Κωστής Α.Μακρής (συγγραφέας-γραφίστας)

Κωστής Μακρής

Η αμερόληπτη θάλασσά μου

Η εικόνα:

Εκείνος στα δεξιά της.

Κρατημένοι μαζί χέρι χέρι.

Μπαίνουν σιγά και προσεχτικά στη θάλασσα.

Εκείνη με μαγιό ολόσωμο. Εκείνος με μαγιό βερμούδα.

Κοιτιούνται και γελάνε καθώς περπατούν και ολοένα βυθίζονται στο ελαφρά κυματιστό νερό.

Τίποτα το ασυνήθιστο για το καλοκαίρι στις παραλίες μας, θα πείτε·ίσως.

Αυτό που σε εμένα φάνηκε ασυνήθιστο, ελπιδοφόρο και αισιόδοξο ήταν η ηλικία τους: ξεκάθαρα στην όγδοη δεκαετία της ζωής τους και οι δύο.

Χέρι χέρι στη ζωή, στην αμμουδένια παραλία, χέρι χέρι στην χλιαρή, ρηχή θάλασσα.

Οι σκέψεις μου:

Η θάλασσα, για μένα, είναι ο πιο αμερόληπτος,

ο πιο ανεκτικός, ο πιο μη ρατσιστικός,

ο πιο αυστηρά δίκαιος (τιμωρεί αμείλικτα την αλαζονεία, την έπαρση, την άγνοια, τον δεβαριεστισμό, το λάθος, την υπερβολή, την απουσία φαντασίας ή πρόβλεψης και την ύβρη),

ο πιο πολιτικά ορθός

και ο πιο δημοκρατικός οργανισμός στον πλανήτη.

Σε δέχεται όπως και να είσαι.

Δεν ξεχωρίζει τα όντα, ανθρώπινα ή άλλα, σε όμορφα, άσχημα, νεαρά, γέρικα, γυμνασμένα, ανήμπορα, λεπτά, χοντρά, ευφυή, ανόητα, εμμονικά, ανιστόρητα, στοχαστικά, φιλελεύθερα, αυταρχικά…

Αν θέλουν, μπορούν να μπουν μέσα της.

Με δική τους ευθύνη κάθε φορά.

Υπάρχουν πολλές και πολλοί που φοβούνται τη θάλασσα.

Υπάρχουν πολλές και πολλοί που την θεωρούν άδικη, αυστηρή και μοχθηρή λεβεντοπνίχτρα.

Υπάρουν πολλές και πολλοί που την αποκαλούν άστατη, απρόβλεπτη, επικίνδυνη, γοητευτική, αμείλικτη, πλανεύτρα…

Αν την πούμε Γιαλό, Πόντο ή Ωκεανό, όλα τα πιο πάνω θηλυκά επίθετα ―και πολλά άλλα― αναφέρονται στο αρσενικό φύλο. Αν την αποκαλέσουμε Πέλαγος ή Θαλασσάκι, τα επίθετα μεταμορφώνονται σε ουδέτερα.

Η θάλασσα όμως δεν έχει φύλο.

Νερό είναι. Οξυγόνο, υδρογόνο, χλώριο, νάτριο και μερικά άλλα στοιχεία.

Αλμυρό νερό.

Νόστιμο νερό· σαν το ήμαρ που λαχταρούσε ο Οδυσσέας.

Πικρό νερό· σαν τα πάθη και τους καημούς των θαλασσοδαρμένων.

Μπορεί να μην σε ξεδιψάει  ―αν δεν αφαλατωθεί― αλλά είναι αμερόληπτη και δίκαιη η θάλασσά μου. 

Την ονομάζω «θάλασσά μου» επειδή εγώ την βλέπω και την νιώθω δική μου.
Όχι κτητικά αλλά συγγενικά.

Με δέχτηκε μωρό και μικρό παιδί, με δέχτηκε έφηβο, με δέχτηκε μισοανάπηρο με πατερίτσες και με βοήθησε να αποθεραπευτώ, με δέχεται ζευγαρωμένο, με δέχεται ακόμα κι όταν εγώ τείνω να πω ότι δεν την λαχταράω όπως όταν ήμουν παιδί ή νέος, τότε που δεν χόρταινα την αγκαλιά του αλμυρού νερού της.

Σε δέχεται όπως κι αν είσαι.

Όποιος ή όποια κι αν είσαι.

Δεν ρωτάει τι πιστεύεις, τι ψηφίζεις, τι γουστάρεις στο κρεβάτι, ποια είναι η σημαία σου κι αν έχεις σημαία.  Δεν εξετάζει την γλώσσα που μιλάς ούτε αν ονομάζεις φλοίσβο τον ήχο που κάνει το μικρό κύμα καθώς γλείφει την ακτή γιατί εκείνη με την δική της άρρητη γλώσσα μιλάει με όλες, με όλους και με όλα.

Δεν εξετάζει πόσες και πόσους έχεις ωφελήσει ή βλάψει.

Δεν είναι καλή, δεν είναι κακή.

Είναι.

Και είναι πέρα από το καλό και το κακό.

Μην διανοηθείς όμως να την προσβάλεις υποτιμώντας την δύναμή της.
Μην σου περάσει από το μυαλό η σκέψη ότι μπορείς να την κατακτήσεις.

Φρόντισε να σεβαστείς όλες τις μορφές που παίρνει, ανάλογα με την τύχη και τον καιρό.

Αν από αλαζονεία, έπαρση, ανοησία, αστοχασιά ή υπερτίμηση των δυνάμεών σου τής δείξεις ασέβεια, αν επιχειρήσεις να την βιάσεις, αν τολμήσεις να την θεωρήσεις δεδομένη ή υπηρέτριά σου, φυλάξου!

Αλλά αν την αγαπάς εγωιστικά, εκμεταλλευτικά, χωρίς γενναιοδωρία και αυταπάρνηση, ή νομίζεις ότι σε αγαπάει εκείνη άνευ όρων και ορίων, ε, τότε, «prend garde à toi» (φυλάξου!), όπως θα έλεγε και η Κάρμεν.

Γιατί θα έρθει η στιγμή που θα σου αλλάξει και τα τα φώτα και τον αδόξαστο.

Μέχρις εσχάτων. Των δικών σου εσχάτων. 

Γιατί εκείνη είναι ανεξάντλητη.

Και μην επιχειρήσεις να μου φέρεις ώς αντίλογο το επιχείρημα ότι εξανθρωπίζω, προσωποποιώ ή θεοποιώ ένα φυσικό φαινόμενο.

Αυτά μου έμαθαν να κάνω ο Όμηρος και ο Ησίοδος, αυτά κάνω.

Το ίδιο ―νομίζω― κάνεις κι εσύ όταν λες «Γ@μW την ατυχία μου».

Προσωποποίηση κάνεις όταν βρίζεις «γ@μ1μένο» ή «κwλόκαιρο» τον καιρό που δεν σου κάνει τα χατήρια.

Τέλος πάντων…

Καλότυχο, δίκαιο και αμερόληπτο καλοκαίρι να έχουμε και να χαιρόμαστε και να προστατεύουμε την θάλασσα από τις βρομιές. Όσες και όσοι την αγαπούμε.

Κωστής Α. Μακρής

28 Ιουλίου 2022

Φωτογραφία από Pixabay