– Παππού ήρθε. Κατέβηκε από το τζάκι άφησε το δώρο στο δέντρο αλλά δεν ήθελε να με ξυπνήσει. Εγώ προσπαθούσα να μη κοιμηθώ αλλά στο τέλος με πήρε ο ύπνος.

Κράταγε το δώρο με αστείρευτη χαρά. Αχ, αγοράκι μου. Πού να ξέρες πως όλοι θέλουμε να μας τυλίγει η γαλήνη ενός ωραίου παραμυθιού. Πως όλοι έχουμε κάποιο δικό μας παραμύθι να πιστεύουμε.

– Να σου πω παππού. Ο Άγιος Βασίλης δεν πήγε στους «άτακτους».

– Δηλαδή;, τον ρώτησα.

– Μας είπε η κυρία ότι ο Άγιος Βασίλης έχει μαζί του τη «λίστα των ατάκτων». Σε αυτούς δεν πηγαίνει γιατί δεν ήτανε καλά παιδιά.

– Να πεις στη κυρία του είπα ότι και σε αυτούς πηγαίνει. Τους συγχωρεί. Μόνο που τους αφήνει τελευταίους για να μην είναι ανυπόμονοι.

Με κοίταξε απορημένος.

Ρε γαμώ το. Έγινε και ο Άγιος Βασίλης μέσο πειθαρχίας. Τέλος πάντων.