Νίκος Βασιλειάδης

«…Δεν έχει πλάκα ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη είναι αντισυστημική; Ότι ένας άνθρωπος που είναι δισεκατομμυριούχος και ζει τη μισή ζωή του στο Γκστάαντ και την άλλη μισή στον Πύργο στο Λονδίνο και στο ενδιάμεσο κάνει μια βόλτα στην Αράχωβα για να ξεσκάσει, δηλώνει ότι θα ψηφίσει Τσίπρα γιατί δεν τον φοβάται και δηλώνει αντισυστημική; …Η εικόνα της Γιάννας Αγγελοπούλου να δηλώνει “απέναντι στο σύστημα” και ότι θα ψήφιζε ΣΥΡΙΖΑ, με συγχωρείτε, ξεπερνάει… είναι, Πιραντέλο, Ιονέσκο, είναι Μίστερ Μπιν…. Όλα μαζί, είναι πέραν των ορίων!».

Αυτά τα τα έχει πει στο Ραδιόφωνο του ΒΗΜΑ FM 99,5 το 2014, ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ και νυν Υπουργός Ανάπτυξης κ. Άδωνις Γεωργιάδης. Βέβαια η χρονική απόσταση από το 2014 μέχρι το 2020 είναι 6 χρόνια. Και 6 χρόνια είναι πολλά ώστε να ξεχάσει κανείς και οι πολιτικοί μας – είναι αλήθεια αυτό – ένα πρόβλημα μνήμης το έχουν. Μάλιστα νομίζουν πως επειδή δεν θυμούνται αυτοί, δεν θυμόμαστε και εμείς, αν και μάλλον αυτό έχει κάποια βάση αφού και εμείς ξεχνάμε και τους ξαναψηφίζουμε. Γιατί μην μου πείτε πως τους ξαναψηφίζετε για να δείτε τί καινούριο έχει το σόου αυτή την περίοδο; Τέλος πάντων, ας αφήσουμε για λίγο αυτή την…ξαφνική απώλεια μνήμης από την πλευρά της κυβερνώσας παράταξης και ας δούμε την ουσία του πράγματος. Και η ουσία είναι πως την Επανάσταση των ξυπόλητων και πεινασμένων που βγήκαν μέσα από καλύβια και τις σπηλιές, την επανάσταση του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Διάκου, του Νικητηρά, των χιλιάδων επώνυμων και ανώνυμων ηρώων που ξεσηκώθηκαν ενάντια στους Τούρκους κατακτητές και τους ντόπιους κοτσαμπάσηδες για να ελευθερώσουν την πατρίδα θα αναλάβει να την προβάλει μια εκπρόσωπος του Κεφαλαίου. Ούτε καν της αστικής τάξης η οποία έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στην επανάσταση. Και αυτό είναι κάτι που μας ξεπερνά, είναι κάτι που μετά από 10 χρόνια κρίσης, απάνθρωπων και εθνοκτόνων πολιτικών που πλήρωσε και πληρώνει με αίμα ο ελληνικός λαός ο λαός που το μεγαλύτερο μέρος του σύμφωνα με την χθεσινή μόλις έκθεση για την φτώχεια βρίσκεται στον πάτο, δεν μπορεί να λειτουργήσει, δεν μπορεί να αγνοηθεί και μια ωραία πρωία όλοι μαζί αδελφωμένοι να ξεχυθούμε στους δρόμους αυτής της περίφημης…«εθνικής ομοψυχίας».

Γιατί αυτοί που προΐστανται της γιορτής δεν πείνασαν, δεν βούτηξαν στο κενό από τα μπαλκόνια, δεν έχασαν την δουλειά τους, δεν πήγαν να φάνε από τα συσσίτια, δεν έχασαν στους πλειστηριασμούς τα σπίτια τους, δεν τους φυλάκισαν για χρέος των 500 ευρώ, δεν δούλεψαν σαν τα σκυλιά με μισθό των 400 ευρώ, δεν τους εκβίασαν βάζοντάς τους την ταμπέλα των “κακοπληρωτών”. Και προπάντων δεν έπραξαν κάτι για να αποφευχθεί αυτό το όνειδος. Αυτό που ξέρω ή αυτό που έμαθα για την Επανάσταση – και όχι μόνο του 21 – είναι πως ο λαός και μόνο ο λαός είναι αυτός που μπορεί να βάζει τέλος στις τυραννίες αλλά είναι και πολύ ευκολόπιστος ρε γαμώτο. Και ακριβώς γιαυτό πολύ φοβάμαι πως για μια ακόμη φορά αυτός ο λαός θα παραμείνει στην θέση του χειροκροτητή κάποιων «δεκάρικων» πανηγυρικών που πολλοί θα είναι πρόθυμοι να εκφωνήσουν και …τέλος. Για όσους ευελπιστούν ότι η διακοσιοστή αυτή επέτειος θα αποτελέσει μια υπέροχη ευκαιρία για αποτίμηση, αναστοχασμό και επανασχεδιασμό της πορείας του έθνους και του κράτους των Ελλήνων, μάλλον οι πρώτοι αυτοί συμβολισμοί – γιατί τα πρόσωπα αποτελούν πάντα σύμβολα, σαν αρχή είναι κακός οιωνός.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr