Ο Αλέξανδρος Μπέμπης (Κανταρτζής) είναι επιχειρηματίας

Είναι εκπληκτική, καθηλωτική θα λέγαμε, η ικανότητα που έχει η ελληνική γλώσσα, να δημιουργεί με τις ελάχιστες απλές λέξεις τόσο συμπυκνωμένα νοήματα, όπως το εν λόγω.

Οι επιλογές της παθητικής προστακτικής ”ηττώ” και της πρόθεσης ”υπέρ” δεν είναι μια άτεγκτη εντολή για υποταγή.

Αυτό θα ίσχυε αν ήταν ”ηττώ υπό δικαίου”.

Είναι παραίνεση για να κατανοήσει το υποκείμενο του ρήματος ότι ο ”εχθρός” είναι ο εαυτός του.

Είναι για την αλαζονική συμπεριφορά που επιδεικνύεται για υπεράσπιση ενός ατομικού ή συλλογικού συμφέροντος σε βάρος ηθικών αξιών ή νόμων.

Άγραφων νόμων θα λέγαμε που σε πολλές περιπτώσεις τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους, το ειδικό τους βάρος, είναι ανώτερα των γραπτών.

Ας ήταν έστω και μια φορά οι πολιτικοί ταγοί αυτής της χώρας να παραδεχθούν και να αποδεχθούν κάποιο λάθος τους

ώστε να μη καταπατήσουν βάναυσα αυτή την δελφική παραίνεση.

Έχοντας κάνει σημαία τους το ”νόμιμο είναι και ηθικό”, κρύβονται επιδέξια πίσω από το τυπικό ενός νόμου-επειδή ψηφίστηκε από μια άδικη λόγω εκλογικού νόμου πλειοψηφία-απαξιώνοντας όμως έτσι την έννοια της ηθικής αλλά και αυτής ταύτης της έννοιας της πλειοψηφίας.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που με τόσο ναρκισσισμό συχνά αναφερόμαστε, αν δεν γελούσαν ειρωνικά με την κατάντια μας, θα προσπαθούσαν με πατρική κατανόηση να εξηγήσουν γιατί δεν είναι οξύμωρο η έκφραση ”ενισχυμένη αναλογική”.

Έτσι λοιπόν οι σημερινοί πολιτικοί δεν τολμούν να χρησιμοποιήσουν έστω την έκφραση ”το νομότυπο είναι ηθικό”.

Ιδού η αλαζονεία. Το κομματικό συμφέρον και τα ψηφαλάκια πάνω απ’ όλα και εν τέλη ο φασισμός σε λανθάνουσα κατάσταση.

Γιατί ”ψηφαλάκια”;

Διότι όταν επιλέγεις το ”ενισχυμένη” με πρόσχημα την πολιτική σταθερότητα στην ουσία καταργείς την έννοια του υπεύθυνου πολίτη.

Ασφαλώς και είναι αναγκαία η ύπαρξη νόμων για μια κοινωνία.

Αυτό που δεν χρειάζεται είναι η ύπαρξη κάθε είδους αλάθητους πατερούληδες.