Αναστασία Φωκά

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-21:00

Pane di capo στις Πηγές Καλλιθέας

Ξεκίνησε τυχαία πριν αρκετά χρόνια. Εκεί αιχμάλωτοι στο 9-5, που προφανώς σπάνια τελειώναμε στις 5 το απόγευμα την δουλειά μας, μία Παρασκευή γύρω στις 11 το βράδυ λέμε με δυο συναδέλφους να πάμε να πιούμε ένα ποτό στην πλατεία Μαβίλης. Θυμάμαι ακόμα εκείνο το βράδυ στο “Λώρα”. Ένα μπαρ έμβλημα της πλατείας πολλά χρόνια. Περπατήσαμε με την Νάντια και τον Γιώργο από το Γουδί (εκεί ήταν η εταιρία που δουλεύαμε), όλοι μαζί. Δεν μιλούσαμε πολύ στην διαδρομή. Θέλαμε νομίζω και οι τρεις να φτάσουμε να πετάξουμε τα μπουφάν και τις τσάντες της δουλειάς και να απολαύσουμε ένα ποτό. Αν είχαμε φάει κάτι όλη μέρα, δεν το θυμάμαι καθόλου. Ήταν δύσκολη εκείνη η περίοδος από άποψη δουλειάς και υποχρεώσεων.
Μπήκαμε μέσα στο μικρό μπαρ, βρήκαμε με δυσκολία μια γωνία στο μπαρ, τακτοποιηθήκαμε και παραγγείλαμε το πρώτο ποτό. Βότκα με λεμόνι ο Γιώργος, Jameson με ένα πάγο για την Νάντια και Jameson με πάγο και λίγο νερό για εμένα. Η ώρα περνούσε ευχάριστα. Η μουσική δυνάμωνε και νομίζω μπαίναμε κι εμείς σε ρυθμό. Τα γέλια δεν άργησαν και τα επόμενα ποτά ήδη τελείωναν και με ένα νεύμα ζητήσαμε ανανέωση. Μας βρήκε το πρωί απέναντι στο πάρκο να καθόμαστε σε ένα παγκάκι, με ένα ποτό σε πλαστικό να συνεχίζουμε τα γέλια. Ήταν ένα πολύ όμορφο βράδυ πραγματικά. Ανανεώσαμε σε εκείνο το παγκάκι το ραντεβού μας για την επόμενη Παρασκευή, όπως και έγινε. Και όχι μόνο την επόμενη Παρασκευή, αλλά πολλές παρασκευές. Κάποιες από αυτές δεν είμασταν μόνο οι τρεις μας, αλλά ερχόντουσαν και φίλοι μας ή άλλοι συνάδελφοι από την δουλειά. Έως ότου έγινε θεσμός και κάποια στιγμή που προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε σε ένα καινούργιο μέλος για το πως ξεκίνησαν αυτές οι παρασκευές, μου ήρθε η ονομασία “το τάμα της Παρασκευής”. Κοιταχτήκανε όλοι περίεργα αλλά μας άρεσε. Είχε κάτι ιερό όλο αυτό, όπως ήταν η συχνότητα του κάθε Παρασκευή. Και πέρα από την ιερότητα, είχε την προσμονή για το ποτέ θα έρθει και πάλι η Παρασκευή να βρεθούμε να κοιταχτούμε στα μάτια, να χαλαρώσουμε από την ρουτίνα της εβδομάδας, να κουβεντιάσουμε, να γελάσουμε. Ήταν μαγεία όλη η διαδικασία.
Έτσι κάπως ξεκίνησε το “τάμα της Παρασκευής” πριν χρόνια, αν δεν κάνω λάθος το 2007 ήταν. Οι ζωές μας άλλαξαν, με εκείνα τα παιδιά χαθήκαμε για πολλούς λόγους, αλλά “το τάμα της Παρασκευής” δεν τελείωσε… απλώς άλλαξε λίγο μορφή ως προς τον τόπο συνάντησης. Πλέον το τάμα, γίνεται σε κάποιο μαγαζί με φαγητό. Είμαστε πάλι τρία βασικά άτομα, αλλά είναι ανοιχτό για όποιον επιθυμεί να συμμετάσχει σε αυτή την μικρή ιστορία της Παρασκευής. Το φαγητό ενώνει τους ανθρώπους, τους φέρνει πιο κοντά και φυσικά εκεί γνωρίζονται καλύτερα. Τα πρώτα τσούγκρισματα στα ποτήρια ξεκινούν την βραδιά μας, η οποία κάθε φορά είναι διαφορετική.
Η προσμονή υπάρχει κάθε εβδομάδα. Και η ανανέωση του είναι ένα μικρό συμβόλαιο λόγου τιμής.