Ο Νότης Μαυρουδής είναι Κιθαριστής-Συνθέτης-Μουσικοπαιδαγωγός-Αρθρογράφος τύπου και ραδιοφώνου-Διευθυντής του www.tar.gr. ΕΔΩ διαβάστε και ακούστε συνέντευξή του στην iΠόρτα-Ρ/Σ Παλμός 99.5

Μέσα σε… βομβαρδισμό αρνητικών ειδήσεων κυλούν οι τελευταίες μέρες: ο πόλεμος που μαίνεται στη Συρία, οι διεθνείς διπλωματικές κινήσεις για το θέμα, οι απειλές Ερντογάν ότι θα πνίξει την Ευρώπη με πρόσφυγες-μετανάστες, άρχισαν να υλοποιούνται, οι εντονότατες εκ νέου προσφυγικές ροές και τα πνιγηρά αδιέξοδα (?) που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα, την ολοένα και μεγαλύτερη εξάπλωση του Κορωνοϊού και την αυτονόητη αναστάτωση, την αναχώρηση για το επέκεινα γνωστών προσωπικοτήτων, από τον χώρο των γραμμάτων και των Τεχνών, να αφήνουν τη χώρα ορφανή κι ακόμα πιο απροστάτευτη. Ένα θλιβερό κύμα πληροφοριών, το οποίο μας αφήνει άφωνους, να σκεφτόμαστε τα πολλαπλά κι αδικαίωτα θύματα, τους ατιμώρητους θύτες, ενώ χανόμαστε στα έργα τής καθημερινότητας και στις μνήμες…

Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον μέσα σε ένα πλέγμα πιέσεων από κάθε πλευρά! Ένα μείγμα προβλημάτων, με κάποιους αγανακτισμένους πολίτες των νησιών να παίρνουν απροκάλυπτα την σκυτάλη, από τις ειδικές δυνάμεις του στρατού, του λιμενικού και τις αστυνομίας, «αναλαμβάνοντας» πρωτοβουλίες εν είδει πολιτοφυλάκων, παίρνοντας τον Νόμο και το… δίκαιο στα χέρια τους (ενέργεια άκρως παρακινδυνευμένη).Έτσι έγινε! Εμποδίζουν και απαγορεύουν την είσοδο από θαλάσσης κάθε βάρκας και κάθε πλωτού μέσου, που μεταφέρει (δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω) δυστυχισμένους— ταλαιπωρημένους— ανθρώπους, κυνηγημένους από τον πόλεμο, την πείνα και την απελπισία…

Είναι σαφές πλέον πως η χώρα μας έχει υπερβεί τον εαυτό της κι έχει ξεπεράσει τον Ξένιο Δία και την παραδοσιακή φιλοξενία της…

Ξεπερνάω, με κάποια δυσφορία είναι αλήθεια, τα περί απειλής του Κορωνοϊού, η οποία απειλή σέρνεται σαν φίδι και τρομοκρατεί  την ελληνική κοινωνία, όπως κι ολόκληρο τον πλανήτη! Τις ποδοσφαιρικές… αρρώστιες, που δεν θεραπεύονται και δεν απεξαρτώνται από τις παλαιές αμαρτίες κι έξεις τής διαπλοκής μεταξύ ιδιοκτητών ποδοσφαιρικών ομάδων, πολιτείας και συνομοσπονδίας. Σταματάω στα καραβάνια των προσφύγων, που συνεχίζουν, απελπισμένοι φυγάδες από τις εμπόλεμες περιοχές, να προσπαθούν να βρουν χώρο και δρόμους προς μια νέα ζωή, σε κάποιον άλλον ορίζοντα, σε κάποιαν άλλη κοινωνία και καταλήγουν να αντιμετωπίζουν έναν ακόμη γενικευμένο πόλεμο…

Πόσες, αμέτρητες φορές αλήθεια έχουν γραφτεί και ειπωθεί όλα αυτά, αλλά όπως δείχνουν οι εξελίξεις, φαίνεται πως δεν αρκούν. Υπάρχει ανάγκη να ξαναγραφτούν, να ξαναειπωθούν, αφού κάθε μέρα, κάθε ώρα, τα γεγονότα και οι ειδήσεις είναι καταιγιστικές. Είναι μεγάλο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο έχουμε εστιάσει την προσοχή μας στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, όπως και στα παράλληλα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα και δεν λένε να κοπάσουν.

Μας έχουν κουράσει ψυχικά και πρακτικά μα την αλήθεια, αλλά τι να κάνουμε; Να προσποιηθούμε πως δεν συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά γύρω μας; Μέσα και έξω από τα σύνορα; Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας δραματικής κατάστασης μάς αποκλείει σχεδόν την δυνατότητα να αλιεύσουμε κάποιο άλλο θέμα, κάτι ενδιαφέρον γύρω από θέματα πολιτισμού που να συμβαίνουν σε αυτό το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.

