Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

΄΄ΟΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ΄΄ της ΕΥΑ ΓΚΑΡΘΙΑ ΣΑΕΝΘ ΝΤΕ ΟΡΤΟΥΡΙ   εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Τελειώνοντας το διάβασμα της ΄΄Σιωπής της Λευκής πόλης΄΄,έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα του δεύτερου βιβλίου της τριλογίας της Εύας Γκαρθία Σαένθ  Ντε Ορτούρι που έχει τον τίτλο ΄΄Οι τελετουργίες του νερού΄΄. Εκεί που τελειώνει το πρώτο βιβλίο αρχίζει το δεύτερο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να διαβαστεί και από κάποιον αναγνώστη που δεν έχει διαβάσει το πρώτο

Για άλλη μια φορά ο αναγνώστης βρίσκεται στην Λευκή πόλη, την Βιτόρια, την γοητευτική πρωτεύουσα της χώρας των Βάσκων. Μόνο που αυτή την φορά το επίκεντρο της συγγραφέως δεν είναι η περιγραφή της πόλης μέσα από τα εμβληματικά της μνημεία, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις. Ναί, βέβαια, η πόλη και τα μνημεία της είναι πάντα στη θέση τους. Οι παραδόσεις και η επιρροή των κέλτικων παραδόσεων είναι παρούσες και καθορίζουν την μορφή του βιβλίου. Η μορφή του αστυνομικού θρίλερ είναι η μορφή που διάλεξε η συγγραφέας να δώσει στο βιβλίο της. Ολα αυτά είναι εδώ και τα γνωρίζουμε σαν δείγμα γραφής από το πρώτο βιβλίο της τριλογίας.

Μόνο πού, όπως σημειώνει η ίδια η συγγραφέας στο τέλος του βιβλίου ΄΄Κεντρικό θέμα αυτού του μυθιστορήματος είναι η πατρότητα και η μητρότητα. Τις σελίδες του διατρέχουν καλοί και κακοί γονείς:βλαβεροί,απόντες,αναποφάσιστοι,τυραννικοί,παππούδες που εκτελούσαν χρέη γονέων και θείες που σώζουν κι αγωνίζονται σαν μητέρες… Πρόθεσή μου ήταν να αναλογιστώ πάνω στη συνειδητή απόφαση που συνεπάγεται για τον καθένα από εμάς το να γίνει καλός πατέρας ή κακή μάνα, ανεξαρτήτως του φορτίου που κουβαλάει έκαστος.  Περιττό να πώ πως οτιδήποτε διαδραματίζεται στο βιβλίο ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα:ήθελα απλώς να δώσω φωνή σε όλες τις Ρεμπέκα του κόσμου. Γιατί, αν έστω και μία σωθεί επειδή ένας αναγνώστης δε θα αποστρέψει το βλέμμα του κάνοντας ότι δε βλέπει, τότε όλη μου η λογοτεχνική πορεία θα αξίζει τον κόπο΄΄.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Μέσα από ένα καθαρόαιμο θρίλερ που βαδίζει στα χνάρια του πρώτου μέρους της τριλογίας, η Εύα Γκαρθία Σαένθ ντε Ορτούρι για άλλη μια φορά μας ξεναγεί με τον δικό της αποκλειστικά τρόπο στην ιστορία και στις ιδιαιτερότητες του πολιτισμού της ιδιαίτερης πατρίδας της :της χώρας των Βάσκων.

Παραδόσεις που έρχονται από τα βάθη των αιώνων και κρατιούνται ζωντανές μέσα από την γραπτή και προφορική παράδοση, η κέλτικη επιρροή στην ισπανική παράδοση που είναι πολύ ισχυρή, οι οικογενειακοί δεσμοί που είναι πολύ ισχυροί-ας πούμε ο παππούς του κεντρικού μας ήρωα του αστυνομικού Ουνάι Λόπεθ ντε Αγιάλα ή Κράκεν, όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, που παραμένει το σταθερό σημείο αναφοράς όχι μόνο για τον εγγονό του, τον ήρωά του βιβλίου, αλλά και όλους τους άλλους γύρω του, ο τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς των περισσοτέρων από τους ήρωες του μυθιστορήματος, δείχνουν μιά ιδιαίτερη κουλτούρα, που δεν είναι άλλη από την κουλτούρα των Βάσκων.

Αυτή πιστεύω πως είναι η ιδιαιτερότητα της γραφής της συγγραφέως. Αυτό είναι που κάνει τα δύο πρώτα βιβλία της τριλογίας της να διαφέρουν από κάθε άλλο αστυνομικό μυθιστόρημα της εποχής μας.

Και για να επανέλθω στις “Τελετουργίες του νερού”, αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: “Η Ανα Μπελέν Λιάνο, ο πρώτος έρωτας του Κράκεν, βρίσκεται δολοφονημένη στην Αλαβα. Το μαρτύριο του θανάτου της παραπέμπει σε μια πανάρχαια τελετουργία όπου το θύμα κρεμιέται ανάποδα και βυθίζεται σε έναν λέβητα με καυτό νερό.  Ο λέβητας είναι αυθεντικό κομμάτι από την Εποχή του Χαλκού. Και μια λεπτομέρεια κάνει τη φρίκη ακόμα μεγαλύτερη: η Ανα Μπελέν ήταν έγκυος… όπως φαίνεται σύντομα ο δολοφόνος δε θα σταματήσει εδώ. Θα συνεχίσει να σκοτώνει μέλλοντες γονείς, μιμούμενος τις τελετουργίες του νερού, διαλέγοντας προσεκτικά ιερές τοποθεσίες της Χώρας των Βάσκων και της Κανταβρίας για τα εγκλήματά του. Η υπόθεση ξυπνά στον Κράκεν οδυνηρές μνήμες, από το καλοκαίρι του 1992, τότε που με τους τρεις καλύτερούς του φίλους πρωτοσυνάντησαν την αινιγματική Ανα Μπελέν Λιάνιο-μιά γνωριμία που τους σημάδεψε για πάντα. Και ταυτόχρονα, του γεννά έναν φόβο χωρίς προηγούμενο. Γιατί η Αλμπα, η προισταμένη του και γυναίκα που αγαπά, είναι έγκυος –και κινδυνεύει να γίνει ο επόμενος στόχος του δολοφόνου….”

Η Εύα Γκαρθία Σαενθ ντε Ορτούρι,μετά την πολύ μεγάλη επιτυχία της “Λευκής πόλης”, κατάφερε να γράψει ένα μυθιστόρημα σχεδόν αντάξιο του: Στις ΄΄Τελετουργίες του νερού΄΄ ο ένοχος μπορεί να είναι πιό προβλέψιμος, αλλά νομίζω ότι ο στόχος της συγγραφέως ήταν άλλος. Να δείξει αυτό που αναφέραμε και πιο πάνω: ο ένοχος ήταν το αποτέλεσμα ενός κακού γονέα. Ενός γονέα που κακοποίησε το παιδί του.Τα αποτελέσματα της ενδοοικογενειακής βίας τις πιό πολλές φορές μένουν κρυμμένα στο πλαίσιο της οικογένειας. Όταν όμως βγουν στο φως είναι τρομακτικά.