Δρ Δέσποινα Κατσώχη

Τα δέκατα αποτελούν ένδειξη ότι ο οργανισμός αντιδρά σ’ έναν «εισβολέα». Με την αύξηση της θερμοκρασίας, ενεργοποιείται αποτελεσματικότερα η άμυνα του οργανισμού. Ας επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε το συγκεκριμένο σύμπτωμα.

Δέκατα θεωρείται η θερμοκρασία του σώματος το πρωί πάνω από 37,0°C και το απόγευμα πάνω από 37,2°C, διακύμανση η οποία πρέπει να επιμένει για κάποια 24ωρα. Τα δέκατα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά για ασθενείς ανοσοκατεσταλμένους, είτε επειδή υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες, είτε λαμβάνουν μεγάλες δόσεις κορτικοειδών είτε έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση νεφρών, ήπατος, ή μυελού των οστών.

Τα δέκατα μπορεί να προειδοποιούν για λοίμωξη αν συνοδεύονται από συμπτώματα όπως βήχα, πονόλαιμο, διάρροια, πονοκέφαλο ή πόνο στο αυτί, δυσκολία στην αναπνοή, αίσθημα κούρασης, ναυτία που ενίοτε ακολουθείται από έμετο, πόνους σε μύες και αρθρώσεις, πόνο ή κράμπες στην κοιλιά, συχνοουρία, αίσθημα “καψίματος” κατά την ούρηση ή επείγουσα ανάγκη για ούρηση, εξάνθημα ή ευαισθησία του δέρματος. Είναι δυνατόν όμως να εμφανίσουμε δέκατα ως αντίδραση σε κάποιο εμβόλιο για την γρίπη αλλά και  από τις ανεπιθύμητες παρενέργειες κάποιων φαρμάκων

Συνήθεις λοιμώξεις  είναι οι:

Λοιμώξεις του ουροποιητικού. Του ανώτερου ουροποιητικού (π.χ. πυελονεφρίτιδα) και του κατώτερου ουροποιητικού (π.χ. γυναικεία κυστίτιδα και οξεία ουρηθρίτιδα για τους άνδρες).  Προδιαθεσιακοί παράγοντες για τη γυναίκα, θεωρείται η χρήση διαφράγματος, το οικογενειακό ιστορικό και η συχνή χρήση αντιβιοτικών.  Μετά την εμμηνόπαυση παράγοντας κινδύνου είναι κυρίως η αλλαγή του pH του κόλπου λόγω της μείωσης των οιστρογόνων. Στους άνδρες οι ουρολοιμώξεις συνδέονται με νεφρολιθιάσεις, υπερτροφία προστάτη ή προστατίτιδα.

Στρεπτόκοκκος. Βακτηριακή λοίμωξη που προκαλεί φλεγμονή στον φάρυγγα. Το βασικό σύμπτωμά του  είναι ο οξύς πονόλαιμος, ο οποίος εκδηλώνεται συνήθως μέσα σε πέντε μέρες από τότε που θα εκτεθούμε στο βακτήριο. Η  ιογενής λοίμωξη, θα κάνει τον κύκλο της. Ωστόσο η βακτηριακή απαιτεί αντιβίωση. Το strep test, θα δώσει την απάντηση.

Μονοπυρήνωση. Ο ιός μεταδίδεται κυρίως με τις στοματοφαρυγγικές εκκρίσεις. Η λοίμωξη ξεκινά με ήπια συμπτώματα όπως κόπωση, πονοκεφάλους και φαρυγγίτιδα, για 2 έως 5 ημέρες. Στη συνέχεια, τα συμπτώματα γίνονται εντονότερα και ο ασθενής δεν μπορεί να καταπιεί. Οι λεμφαδένες στην περιοχή του τραχήλου διογκώνονται ενώ ο φάρυγγας καλύπτεται από μία λευκωπή ουσία. Από τη δεύτερη ως και την τέταρτη εβδομάδα, περίπου στους μισούς ασθενείς, η σπλήνα διογκώνεται ενώ συχνά εμφανίζεται και ηπατομεγαλία. Οι περισσότεροι αναρρώνουν τέσσερις με έξι εβδομάδες μετά τη λοίμωξη. Όσο καλύτερη είναι η άμυνα του οργανισμού, τόσο πιο εύκολα ξεπερνιέται.

Κρυολόγημα, γρίπη ή άλλες ιογενείς λοιμώξεις.

Παιδικές ασθένειες.  Ανεμοβλογιά, ιλαρά, παρωτίτιδα και κοκκύτης.

Λοιμώξεις των πνευμόνων. Βρογχίτιδα, πνευμονία ή φυματίωση.

Λοίμωξη του αυτιού. Ο πυρετός και ο πόνος στα αυτιά είναι τα κύρια συμπτώματα της ωτίτιδας.  Ο πιο κοινός τύπος είναι η μέση ωτίτιδα.

Γαστρεντερίδα. Λοίμωξη του πεπτικού σωλήνα. Η οξεία ιογενής γαστρεντερίτιδα μπορεί να προκαλέσει διάρροια και έμετο και προσβάλλει παιδιά και ενήλικες. Είναι συχνότερη από Νοέμβριο έως και Απρίλιο γιατί η μετάδοση του ιού είναι ευκολότερη σε κλειστούς χώρους.

HIV ή Aids.  

Παρασιτική λοίμωξη. Ψώρα, νόσος του Lyume ή βορρελίωση, ασκαρίαση, λεϊμανίαση κ.α

Πότε να ανησυχήσω;

Τα δέκατα μπορεί να συνοδεύονται και από συμπτώματα όπως ελάττωση της όρεξης, αιμορραγία, μώλωπες, πρωινή δυσκαμψία, παραμόρφωση των αρθρώσεων, πρήξιμο ή λεμφαδενοπάθεια. Τα συμπτώματα όμως που πρέπει να οδηγήσουν άμεσα στην αναζήτηση ιατρικής βοήθειας είναι πόνος, σφίξιμο ή αίσθημα  πίεσης στο στήθος, μειωμένη ποσότητα ούρων, ταχυκαρδία, δυσκολία στην αναπνοή, εμετός με αίμα, αιμορραγία από το ορθό, ή κόπρανα με αίμα. Εξίσου ανησυχητική είναι και η αλλαγή συμπεριφοράς στα ξαφνικά:  σύγχυση, παραλήρημα, λήθαργος ή παραισθήσεις.

Ασθένειες απειλητικές για τη ζωή, οι οποίες μπορεί να εμφανίσουν δέκατα είναι η οξεία ηπατίτιδα, ο καρκίνος, φλεγμονές στο παχύ έντερο (εκκολπωματίτιδα), στον εγκέφαλο (εγκεφαλίτιδα) στα οστά (οστεομυελίτιδα) στο πάγκρεας (παγκρεατίτιδα) ή πνευμονική εμβολή (όταν θρόμβος αίματος φτάνει στον πνεύμονα).