Ο Βασίλης Κουτσίλας είναι Δημοσιογράφος και Υπεύθυνος του Εθνικού Κήρυκα Γραφείου Αθήνας

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, λέει, παύει να είναι σύμπτωση και οι συμπτώσεις για τον Μίμη τον Παπαγγελόπουλο, δεξιό μια ζωή και εσχάτως αναβαπτισμένο αριστερό, έχουν αρχίσει να γίνονται πάρα πολλές. Αφού πρώτα όχι ένας, όχι δύο, όχι τρεις, άλλα τέσσερις ανώτατοι δικαστικοί είπαν γι’ αυτόν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι είχε στήσει (ή τουλάχιστον προσπαθούσε να στήσει) ένα παραδικαστικό σύστημα με σκοπό τη στήριξη της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ (είναι αυτά που έλεγε τις προάλλες ο Αλέξης για τους αρμούς της εξουσίας), τώρα ήρθε και ένας επιχειρηματίας (που του έκανε μάλιστα και μήνυση) που λέει το εξής: ότι συναντήθηκε μαζί του στο Μέγαρο Μαξίμου τον Μάρτιο του 2016, παρουσία του Νίκου του Παππά, με τον Μίμη να λέει στον επιχειρηματία να καταβάλλει χρηματικό ποσό ως μέρος συμφωνίας για να υπάρξει συμβιβασμός μεταξύ εκείνου (του επιχειρηματία) και ενός εκδότη με τον οποίο ο επιχειρηματίας είχε δικαστική διαμάχη. Κατ’ αρχάς, σας φαίνεται φυσιολογικό όλο αυτό; Δηλαδή, δύο υπουργοί να καλούν έναν επιχειρηματία στο Μέγαρο Μαξίμου για να του πουν να έρθει κατά κάποιο τρόπο σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με έναν άλλο με τον οποίο είχε δικαστικές διαφορές; Βέβαια, καταγγελίες είναι, πράγμα που σημαίνει ότι ο καταγγέλλων μπορεί να λέει και ψέματα.

Έρχεται όμως ο Μίμης να το διαψεύσει όλο αυτό και με τη δήλωσή του κάνει το πράγμα καλύτερο: «Με παρακάλεσε», λέει, «ο Παππάς να συναντηθούμε για εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις» (του επιχειρηματία). Αντιπαρέρχομαι το «με παρακάλεσε», διότι μου προκαλεί γέλιο – ήθελε δηλαδή παρακάλια ο Μίμης από τον Παππά να πάει στο Μέγαρο Μαξίμου να δει έναν επιχειρηματία. Αντιπαρέρχομαι δε και το γεγονός ότι έκλειναν ραντεβού στο Μέγαρο Μαξίμου λες και πρόκειται για του «Ζόναρς».

Πάμε όμως στο ψητό. Δεν παραδέχθηκε ο Παπαγγελόπουλος ότι είχαν κάνει το Μέγαρο Μαξίμου γραφείο εξωδικαστικών συμβιβασμών, αλλά ομολόγησε ότι αυτός και ένας άλλος υπουργός συζητούσαν με έναν επιχειρηματία για υποθέσεις του που βρίσκονταν ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης.

Δεν ξέρω αν είναι να γελάει ή να κλαίει κανείς με τους ανθρώπους που διαφέντευαν τις τύχες μας για κοντά 5 χρόνια.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στον έντυπο “Ε.Κ.” των Η.Π.Α.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr