Νίκος Βασιλειάδης

Επειδή η κατάσταση στα σύνορά μας είναι ένα τραγικό γεγονός που μας απασχολεί και μας αφορά όλους, να συμφωνήσουμε σε δυο τρία απλά πραγματάκια. Το να αποπειράται κάποιος να μπει σε μια ξένη χώρα με την βία είναι μια απόπειρα εισβολής. Και δεν γνωρίζω καμμία χώρα στον κόσμο που να αφήνει ανεξέλεγκτα κάποιους να εισβάλλουν στο έδαφός της. Ιδίως όταν η απόπειρα αυτή είναι προϊόν μιας οργανωμένης προπαγάνδας και καθοδήγησης μιας αποδεδειγμένα εχθρικής δύναμης.

Όταν λοιπόν αυτή η εισβολή συνοδεύεται από πράξεις βίας και απειλές για την ασφάλεια των κατοίκων στην χώρα στην οποία εισβάλλουν τότε δεν εγγυάται κανείς και τίποτα την μετέπειτα ειρηνική συμβίωση ή αβλαβή διέλευση αν υποθέσουμε πως και οι υπόλοιπες χώρες ανοίγουν τα σύνορά τους. Όποιος θέλει να έρθει να ζήσει ειρηνικά στην Ελλάδα ή την Ευρώπη, δεν πετά ούτε πέτρες, ούτε καδρόνια, ούτε μολότοφ, ούτε χημικά. Δυστυχώς για τα παιδιά μας που φυλάνε τα σύνορα – κα Ακρίτα – ξέρουν ή δεν ξέρουν να πολεμούν, έχουν χτυπήσει ή όχι ποτέ στην ζωή τους μια μπεκάτσα – οπως λέτε- το καθήκον τους είναι να υπερασπιστούν την ασφάλεια της πατρίδας τους και σας βεβαιώ, επειδή υπηρέτησα την θητεία μου στον Έβρο, πως όταν υπάρξει η ανάγκη, όσο καλομαθημένα και αν τα έχουμε, θα το κάνουν! Με αυτοθυσία και αυταπάρνηση.

Όπως επίσης πολύ καλά γνωρίζετε πως οι στρατιώτες δεν σκοτώνουν αμάχους, ούτε μανούλες με μωράκια, ούτε εγκύους. Τα σπαραξικάρδια διλήμματα αυτού του ύφους έπρεπε εσείς με καταγωγή από Μικρά Ασία και Κύπρο να τα θέσετε στους Τούρκους στρατιώτες που διέπρεψαν ιστορικά σε αυτού του είδους τις σφαγές. Όλοι μας, όσοι είμαστε και λεγόμαστε άνθρωποι θέλουμε και επιθυμούμε μια λύση στο δράμα των προσφύγων. Και οι Έλληνες πλην ελαχίστων ευτυχώς εξαιρέσεων έχουν αποδείξει την ανθρωπιά τους. Και μάλιστα μέσα σε μια πρωτόγνωρη κρίση που τους γονάτισε. Οικονομικά και προπάντων ηθικά.

Οπότε ας συμφωνήσουμε στο εξής. Είναι άλλο πράγμα ο πρόσφυγας, ο κατατρεγμένος, άλλο ο μετανάστης που θέλει να κάνει μια καινούργια νόμιμη αρχή στη ζωή του και άλλο ο εισβολέας σε ένα κράτος. Κάθε μια κατηγορία έχει και την ανάλογη μεταχείριση. Ναι ή όχι;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

Σε σχολιασμό της κατάστασης στον Έβρο, προέβη η Έλενα Ακρίτα στον λογαριασμό της στο Facebook. Αναδημοσιεύουμε την ανάρτησή της.

“Αν μου επιτρέπετε να πω κάτι για την κατάσταση στον Έβρο. Μερικοί από μας δεν μπορούμε να μισήσουμε κανέναν άνθρωπο. Ούτε τον Έλληνα που φοβάται για την ασφάλεια του, ούτε τον ξένο που ψάχνει μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε. Αν είναι να ‘μισήσουμε’ κάτι, αυτό ας είναι οι διεθνείς πολιτικές που φέρνουν τους πολέμους στο κατώφλια μας. Κανένας άνθρωπος δεν βάζει τα παιδιά του να κοιμηθούν στις μόριες και στον Έβρο επειδή έχει απορρίψει από καπρίτσιο μια καλύτερη επιλογή. Η ζωή, ο πόλεμος, η φτώχεια τους έφεραν εδώ αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι ούτε χειρότεροι, ούτε καλύτεροι από μας. Κι όσο κι αν οι άθλιοι Ερντογάν αυτού του κόσμου τους χρησιμοποιούν ως εργαλεία, οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Τέλος. Δεν πρέπει να χυθεί αίμα. Οι στρατιώτες μας είναι 20χρονα παλικαράκια που με το όπλο που κρατούν δεν έχουν σκοτώσει ούτε μπεκάτσα. Καλά καλά δεν ξέρουν να το χειρίζονται, θα τους βάλουμε στην πρώτη γραμμή του πυρός να κάνουν τι; Να σκοτωθούν ή να σκοτώσουν; Κι αν απέναντί τους έχουν το παιδί ή την έγκυο, τι θα τους ζητήσουμε; Να πυροβολήσουν στο ψαχνό; Να σηκώσουν αυτό το βάρος στην υπόλοιπη ζωή τους; Κι αυτοί που το ζητούν είναι ποιοι; Αυτοί που βάζουν βύσμα να μην υπηρετήσουν τα παιδιά τους στον Εβρο, αλλά μόνο τα φουκαραδάκια που δεν έχουν μέσον; Αυτοί που πολεμάν από τον καναπέ με όπλο το πληκτρολόγιο; Αυτοί που περνάνε τα σύνορα για να αγοράσουν φτηνά σώβρακα, πλήττοντας έτσι την ελληνική οικονομία; Αυτοί που στοιβάζουν τα μακαρόνια στο καρότσι επειδή έβηξε ο γείτονας στο ισόγειο; Άκου φίλε. Μην μάς λες εμάς ‘η χώρα ΜΟΥ’ εκτός αν την πήρες προίκα από τον πατέρα σου. Η χώρα ανήκει σε όλους τους Έλληνες. Δεν είναι εργολαβία δική σου, δική μου ή κανενός. Κι επειδή κάθε οικογένεια έχει την ιστορία της, ας πω κι εγώ κάτι για την δική μου. Οι Τούρκοι έδιωξαν τους παππούδες μου από την Μικρά Ασία κι εκείνοι ήρθαν εδώ όπου τους αποκαλούσαν τουρκοσπορους, παστρικιές και πουτάνες. Την γη που μεγάλωσε τον πατέρα μου, στου Μόρφου της Κύπρου, την κατοικούν οι Τούρκοι. Ο πατέρας μου αν και Κυπριος, πήρε Ελληνική υπηκοότητα για να πολεμήσει στο Ελληνοαλβανικό έπος. Η μάνα μου καταδικάστηκε από τη χούντα των συνταγματαρχών σε 10 χρόνια φυλακή για αντιστασιακή δράση. Τι θέλω να πω. Όλες οι οικογένειες έχουμε την ιστορία μας, έχουμε τον πόνο μας, έχουμε την περηφάνεια μας. Δεν είναι πιο ‘Έλληνας’ αυτός που φωνάζει πιο δυνατά ή σηκώνει πιο ψηλά την ελληνική σημαία. Κάτι τελευταίο.Τα σύνορα του Έβρου δεν είναι μόνο ελληνικά. Είναι ευρωπαϊκά. Πρέπει να συγκληθεί Σύνοδος κορυφής και να συγκληθεί τώρα. Αν είχα λύσεις κι απαντήσεις, θα είχα γίνει πολιτικός όταν μού το πρότειναν. Δεν έγινα γιατί δεν έχω και δεν είναι δική μου υποχρέωση να έχω. Κάποιους ψηφίσαμε για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Το μόνο που πιστεύω είναι πως ο πόλεμος δεν είναι η απάντηση σε κανένα ερώτημα. Ούτε το αίμα, ούτε το μίσος. Γιατί μερικοί από μας δεν μπορούμε να μισήσουμε κανένα πλάσμα πάνω στη Γη. Κι ούτε θέλουμε.

Έλενα Ακρίτα”