Ο Κώστας Αρβανίτης  είναι Δημοσιογράφος, Ευρωβουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση είναι μια ψυχρολουσία για τις χώρες της πρώτης υποδοχής. Στην πραγματικότητα, η πολυαναμενόμενη μετεγκατάσταση δεν θα έχει καμία υποχρεωτικότητα για τα κράτη μέλη. Χωρίς ανακατανομή των προσφύγων, η κοινή υποχρέωση θα είναι ο επαναπατρισμός τους.

Αντίθετα όλο το βάρος πέφτει στην αποτροπή με:

• Χορηγίες Επαναπατρισμού αντί πραγματικής Αλληλεγγύης με Μετεγκαταστάσεις
• Ενίσχυση των συνόρων και του ρόλου της Frontex.
• Αναγνώριση στα σύνορα και επιτάχυνση των διαδικασιών απόρριψης ως αυτοσκοπό.

Από τα παραπάνω είναι φανερό πως κερδισμένη του νέου συμβιβασμού είναι η γραμμή των χωρών του Βίσεγκραντ, οι οποίες έσπευσαν μέσω διπλωματικών διαύλων να διευκρινίσουν ότι δεν θα δεχτούν να φιλοξενήσουν πρόσφυγες.

Η πολύτιμη αλληλεγγύη των Ευρωπαίων ηγετών θα συνίσταται σε ευχολόγια για μαζικούς επαναπατρισμούς και απελάσεις.

Το σύμφωνο φαίνεται να εμπνέεται από την ίδια λογική ασφάλειας που καθοδήγησε τις πολιτικές της προηγούμενης Επιτροπής και που θέριεψε τις Μόριες.

Και έχει αυξήσει το βάρος της ευθύνης και της ταλαιπωρίας για τις χώρες της πρώτης υποδοχής, με την επίσημη θεσμοποίηση μαζικών κέντρων κράτησης στα σύνορα (hotspot).

Διαδικασίες που έχουν ήδη αποδειχθεί ότι έχουν ως μόνο πραγματικό αποτέλεσμα την εξώθηση στα άκρα μιας δραματικής κατάστασης και για τους πρόσφυγες αλλά και για τον ντόπιο πληθυσμό.

Η Ελλάδα περίμενε αποφασιστικότητα και πράξεις και εισπράττει υποσχετικές που θα εξαργυρωθούν με επιπλέον εκατομμύρια ευρώ.

Αποτέλεσμα και της νέας πολιτικής θα είναι η εξαθλίωση μιας ήδη δραματικής κατάστασης την οποία πρόσφυγες και ντόπιοι ζουν στα σύνορα της Ευρώπης, με κορυφαίο παράδειγμα τα ακριτικά νησιά μας, που μετατρέπονται σε μόνιμη φυλακή προσφύγων με ευθύνη της Κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Για τα γεωπολιτικά παιχνίδια, τις περίεργες τακτοποιήσεις και όλα όσα κρύβει το νέο σύμφωνο, θα επανέλθουμε.