Η Ιωσηφίνα Τσουμπή είναι απόφοιτος της Γαλλικής και Ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Γαλλικών και την τελευταία εικοσαετία εκτελεί φιλανθρωπική εργασία συμβάλλοντας στην σίτιση άπορων οικογενειών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το βιβλίο της “Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ. 

Χριστούγεννα!

Μαγική λέξη για κάποιους, κυρίως για  παιδιά -επισημαίνοντας εδώ ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί – απλά χαρούμενη για άλλους, βαρετή, πολυέξοδη, θλιβερή για τους πονεμένους και πολλοί άλλοι χαρακτηρισμοί  που αποδίδονται σ’ αυτήν την γιορτή.

Η έννοια Χριστούγεννα  περιλαμβάνει μια ολόκληρη χρονική περίοδο που ξεκινά από τις αρχές Νοεμβρίου περίπου με τις πολλές ονομαστικές εορτές, συνεχίζει με την παραμονή και την ημέρα των Χριστουγέννων, μετά με την Πρωτοχρονιά, τα Φώτα και εκεί τελειώνει, θέλετε να προσθέσουμε  και την ημέρα του Αη-Γιαννιού  που γιορτάζει η μισή Ελλάδα; Ας την προσθέσουμε κι αυτήν!

Στην περίοδο των Χριστουγέννων λοιπόν, όλα λάμπουν κυριολεκτικά. Φώτα- φωτάκια, καμπάνες κι άγγελοι φωτισμένοι στα σπίτια, στα μπαλκόνια, στους δρόμους στις πλατείες στις βιτρίνες των καταστημάτων. Χριστουγεννιάτικα δέντρα παντού, στις δημόσιες υπηρεσίες, στα σχολεία, στις μεγάλες ή μικρές επιχειρήσεις, στα εστιατόρια, στα ξενοδοχεία, στα μπαρ στα καφέ…ουφ  (τα είπα όλα;)

Είναι μια γιορτή χαράς που καταλήγει να  σου επιβάλλεται! Μα επιβάλλεται ένα τόσο προσωπικό συναίσθημα όπως η χαρά; Πιστεύω πως κι αν δεν επιβάλλεται σε παρασύρει…

Και παρασύρεσαι κι εσύ …στολίζεις το σπίτι σου, περπατάς ανάμεσα στον κόσμο, κάποιες φορές σιγομουρμουρίζοντας  τις χριστουγεννιάτικες μελωδίες που ακούς, ψωνίζεις ακατάπαυστα δώρα για τους αγαπημένους σου έχοντας μια απέραντη ικανοποίηση, δακρύζεις στα κάλαντα. Θέλεις να είσαι μέρος αυτής της γιορτής  παρόλο που σαν εποχή και σαν θρησκευτική γιορτή προτιμάς το Πάσχα, διότι πείτε μου …πόσοι από εμάς πηγαίνουμε στην εκκλησία τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιιά αφού όταν αρχίζει η λειτουργία  εμείς γυρίζουμε από το ρεβεγιόν;

Έρχονται στιγμές που συγκινείσαι με τον ενθουσιασμό παιδιών και μεγαλύτερων στην γιορταστική ατμόσφαιρα.

Χαίρεσαι που ο κόσμος έστω και για λίγο ξεχνά τα βάσανα του κι αφήνει τη σκέψη του να στροβιλίζεται στους ήχους του Καρουζέλ.

Αναπολείς περασμένες όμορφες στιγμές της ζωής σου, στιγμές αγάπης  και έρωτα.

Αναπολείς την υπέροχη ημέρα προ-παραμονής Χριστουγέννων που έγινες γονιός για πρώτη φορά.

Χαίρεσαι που θα γιορτάσεις  4 γιορτές αγαπημένων  σου στην οικογένεια.

Και κάποια στιγμή έρχεται και το τσίμπημα της θλίψης (τσίμπημα; πληγή να πεις!) γιατί πριν αρκετά χρόνια μια παραμονή Χριστουγέννων έφυγε από τη ζωή Εκείνος…ο γονιός…ο Πατέρας!

