Με τον χθεσινό περιπετειώδη (με την κακή έννοια) τελικό του Κυπέλου, έκλεισε η ποδοσφαιρική σαιζόν, που βρήκε τον Παναθηναϊκό να κερδίζει το τρόπαιο για  ποικίλους λόγους. Πρώτον, χάρη στην…εκπρόθεσμη επιμονή του VAR να οδηγήσει τον Ισπανό διαιτητή σε μια απόφαση για πέναλτι αρκετά θολή (με την οποία οι «πράσινοι» βρήκαν το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης). Δεύτερον, χάρη στην ατυχία των ανώτερων ΠΑΟΚτζήδων οι οποίοι σχεδόν κυριάρχησαν στο τελευταίο μέρος του αγώνα. Τρίτο -και σημαντικότερο- το γεγονός ότι ο τελικός παίχτηκε ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ενώ για λόγους αντικειμενικότητας θα έπρεπε η ΕΠΟ να ορίσει ένα αληθινά ΟΥΔΕΤΕΡΟ γήπεδο, βάζοντας έναν αστερίσκο -διάβολε- στην προκήρυξη… Το γεγονός ότι το ολυμπιακό στάδιο του Μαρουσιού είχε οριστεί εξ αρχής δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, αφού απλά ήταν βέβαιο πως θα ταλαιπωρούσε ομάδες της Θεσσαλονίκης (και φυσικά τους οπαδούς τους) και παράλληλα θα ευνοούσε σκανδαλωδώς τις δυνάμεις του Λεκανοπεδίου. Τις γνωστές!

Το ότι προέκυψαν διακοπές και το ματς διήρκεσε σχεδόν τέσσερις ώρες, χρεώνεται

1.- Στην ανικανότητα της ΕΠΟ να οργανώσει πολιτισμένα έναν σοβαρό αγώνα ( αναρωτιέμαι πως πέρασαν από τις θύρες του σταδίου τα εκατοντάδες καπνογόνα, ή δεν εντοπίστηκαν τα λέϊζερ της ντροπής κτλ.)

2.- Στη μηδενική αστυνόμευση των φανατικών κατά την διάρκεια του ματς. Κάποια όργανα επιτήρησης, είχαν στραμμένη την πλάτη τους στους ζωηρούς, προκειμένου να μη χάνουν τις φάσεις του αγώνα… ‘Ετσι, μια πέτρα (και λοιπά αντικείμενα) που πέταξαν οπαδοί του ΠΑΟΚ με στόχο τον σκόρερ, έγιναν αντιληπτά μόνο από τον διαιτητή και έναν εικονολήπτη…Και βέβαια τον γιατρό του ΠΑΟ, ο οποίος περιποιήθηκε το χτυπημένο αριστερό καρπό του σκόρερ…

Μεταξύ μας, πάλι καλά που τελείωσε ειρηνικά ο αγώνας. Παλαιά -στην 80χρονη ιστορία του θεσμού του Κυπέλου- είχαν προκύψει υπερβολές και γελοιότητες. Οι ποδοσφαιρόφιλοι κάποιας ηλικίας θα θυμούνται βεβαίως την συμπαιγνία Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού σε τελικό του γηπέδου Λεωφόρου, που πήγε στο 0-0, με τους παίκτες να κοροϊδεύουν και τους θεατές να τα κάνουν γυαλιά καρφιά στο τέλος, μη αντέχοντας να τους κλέβουν…

Ήταν τότε που οι παίκτες έφυγαν μετά τα μεσάνυχτα μεταμφιεσμένοι -πιο επιτυχημένη περίπτωση ήταν αυτή του Βαγγέλη Πανάκη που είχε φορέσει στολή αξιωματικού του στρατού (ή κεραμιδί φορεσιά και καπέλο εισπράκτορα λεωφορείου!) προκειμένου να γλιτώσει τον ξυλοδαρμό- και η ΕΠΟ τρομοκρατημένη, δεν τόλμησε να ορίσει επαναληπτικό τελικό!

‘Αλλά, τότε ήταν «τα χρόνια της αθωότητας» (!) που θα’ λεγε κι’ ο Ηλίας Γιαννακάκης…