Ο κ. Βασίλειος Μαστρογιάννης είναι Διδάκτωρ Δημοσίου- Διοικητικού Δικαίου. Επίσης, ήταν υποψήφιος Βουλευτής Φθιώτιδας με το ΠΑΣΟΚ

Συχνά αναφερόμαστε, σε διάφορες διαλέξεις ή δημοσιευμένα κείμενα, στην ανάγκη ύπαρξης ορίων προκειμένου να επιτευχθεί η ειρηνική συμβίωση των κοινωνών και η εγκαθίδρυση της λογικής του συν-ανήκειν.

Επίσης αναφερόμαστε στο γεγονός ότι έχει χαθεί η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, καθότι πολλές φορές εκφραζόμαστε με έναν τρόπο και χρησιμοποιούμε λέξεις, στις οποίες δεν δίνεται το ίδιο νόημα από όλη την κοινότητα.

Σε αυτό το πλαίσιο είναι χρήσιμο να επαναπροσδιορίσουμε κάποιους όρους ενόψει και του ταραγμένου πολιτικού κλίματος που βιώνουμε.

Καταρχήν να βάλουμε ορισμένα ερωτήματα ως υπόθεση εργασίας:

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει Δημοκρατία ( και ωσαύτως ανεξάρτητη πολιτική, δικαιοσύνη, κοινοβουλευτισμός αλλά και η αδέσμευτη λειτουργία των θεσμών της) σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει Αριστερά σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνουν Δικαιώματα σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει Επιστήμη, Τεχνολογία, Έρευνα ( και συνακόλουθα την ανάγκη προστασίας της ζωής από τις ανεξέλεγκτες πειραματικές ανακαλύψεις) σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει σοσιαλδημοκρατία ή δημοκρατικός σοσιαλισμός σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει Πατριωτισμός και τι εθνικά συμφέροντα ( κι αν υπάρχουν τέτοια) σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει διαφορετικότητα ( και η συνακόλουθη προστασία της) σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει Ειρήνη ( και συνακόλουθα προστασία του ζωτικού χώρου ή της ΄΄ελευθερίας΄΄) σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει Πολιτισμός σήμερα?

Συμφωνούμε όλοι στο τι σημαίνει λειτουργία της αγοράς, ανταγωνισμός, οριοθέτηση δράσης και κανόνες σήμερα?

Κοινή διαπίστωση επί των ανωτέρω, είναι ότι παρόλο που μιλάμε την ΄΄ίδια ΄΄ υποτίθεται γλώσσα δεν εννοούμε ακριβώς τα ίδια πράγματα συζητώντας κι αυτό στο τέλος της ημέρας δημιουργεί παρεξηγήσεις και οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα, δράσεις και στόχους.

Για να μπορέσουμε λοιπόν να συνεννοηθούμε, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.

Η Αριστερά και ο Σοσιαλισμός ( στα πλαίσια πάντα της Δημοκρατίας- όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι- για να μην μπερδευόμαστε) γεννήθηκαν για να αποτρέψουν την αδικία, την άνιση μεταχείριση, την κοινωνική περιθωριοποίηση, και να εγγυηθούν την ισονομία, την προστασία των δικαιωμάτων ( όλων των ανθρώπων ), την δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, την ελευθερία σκέψης και δράσης, την υγεία, την εκπαίδευση κ.α.  

Συνακόλουθα ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός γεννήθηκε για να ανατρέψει την παντοκρατορία του φεουδαρχισμού, της ολιγαρχίας  και να περιορίσει την ανεξέλεγκτη δράση των ελίτ του πλούτου, βάζοντας κανόνες, προστατεύοντας παράλληλα την κοινωνική συνοχή και πασχίζοντας με ριζοσπαστικά μέτρα, προτάσεις και δράσεις για την κάθε λογής πρόοδο του συνόλου της κοινωνίας. Ελάχιστη ή καμία σχέση προφανώς δεν έχει με την λεγόμενη (και κυρίαρχη δυστυχώς σήμερα) ΄΄σοσιαλδημοκρατία που έχει ταυτιστεί με τη συντήρηση και τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος προσδοκά απλά να γίνει καλύτερος διαχειριστής σε μια κοινωνία ανισοτήτων και κυριαρχίας του πλούτου επί της πολιτικής. 

Όσον αφορά τα δικαιώματα, χρήσιμο είναι να συμφωνήσουμε ότι μία πολιτεία οφείλει να υπερασπίζεται τα δικαιώματα ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ανεξαρτήτως προέλευσης, φύλλου, καταγωγής, ιδιαιτεροτήτων κ.α.  

Για την Πατρίδα, την ελευθερία και τον Πολιτισμό έχουμε πολλάκις αναφερθεί ότι αυτά συνάπτονται με την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και για να μιλήσουμε και να πασχίσουμε για οτιδήποτε άλλο πρέπει να υφίστανται ακριβώς αυτά.

Τέλος για την διαχείριση των ραδιοβιολογικών εργαστηρίων, τεχνολογικών ανακαλύψεων και αποτελεσμάτων, αλλά και πυρηνικών δράσεων, αυτονοήτως θα πρέπει να υπάρχει απόλυτος έλεγχος από τη διεθνή κοινότητα, καθότι ένα μόνο ΄΄ατύχημα΄΄ πια, αρκεί να εξαφανίσει κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν τους λόγους της ύπαρξής μας και ας βάλουμε τις προτεραιότητές μας, οι οποίες θα πρέπει να έχουν ως πρόταγμα κατ αρχήν την ίδια τη ζωή, την αξιοπρέπεια και τελικά την ευδαιμονία.