Δημήτρης Κατσούλας

Στριμωγμένα περί τα δέκα άτομα πάνω σε μια ανοιχτή καρότσα αγροτικού οχήματος πρωί πρωί προορίζονται για τις αγροτικές δουλειές. Βλέποντάς τα ανακαλώ στη μνήμη μου τη δική μου εικόνα σαράντα χρόνια σχεδόν πίσω. Ήταν η εποχή που μαζεύαμε τα τελευταία λαχανικά του χειμώνα όπως μαρούλια, κουνουπίδια, λαχανικά, ντομάτες και πατάτες προοριζόμενα για την αγορά της Χώρας Μεσσηνίας  και από εκεί με τα μεγάλα φορτηγά για τα σούπερ μάρκετ της Μεσσήνης, της Καλαμάτας, της Τρίπολης. Ο ουρανός από πάνω να βρέχει ασταμάτητα, βλέπετε ακόμη κάνει κρύο, ο δε κάμπος να είναι ντυμένος με μια άσπρη «ζελατίνα» τον γνωστό πρωινό πάγο που κρατάει μερικές φορές μέχρι και τις 10 η ώρα. Στον κλιματισμό του αυτοκινήτου μου εγώ κλεισμένος και στην άνεσή μου και με των τεσσάρων επιλογών θερμοκρασίας που διαθέτω ενώ αυτοί έξω εκεί στην παγωνιά για το μεροκάματο της μέρας.

Κάπου εκεί γύρω στη δεκαετία του ’90 και προς το τέλος της, ένα πρωτοσέλιδο σε μια φυλλάδα της εποχής είχε κυκλοφορήσει με τον τίτλο 30.000 δραχμές σε όποιον Έλληνα πολτοποιήσει το κεφάλι Αλβανού, αφορμής δοθείσης από κάποιο έγκλημα που είχε προηγηθεί με θύτη Αλβανό. Ναι, για τους Αλβανούς θέλω να πω, αυτά τα φθηνά εργατικά χέρια που κατέφθασαν σ’ αυτόν τον τόπο και ήσαν ο στόχος του εκκολαπτόμενου ρατσισμού μας τότε ενώ σήμερα τα «σκήπτρα» κατέχουν οι Πακιστανοί, οι Αφρικανοί, οι Σύριοι, οι Ιρακινοί. Εάν δεν υπήρξαν αυτά τα χέρια τούτος ο τόπος θα ήταν ένα ρημαδιό εδώ και είκοσι πέντε και παραπάνω χρόνια. Αυτοί οι άνθρωποι άρχισαν σιγά σιγά να εγκλιματίζονται, να απορροφώνται από τις τοπικές κοινωνίες ειδικά της επαρχίας (ας μη συμπεριλάβουμε τις υπηρεσίες που προσέφεραν και στα αστικά κέντρα ξεσκατίζοντας κατάκοιτους και υπερήλικες ή όποια άλλη αγγαρεία τους ανέθεταν, κι ας μη επεκταθούμε στα προ της Ολυμπιάδας 2004 έργα που χρησιμοποιήθηκαν για ένα ξεροκόμματο) παρά τα όποια προβλήματα που αντιμετώπισαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν, παρά τα τόσα γραφειοκρατικά αγκάθια που οι εκάστοτε από τότε κυβερνήσεις τους σπέρνουν στο διάβα τους.

Έναν μάλιστα από αυτούς οσάκις τον φωνάξω πάντα είναι πρόθυμος να μου προσφέρει τις υπηρεσίες του είτε αυτές είναι να σκάψουμε το αμπέλι, να κάψουμε τα κλαδιά από τις ελιές που συσσωρεύτηκαν από τον χειμώνα κατά τη συλλογή του ελαιοκάρπου, να μου περιποιηθεί τα ζωντανά στο σπίτι όταν λείπουμε στο εξωτερικό, να φροντίσει το γκαζόν, να «κουρέψει» τα δένδρα και λοιπά, εργαζόμενος πάντα και δεύτερη δουλειά τα απογεύματα για να επιβιώσει έχοντας παιδιά και οικογένεια, όποιος άλλος δε έχει την ανάγκη του πάντα στον Θάνο θ’ απευθυνθεί ο οποίος ανταποκρίνεται με ένα πλατύ χαμόγελο στους πάντες και ποτέ δεν θα σου πει ότι είναι κουρασμένος. Και πάντα νομοταγής και φιλήσυχος.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr