. Μείζων και ελάσσων. Αδύνατο να καταλάβουν το λόγο. Δεν τον αντέχουν. Γιατί με δεδομένες τις υπάρχουσες ηγεσίες δηλαδή τον Τσίπρα και τη Γεννηματά ο Μητσοτάκης πράγματι είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός. Γιατί με δεδομένη τη κατάσταση των κομμάτων η ΝΔ πράγματι είναι ικανότερη να κυβερνήσει.Το πως δεν έχει μεγάλη σημασία στη κοινή γνώμη. Έχει πλήρως εμπεδωθεί η άποψη ,νομίζω δε και σωστά , ότι όποιος και αν κυβερνά τα ίδια θέματα καλείται να αντιμετωπίσει, με παρόμοια στη τελική ανάλυση μεθοδολογία. Άρα αυτό που μετράει είναι ποιος είναι ικανότερος. Πολύ λίγο επιδρούν σε αυτό επιμέρους αστοχίες ακόμα και όταν μερικές εξοργίζουν τους περισσότερους.

• Αυτή η εικόνα θρέφει στη κυβέρνηση τη γλυκεια παραίσθηση της υπεροχής. Νομίζουν πως  υπέροχη αυτή είναι νόμος της φύσης. Ότι θα διαρκέσει για πάντα. Ότι μπορούν να αστοχούν ατιμωρητί. Μερικές φορές ότι μπορούν να κάνουν ότι γουστάρουν. “Και τι θα γίνει;”, σκέπτονται. Σιγά μην προτιμήσουν το Τσίπρα. Αυτός έχει καεί. Άλλωστε πάει συνέχεια από το λάθος στο λάθος. Κι άλλοι το νόμισαν αυτό και σύντομα έπεσαν με ένα γδούπο ξερό και υπόκωφο. (brun et sec το λένε και οι Γάλλοι).

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στο κολοφώνα της αποδοχής του το έπιασε στον αέρα δύο χρόνια πριν συμβεί. Δραπέτευσε στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980. Ο Γεώργιος Ραλλης, ευπατρίδης, κόσμιος και βαθειά δημοκρατικός πολιτικός ανέλαβε τη διαχείριση της ήττας όταν όλοι λέγανε στο κόσμο της Δεξιας ότι το ρεύμα του ΠΑΣΟΚ θα ανασχεθεί. Κούνια που τους κούναγε.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε ακουμπήσει το 50%. Προσδοκούσε μακροχρόνια ηγεμονία. Ο Ανδρέας τελειωμένος και υπόδικος για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τρία χρόνια μετά άρρωστος με επίμαχες τότε προσωπικές επιλογές θριάμβευε. Είχε τελειώσει ο Μητσοτάκης.

Ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με 44%. Δυο χρόνια αργότερα είχε 12%. Η πτώση επήλθε σε ένα δίμηνο. Ο τελειωμένος Σαμαράς έγινε Πρωθυπουργός.

Όλοι είχαν  πλην του πολύπειρου Καραμανλή που είχε προδικτατορικά την αίσθηση της πτώσης, τη γλυκεια παραίσθηση της υπεροχής.

• Άλλες εποχές θα μου πείτε. Μπορεί. Εγώ λέω πως όλα αλλάζουνε και όλα ίδια μένουν. Η διαχείριση της πανδημίας είναι κάκιστη. Με εξαίρεση την οργάνωση του εμβολιασμού. Αν συνεχίσουν έτσι θα θυμηθούν κάποτε τι σημαίνει η γλυκεια παραίσθηση της υπεροχής. Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης δεν χρειάζεται πολλά για να επέλθει. Αρκεί και ένα. Αν αυτό το ένα είναι καίριο.