Ο Βασίλης Κουτσίλας είναι Δημοσιογράφος και Υπεύθυνος του Εθνικού Κήρυκα Γραφείου Αθήνας

Δεν έχω καμιά διάθεση να παραστήσω τον συνήγορο της Αγγέλα της Μέρκελ, ούτε του Κυριάκου του Μητσοτάκη για τη μη πρόσκληση της Αθήνας στη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη (την προσεχή Κυριακή 19 Ιανουαρίου). Από πού όμως προκύπτει ότι η πρώτη «σνόμπαρε» (όπως ακούω) την Ελλάδα και ότι ο δεύτερος χρεώνεται μια «διπλωματική αποτυχία» (όπως ξανακούω); Στο Βερολίνο κλήθηκαν οι άμεσα και οι έμμεσα εμπλεκόμενοι στον πόλεμο που γίνεται εκεί με σκοπό να βρεθεί μια λύση και να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Για την ακρίβεια εκεί διεξάγεται κατά βάσιν ένας πόλεμος δι’ αντιπροσώπων («proxy war» αγγλιστί) στον οποίο η Ελλάδα δεν έχει καμιά απολύτως συμμετοχή. Αυτό που μας «καίει» εμάς είναι το «μνημόνιο» που υπέγραψε ο γείτονας Ερντογάν με τον Αλ Σάρατζ (τον τύπο που παριστάνει τον πρωθυπουργό της μισής Λιβύης) – αυτό όμως είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, δεν θα μαζευτούν στο Βερολίνο να συζητήσουν για το πώς μοίρασαν τις θαλάσσιες ζώνες Άγκυρα και Τρίπολη. Τώρα βέβαια θα μου πείτε «και τι τους πείραζε τους Γερμανούς να πάει και ο Δένδιας αφού εμείς θέλουμε να λάβουμε μέρος;».

Είναι προφανές ότι δεν ήθελε ο Τούρκος (άλλωστε και οι πληροφορίες σε αυτό συγκλίνουν, ότι έθεσαν κάτι σαν βέτο). Και προκειμένου οι Γερμανοί να μην τινάξουν την πρωτοβουλία τους στον αέρα προτίμησαν να μην προσκληθεί η Ελλάδα. Κάπως έτσι έχει η ιστορία, χωρίς «διπλωματικές αποτυχίες» και λοιπές άλλες φιοριτούρες.

 Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στον έντυπο “Ε.Κ.”

The article expresses the views of the author

iPorta.gr