Και τι να κάνεις  για να τον τιμήσεις ακόμη μια φορά; κόλλυβα; Τρισάγιο; Δεν γίνονται αυτά παραμονή Χριστουγέννων! Καταλήγεις να  έχεις για 2 ημέρες μαζί σου, όπου κι αν πας τη φωτογραφία του κι όταν είσαι μόνη να τον ρωτάς  ” είσαι καλά εκεί που είσαι ;” Καλά θα είναι -λες μέσα σου –  δεν μπορεί ένας τόσο καλός άνθρωπος, πατέρας, σύζυγος, φίλος, επιστήμονας, να μην είναι καλά…

Έρχεται τελικά και η ώρα που μόνη, περπατώντας ανάμεσα στα λαμπιόνια  και στα στολισμένα δέντρα, κάνεις τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε.

Κάθε χρόνο λες “είναι η τελευταία φορά που το κάνω-τι νόημα έχει;” Μα πάντα το ξανακάνεις, φαίνεται τελικά έχει μεγάλη σημασία για σένα αυτό.

Αρχίζεις λοιπόν και σκέφτεσαι τα θετικά και τα αρνητικά της χρονιάς, πάντα έτσι γίνεται υπάρχει η θέση και η αντίθεση , η δράση και η αντίδραση.

Λες…ήταν μια ενδιαφέρουσα χρονιά, γεμάτη υποχρεώσεις και κούραση, τρέξιμο, μα…έκανες πραγματικότητα ένα όνειρό σου χρόνων και χρόνων-λίγο τό’ χεις; Και μάλιστα  με όχι τεράστια αλλά ικανοποιητική επιτυχία!  Ευγνώμων…

Συνεχίζεις λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Θεό, τη φύση, το σύμπαν για την αρκετά καλή σου υγεία καθώς και την υγεία των αγαπημένων σου, τα μικρά προβληματάκια  που προέκυψαν ξεχνιούνται!

Νοιώθεις ευλογημένη για την απουσία μοναξιάς στη ζωή σου, βέβαια πάντα κάτι σου λείπει, αλλά …ζωή είναι αυτή, δεν σε ρωτάει-αποφασίζει!

Σχεδόν πάντα βάζεις απέναντι τον εαυτό σου μετρώντας  συμπεριφορές δικές σου και των άλλων, συγγενών, φίλων, γνωριμιών. Και -περίεργο- φέτος είσαι πιο επιεικής με τον εαυτό σου δεν τον πυροβολείς  αποδίδοντας του το  μεγαλύτερο φταίξιμο για όλα τα άσχημα και τα δυσάρεστα του μικρόκοσμου σου! Ωρίμασες; δεν ξέρεις! Συνειδητοποίησες ίσως πως σε κάθε σχέση  συγγενική, ερωτική, φιλική υπάρχει το δούναι και λαβείν. Δεν γίνεται να δίνεις μόνο ούτε να παίρνεις μόνο , γιατί για να υπάρχει ισορροπία  απαιτείται το συμπλήρωμα, δηλαδή για να πετύχει μια σχέση  θέλει το συμπληρωματικό της!

Κάποιες φορές σου μένει η πικρή γεύση της προδοσίας  και προδοσία δεν υπάρχει μόνο στον έρωτα γιατί εκεί ρισκάρεις και το ξέρεις…Οι άλλες προδοσίες είναι πιο πικρές οι φιλικές ή οι επαγγελματικές γιατί εκεί είσαι απροετοίμαστη. Εσύ όμως νιώθεις ικανοποίηση  νιώθεις γεμάτη γιατί έδωσες δεύτερη και τρίτη ευκαιρία, αισθάνεσαι πως κατέχεις τη μεγαλοσύνη της συγχώρεσης κι ας μην είχε τα αποτελέσματα που περίμενες.

Καταλήγεις τελικά ότι όλη η προηγούμενη χρονιά κινήθηκε σε τρία πλαίσια  για σένα .

” Μάνα, (και  μεγάλη Μάνα δηλαδή γιαγιά), καθηγήτρια, συγγραφέας…”

Στόχοι τρυφεροί και δυνατοί…

Όμορφα…

Καλά Χριστούγεννα φίλοι μου!

Ψάξτε την αγάπη…

Καλή Χρονιά!

Καλύτερη από την προηγούμενη σε όποια προτεραιότητα έχει ο καθένας από εμάς

Χρόνια Πολλά!