Καθημερινά, δυστυχώς, ακούμε διάφορες βρισιές και βλασφημίες. Ένα μεγάλο ποσοστό των νεοελλήνων βρίζει κάθε ιερό και όσιο. Μόλις κάποιος οξύθυμος η ανυπόμονος βρεθεί σε κάποια δυσκολία, εκτονώνεται βρίζοντας η βλασφημώντας.

Ο Χριστός είπε ότι το «μωρέ» και το «ρακά» θα τιμωρηθεί (Ματθ. 5,22). Το «μωρέ» με την έννοια την υποτιμητική. Όταν βρίζουμε τον άλλο, είναι σαν να βρίζουμε το Θεό, τον Πατέρα, το Δημιουργό του. Κάθε άνθρωπος θίγεται, όταν μπροστά του βρίζουν το παιδί του. Επίσης όταν βρίζουμε, κάνουμε διπλή αμαρτία. Κι εμείς υποτιμούμε και αντιπαθούμε τον άλλο, κι αυτός μας μισεί.

Το βρίσιμο όταν επαναλαμβάνεται, γίνεται συνήθεια. Όταν συνηθίζει κανείς το βρίσιμο των άλλων, στη δύσκολη στιγμή θα του ξεφύγει και η βλασφημία κατά του Θεού. Στον κατήφορο του βρισίματος αρχίζει κανείς από τα απλά «βλάκα» και «ηλίθιε», περνάει από το «αι στο διάβολο» φθάνει στο βρίσιμο των γονιών του και καταλήγει στην εξύβριση των θείων. Σ’  όλη αυτή τη νοοτροπία αισθάνεται ο υβριστής και ο βλάσφημος μια διαβολική ικανοποίηση, και ενώ νομίζει ότι ξεπερνά το πρόβλημά του, αυτό όχι μόνο δε λύνεται, αλλά γίνεται και χειρότερο.

Με το βρίσιμο μολύνεται η ψυχή και χάνεται η διάθεση για προσευχή. Πως θα απευθύνουμε στο Θεό λόγια προσευχής, όταν πριν βρίζαμε ή διαβολοστέλναμε το πλάσμα Του; Κι όταν βρίζουμε από μέσα μας, πάλι αμαρτάνουμε. Βλάπτουμε την ψυχή μας. Ο Θεός αποσύρει τη χάρη Του από τις ψυχές, που δεν έχουν αγάπη και σεβασμό. Στην ουσία το εσωτερικό βρίσιμο δεν ωφελεί σε τίποτα.

Το βρίσιμο και η βλασφημία αποτελούν δείγματα χαμηλού πνευματικού επιπέδου.

Ο Πατήρ Μάξιμος Παναγιώτου είναι Αρχιμανδρίτης και ζει στη Ρόδο.