Οι διαδρομές των τεχνών και του πολιτισμού, έχουν ανάγκη από ομαλή δημοκρατική ζωή και όχι να πνίγονται ανάμεσα σε γρίφους, μίσος και αγωνίες πολιτικής ανισορροπίας. Η κυβέρνηση της χώρας μοιάζει με κινηματογραφική κάμερα. Με επί μέρους πλάνα, η κάμερα αυτή επικεντρώνεται στον κίνδυνο εισβολής που επιχειρείται στον Έβρο, με τον ελληνικό στρατό (!!!) να στήνει εστίες αντίστασης, στο επιχειρούμενο σχέδιο των προσφύγων-μεταναστών, επικουρούμενους από τους μιλιταριστές γείτονες Τούρκους. Πέρα από τις νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου, και το βόρειο τμήμα της χερσαίας χώρας κινδυνεύει πλέον από την άνευ προηγουμένου αυξημένη εισροή προσφύγων-μεταναστών, κάτι που θέλει τόσο πολύ η Ελλάδα να αποφύγει.

Τι μέλλει γενέσθαι; Πολλά, κοινά και απλά ερωτήματα τίθενται και είναι λογικός ο προβληματισμός. Έχει να κάνει ίσως και με την μελλοντική πορεία της χώρας, με τις κοινωνικές και οικονομικές ισορροπίες. Πέρα από τα τόσα συσσωρευμένα προβλήματα, το χειρότερο είναι πως δεν είναι εύκολο να συλλάβουμε, να αντιληφθούμε, την πολυπλοκότητα μιας «κρυμμένης» απειλής που αιωρείται στην Μεσόγειο και στα Βαλκάνια. Μια απειλή, που οδήγησε την Ευρώπη στον Β! Παγκόσμιο. Ο ρατσισμός, το μίσος κι ο φασισμός σχεδόν δεν κρύβονται. Μολύνουν μυαλά, συνειδήσεις. Ο χειρότερος ιός!

Αναρωτιέμαι παράλληλα: τι δουλειά έχω εγώ με την πολιτική ανάλυση μιας πολύπλοκης κατάστασης που είναι ήδη διαμορφωμένη; Από την άλλη, σκέφτομαι πως οφείλουμε να κατανοήσουμε τα στημένα, αλλά και τα αυθόρμητα που συμβαίνουν. Να ξεχωρίζουμε τον υποκινητή, τον υπεύθυνο, τον λαϊκιστή, τον επινοητή όλης αυτής της σκοτεινής πλοκής, η οποία δεν είναι ασφαλώς προϊόν και κατασκευή ενός μόνο, αλλά πολλών. Οι… κρυψώνες και οι μάσκες αυτή τη φορά, έχουν πλέον καταρρεύσει και βλέπουμε τα πρόσωπα, τα οποία δεν καλύπτονται από τίποτα.
Θα μας βοηθήσει πολύ αυτή η ορατή δια γυμνού οφθαλμού εικόνα. Δηλαδή, θέλω να πω, πως, τηρουμένων των αναλογιών των εποχών, ο χιτλερίσκος που ενυπάρχει στον πολεμοχαρή Σουλτάνο, επικουρούμενος από τον πλανητάρχη και άλλους υποστηριχτές των σύγχρονων αποικιοκρατών, μας θυμίζει και μας σηματοδοτεί το μαύρο παρελθόν που βιώσανε οι γενιές πριν από 70 χρόνια. Πανομοιότυπο; Όχι, αλλά τα γεγονότα σήμερα μάς παραπέμπουν σε ιστορικές αναφορές μίσους που έχουν γεμίσει τις σελίδες της ιστορίας. Τότε για Εβραίους και για κάθε διαφορετικό, τώρα για απελπισμένους πρόσφυγες και μετανάστες.

Η καθημερινότητα πλέον γίνεται όλο και περισσότερο τοξική. Μαύρα σύννεφα σκιάζουν τον ορίζοντά μας. Το δυσάρεστο κλίμα έχει επικρατήσει και όλοι παρακολουθούμε με ένταση, αγωνία, ασθμαίνοντας σχεδόν, τα γεγονότα της κάθε στιγμής και τις εξελίξεις.

Είναι το χρονικό σημείο κατά το οποίο, οι συνεργασίες, οι συναινέσεις, οι ομονοήσεις, η κατανόηση και η συμπαράσταση μεταξύ πολιτών και πολιτικών δυνάμεων, πάνω σε τέτοια εθνικά θέματα, θα είναι πολιτική και δημιουργική Τέχνη!

Ας γίνει, επί τέλους, ώστε αυτό που λέγεται «Τέχνη της Πολιτικής» να μην είναι όρος κενού περιεχομένου, αλλά σανίδα σωτηρίας της Δημοκρατίας και της Ανθρωπιάς μας!

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  Το άρθρο δημοσιεύεται και στο προσωπικό του ιστολόγιο. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr