Χτες είδα έναν εφιάλτη, έβλεπα ότι ήμουν μικρό μαυράκι από την Υεμένη το όνομά μου ήταν Lemur…ήμουν σε ένα χωράφι πεταμένο και πέθαινα από τις αρρώστιες και την ασιτία, οι γονείς μου στο ίδιο χωράφι είχαν πεθάνει μέρες πριν…θυμάμαι την καρδιά μου να χτυπά και να μην χτυπά, δεν ένιωθα τίποτα πολλές μέρες τώρα, ούτε πόνο, ούτε πείνα…όπως ήμουν πεταμένο έβλεπα τον ήλιο και σκεφτόμουν ότι το φως του ήλιου δεν είναι για όλα τα παιδιά του κόσμου…ότι το νερό η τροφή του πλανήτη δεν φτάνει για μαυράκια και για παιδιά ενός κατώτερου θεού …ξαφνικά ένιωθα να με παίρνει ο άνεμος, ήμουν στον ουρανό, ένιωθα δυνατός πήγαινα σε όποια κατεύθυνση ήθελα, έκανα τούμπες στον αέρα, γελούσα, πήγαινα σε πολιτείες και έβλεπα χαρούμενα παιδιά να παίζουν, να έχουν φαγητό που το πετούσαν κιόλας, (ε αφού χόρταιναν λογικό ήταν), να πηγαίνουν σχολείο, να έχουν νοσοκομεία…μετά πάλι νευρίασα και άρχισα να φτύνω, έφτυνα αυτούς που λέγονταν άνθρωποι, δεν ξέρω για ποιο λόγο το έκανα…και ντρεπόμουν …ευτυχώς όμως δεν κατάλαβαν ότι ήταν φτύσιμο, το πέρασαν για βροχή και άνοιξαν ομπρέλες… και ο άνεμος με πήγαινε ψηλά και όλο πιο ψηλά και χανόμουν …και ούρλιαζα, ούρλιαζαααααα “παλιάνθρωποι” …

Ο Σπύρος Ντασιώτης είναι Γλύπτης και ο Δημιουργός του Πάρκου των Ψυχών στην κορυφή της Πάρνηθας. 

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

  The article expresses the views of the author  

 iPorta.gr